(ἀνθολόγηση ἐκ τῶν 14 ἐπιστολῶν)
ἐπιστολὴ 1η
Γιὰ τὸν ἀδελφὸ καὶ καθηγητὴ Θεολόγο μου, ἀπὸ μιὰ καρδιὰ τοῦ Β΄1.
Ἀγαπητὲ ἀδελφέ μου. Θέλω καὶ ἐγὼ μ’ αὐτὸ τὸ γράμμα νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σου.
Τὶς λιγοστὲς ὧρες ποὺ βρίσκομαι κοντά σου νιώθω παράξενα. Ἀκούω τὴν καρδιά μου νὰ χτυπᾶ μὲ διαφορετικοὺς χτὺπους. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ σὲ ἔφερε κοντά μου. Νιώθω μιὰ ἀπέραντη γαλήνη καὶ εὐχαρίστηση ὅταν ἀκούω τὰ λόγια σου καὶ καταλαβαίνω ὅτι προσπαθεῖς νὰ μὲ προστατέψεις ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ποὺ μὲ καραδοκοῦν.
Προσεύχομαι μὲ τὴν καρδιά μου γιὰ ὅλο τὸν κόσμο καὶ ἔρχομαι σὲ ἐπικοινωνία μὲ τὸν αἰώνιο καὶ οὐράνιο Πατέρα μου. Προσπαθῶ νὰ ἀγγίζω καὶ νὰ ζῶ μὲ τὸν Πατέρα μου, ὅπως μοῦ ζητᾶς. Θυμᾶμαι καὶ τοὺς συναδέλφους σου καὶ προσεύχομαι γι’ αὐτούς. Καὶ ἐλπίζω ὅλοι μαζὶ, πάντα ἀδελφωμένοι καὶ ἑνωμένοι, μ’ ἕνα στόμα νὰ τραγουδᾶμε αἰώνια ἐκεῖνον ποὺ τόσο μᾶς ἀγάπησε καὶ ἔδωσε τὸν ἑαυτό Του γιὰ νὰ εἴμαστε εὐτυχισμένοι παντοτινά.
Μὲ ἀγάπη μιὰ ἀδελφή, μαθήτρια τοῦ Β΄1, τοῦ 6ου Γυμνασίου Θεσ/νίκης.
ἐπιστολὴ 2α
Ἀγαπητέ μου καθηγητὴ καὶ πατέρα.
Εὐχαριστῶ καὶ ὑμνῶ τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς ἔστειλε ἐδῶ κοντά μας. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἤρθατε, ἡ ζωὴ μοῦ χάραξε ἕναν καινούριο δρόμο.
Ἔχω καταλάβει ποιὰ εἶμαι, τί θέλω. Κανένας καθηγητὴς δὲν μᾶς ἔχει πλησιάσει ὅπως ἐσεῖς. Μᾶς πλησιάσατε καὶ μᾶς ἀγαπήσατε σὰν παιδιά σας. Εἶμαι πολὺ εὐτυχισμένη ποὺ μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ ἔχω καὶ σᾶς μαζί μου. Τώρα εἶμαι ἀκόμη πιὸ σίγουρη πὼς ἡ ζωή μου δὲν θὰ εἶναι μιὰ κόλαση. Καὶ αὐτό, βέβαια, γιατὶ μὲ προστατεύουν δύο «ἄγγελοι», ἐσεῖς καὶ ὁ Χριστός.
Ἡ ζωή μου κυλοῦσε πολὺ κουραστική. Οὔτε ἐκκλησία οὔτε προσευχὴ οὔτε νὰ ἔχω γνωρίσει τὸν ἄνθρωπο ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς. Ὥσπου ἤρθατε ἐσεῖς. Σᾶς ὁμολογῶ, καὶ θέλω νὰ μὲ πιστέψετε, πώς, ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε ἐσεῖς καὶ μᾶς μιλήσατε γιὰ τὸν πάνσοφο δημιουργό καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ, ἡ ψυχή μου γέμισε λουλούδια.
Ποτέ μου δὲν εἶχα νιώσει ἔτσι. Τώρα δὲν ὑπάρχει οὔτε ἄγχος οὔτε στεναχώριες. Ὅλα τὰ κόμπλεξ ποὺ ὑπῆρχαν μέσα σ’ ἐκεῖνο τὸ σακὶ τὰ ἔχω πετάξει. Στὴ ζωή μου δὲν ὑπάρχει πιὰ φόβος. Προχωρῶ πάντα μπροστά, γιατὶ τώρα εἶμαι σίγουρη.
Ὅμως δὲν ἔχω ξεχάσει ποτὲ μιὰ συμβουλὴ ποὺ μᾶς είχατε δώσει, νὰ προφυλαγόμαστε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς μας. Αὐτὸ δὲν τὸ εἶχα πιστέψει ποτέ, δηλαδὴ ὅτι ἕνας καλός μου φίλος ἢ φίλη θὰ μποροῦσαν νὰ μὲ ἐχθρεύονταν. Κι ὅμως ἦταν πραγματικότητα. Ἀκόμα καὶ οἱ καλύτεροι φίλοι μου ἦταν συμφεροντολόγοι. Ἤμουν φιλότιμη, καὶ ἴσως αὐτὸ ἦταν τὸ σφάλμα μου.
Στὴν ἀρχὴ ἀπογοητεύτηκα. Εἶχα βρεθεῖ σὲ ἕνα ἀδιέξοδο. Τὸ μόνο ποὺ μποροῦσα ἦταν νὰ τῆς μιλήσω. Καὶ αὐτὸ ἔκανα. Ἐγὼ τὸ ἔχω ἤδη ξεχάσει καὶ ἂς ἐλπίσω κι αὐτὴ ἡ φίλη μου δὲν θὰ ἀρχίσει πάλι τὰ ἴδια.
Θὰ μποροῦσα νὰ σᾶς γράψω κι ἄλλα, ποὺ θὰ γέμιζαν καὶ ἕνα βιβλίο, ὅμως δὲ θέλω νὰ σᾶς κουράσω.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτρια τοῦ Β΄2 σχολείου Σταυρουπόλεως Θεσσαλονίκης.
ἐπιστολὴ 3η
Πρὸς τὸν ἀδελφό μου καὶ καθηγητὴ Θεολόγο.
Μὲ μεγάλη ἀνακούφιση κάθομαι καὶ διαβάζω τὸ γράμμα σας. Ὅταν μᾶς εἴπατε νὰ σᾶς γράψουμε, αἰσθάνθηκα μιὰ ἀνακούφιση, γιατὶ εἶχα βρεῖ τρόπο νὰ σᾶς πῶ τὸ τί αἰσθάνθηκα μετὰ τὴν ἄφιξή σας στὸ 6ο Γυμνάσιο Θεσ/νίκης.
Κύριε, κάποτε μᾶς εἴπατε πὼς τὸ μεγάλο σας ὄνειρο εἶναι νὰ βλέπετε πὼς ἀγαπᾶμε καὶ συνδεόμαστε μὲ τὸν Κύριο καὶ δημιουργό μας. Σᾶς βεβαιώνω ὅτι τὸ ὄνειρό σας ἔχει πραγματοποιηθεῖ πάνω στὸ ἄτομό μου. Ἡ ἀλλαγὴ ποὺ νιώθω ψυχικὰ καὶ πνευματικὰ εἶναι μεγάλη. Ὅταν μᾶς μιλᾶτε, τὰ λόγια σας ἔχουν τόσο μεγάλη ἐπίδραση ἐπάνω μου, ποὺ μοῦ μιλάει ἡ διπλανή μου καὶ δὲν τὴν καταλαβαίνω.
Σᾶς ἀκούω μὲ ἀπέραντο θαυμασμό. Στὸ πρόσωπό σας βλέπω τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Τὸ βράδυ, πρὶν πέσω νὰ κοιμηθῶ, πάντα ἀφιερώνω στὸν Χριστούλη λίγα λεπτά. Εὐχαριστῶ Ἐκεῖνον ποὺ μὲ φυλάει μακριὰ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς μου. Τὸν εὐχαριστῶ ποὺ ἔστειλε ἐσᾶς καὶ κάνατε νὰ αἰσθάνομαι τὴν παρουσία του πιὸ ζωντανὴ μέσα μου. Ὅ,τι καὶ νὰ τοῦ ζητήσω, μὲ ἔκπληξη βλέπω πὼς πραγματοποιεῖται. Ριζικὰ ἔχει ἀλλάξει καὶ ἡ συμπεριφορά μου στὸ οἰκογενειακό μου περιβάλλον.
Πολλὲς φορὲς φέρνω στὸ μυαλό μου κάποιο στίχο τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ δὲν μαλώνω μὲ τὴν ἀδερφή μου. Ὅλα γύρω μου γίνονται πιὸ γλυκά, πιὸ γαλήνια. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι πολλὲς φορὲς θαυμάζω καὶ ’γὼ ἡ ἴδια τὸν ἑαυτό μου ποὺ νικῶ τὸν διάβολο.
Ἔχω στὸ μυαλό μου εἰκόνες τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ προσπαθῶ νὰ μοιάσω αὐτοὺς ποὺ μετανόησαν, Κύριε. Ὅπως καὶ σεῖς μᾶς κάνατε τὸ δικό σας καρδιογράφημα, ἔτσι καὶ ’γὼ προσπάθησα νὰ σᾶς κάνω τὸ δικό μου.
Εὐχαριστῶ ποὺ διαβάσατε τὸ μικρὸ αὐτὸ χειρόγραφό μου.
ἐπιστολὴ 4η
Θεσ/νίκη 17-4-81
Ἀγαπητέ μου καθηγητή· μέρες τώρα ἤθελα νὰ σᾶς γράψω τί αἰσθάνομαι γιὰ σᾶς καὶ γιὰ τὰ ὄμορφα λόγια ποὺ μᾶς λέτε. Μὰ αὐτὰ ποὺ αἰσθάνομαι, δυστυχῶς, δὲν μποροῦν νὰ γραφοῦν γιατὶ εἶναι πάρα πολλά. Πάντως, γιὰ νὰ σᾶς ξεπληρώσω τὴν ἐπιθυμία σας, ἀποφάσισα νὰ σᾶς γράψω.
Ποτὲ ὡς τώρα δὲν ἔνιωσα τὸν Χριστὸ τόσο κοντά μου. Φυσικὰ καὶ πρῶτα τὸν ἀγαποῦσα, ἀλλὰ τώρα χάρῃ σὲ σᾶς καὶ τὴ βοήθειά σας νιώθω νὰ τὸν ἀγαπῶ ἀκόμα περισσότερο. Καταλαβαίνω ὅτι κάθε μέρα καρδιοχτυπᾶτε γιὰ μᾶς καὶ γιὰ τὴν πρόοδό σας, καὶ γι’ αὐτὸ καὶ μεῖς σᾶς ἐκτιμοῦμε πάρα πολύ. Ὅταν βρίσκομαι κοντά σας ξεχνῶ ὅλες τὶς σκοτοῦρες, τὰ προβλήματα καὶ ὅλα τὰ κόμπλεξ, ὅπως μᾶς λέτε καὶ σεῖς, ποὺ πλημμυρίζουν τὴν παιδικὴ ψυχή μας.
Μοιάζετε σὰν τὸν καλὸ βοσκὸ ποὺ φυλάει καὶ καθοδηγεῖ τ’ ἀρνάκια του στὸν σωστὸ δρόμο. Πόσο λυπᾶμαι ἐκείνους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν ἔχουν κάποιον σὰν καὶ σᾶς νὰ τοὺς καθοδηγεῖ στὸν σωστὸ δρόμο καὶ στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ! Ὅταν μιλᾶτε σὰν τὶς μέλισσες κρεμόμαστε ἀπ’ τὰ χείλη σας γιὰ νὰ ἀκούσουμε τὶς ἱστορίες ἢ τὶς συμβουλὲς ποὺ μᾶς δίνετε. Καταλαβαίνουμε ὅτι ζοῦμε μέσα στὴν ψευτιά, γιατὶ ἡ σημερινὴ κοινωνία μας εἶναι βουτηγμένη μέσα στὸ ψέμα καὶ στὴν κακία.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι γύρω μας εἶναι συμφεροντολόγοι, ἐγωϊστὲς και ψεῦτες. Ὅλοι κάνουν πὼς μᾶς ἀγαποῦν, μὰ στὴν πραγματικότητα τίποτα δὲν αἰσθάνονται γιὰ μᾶς. Ἀλλὰ ἐμᾶς μᾶς φτάνει μόνο ποὺ μᾶς ἀγαπάει ὁ Χριστούλης. Καὶ αὐτή του τὴν ἀγάπη ἤρθατε νὰ μᾶς τὴ δείξετε ἐσεῖς. Πιστεύω ὅτι καὶ σεῖς μᾶς ἀγαπᾶτε, ὅπως σᾶς ἀγαπᾶμε καὶ μεῖς.
Εὔχομαι ὁ Θεὸς νὰ σᾶς ἔχει πάντα καλὰ ἔτσι ὥστε νὰ συνεχίσετε νὰ κηρύττετε τὸν λόγο του. Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς γράψω. Μὲ πολλὴ ἀγάπη στὸν μεγάλο μας ἀδερφὸ καὶ καθοδηγό μας.
Μιὰ μαθήτρια τοῦ Β΄2 Γυμνασίου.
[εἰκόνα 35η: «πρός τόν καθηγητή Θεολόγο»]
ἐπιστολὴ 5η
Πάτερ· εἶναι ἀρκετοὶ μῆνες ποὺ ἤσαστε κοντά μας.
Ἐσεῖς ἀνοίξατε τὴν καρδιά σας σὲ μᾶς μὲ ἕνα σας γράμμα. Ὅπως ὅμως εἴπατε καὶ σεῖς, ὅταν στέλνουμε γράμμα παίρνουμε ἀπάντηση, γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ, κάπως ἀργοπορημένα, σᾶς γράφω λίγα λόγια γιὰ νὰ σᾶς πῶ τί νιώθω.
Νομίζω πὼς ἔγινε μιὰ ἀλλαγὴ μέσα μου, ἴσως ὄχι μεγάλη, ἀλλὰ ἀρκετὴ γιὰ νὰ ἀλλάξω τὸ χαρακτήρα μου. Ὅταν μιλᾶτε δὲν ξέρω ποῦ βρίσκομαι. Σᾶς μιλῶ εἰλικρινά, μᾶς μαγεύετε μὲ τὰ λόγια σας. Εἶχα πρῶτα νεῦρα περισσότερα ἀπὸ τώρα, ἀλλὰ ὅσο περνάει ὁ καιρός μαζί σας φυσικὰ ἐλαττώνονται. Προσπαθῶ νὰ φέρω τὸν Χριστὸ πιὸ κοντά μου. Νὰ τὸν τραβήξω ἀπὸ τὸν χιτώνα, ὅπως λέτε καὶ σεῖς.
Ζητάω περισσότερη πίστη καὶ λίγη βοήθεια στὰ μαθηματικά. Καὶ σεῖς εἴπατε πὼς μποροῦμε νὰ ζητήσουμε κάτι, ἀρκεῖ φυσικὰ νὰ μὴν εἶναι κάτι ἄδικο ἢ ὑπερβολικό. Δὲ νομίζω νὰ ζητάω κάτι μεγάλο, ζητώντας λίγο περισσότερο μυαλὸ νὰ καταλαβαίνω τὰ μαθηματικά. Τώρα δὲ φοβᾶμαι ὅπως πρῶτα νὰ ζητήσω κάτι. Ξέρω ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἄγριος, ἀλλὰ γαληνεύει μὲ τὴν ἤρεμη μορφή του. Ξέρω πώς, ἂν κάνω κάτι ποὺ δὲν πρέπει, θὰ τὸν δῶ νὰ κλαίει. Πραγματικὰ ὑπάρχει ἀλλαγὴ μέσα μου.
Θἄθελα νὰ μᾶς μιλᾶτε κι ἄλλο γιὰ τὸν Χριστό, γιὰ νὰ τὸν πλησιάσω ὅσο μπορῶ πιὸ πολὺ. Μὲ αὐτὰ τὰ λίγα λόγια θέλω νὰ σοῦ πῶ τί νιώθω. Εἶσθε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ποὺ μαθαίνει τί νιώθω.
Ἐλπίζω νὰ μὲ καταλάβετε.
ἐπιστολὴ 6η
Πρὸς τὸν καθηγητὴ τῶν Θρησκευτικῶν.
Πάτερ, ἀρχίζοντας τὸ γράμμα αὐτὸ θέλω νὰ σ’ εὐχαριστήσω πρῶτα ποὺ ἦρθες στὸ σχολεῖο μας, στὴν τάξη μας, καὶ μᾶς δίδαξες τόσα πολλὰ πράγματα. Πρὶν ἀκόμα ἔρθεις ἤμουν ἕνα νευρικὸ κορίτσι. Μὲ κάθε τί ποὺ γινόταν καὶ μ’ ἐνοχλοῦσε μάλωνα, νευρίαζα. Μάλωνα συχνὰ μὲ τὸν ἀδερφό μου καὶ ζοῦσα μὲ μιὰ ἄσχημη ψυχολογικὴ κατάσταση. Ἤθελα κάποιον γιὰ νὰ πιαστῶ, νὰ βγάλω τὰ νεῦρα, τὸ ἄγχος καὶ τὸ μίσος.
Καὶ νά, ἦρθες ἐσὺ καὶ μ’ ἔδωσες τὸ χέρι γιὰ νὰ πιαστῶ. Στάθηκες κοντά μου σὰν τὴ σωτήρια σανίδα στὸν ναυαγό. Σὰν τὸν ἄνθρωπο ποὺ μὲ βοήθησε νὰ βγῶ ἀπὸ τὸ βοῦρκο τῆς ἀνησυχίας, τοῦ ἄγχους. Τώρα δὲν νευριάζω ποτὲ σχεδόν, συμπεριφέρομαι ἥρεμα καὶ εὐγενικὰ σ’ ὅλους τοὺς ἄλλους συνανθρώπους μου. Κάθομαι νὰ διαβάσω χωρὶς τὸ ἄγχος τῶν βαθμῶν, γιατὶ ξέρω ὅτι ἂν διαβάσω ὁ Θεὸς θὰ μ’ ἀνταμείψει ὅσο χρειάζεται μέσῳ τοῦ ἀνάλογου καθηγητῆ.
Θεωρῶ ὅλο τὸν κόσμο γνωστὸ σὲ μένα· τοὺς θεωρῶ ὅλους φίλους καὶ ἀδερφούς. Τώρα, στὴ βραδινὴ προσευχὴ ποὺ κάνω, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν κανονικὴ προσευχὴ προσεύχομαι καὶ γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.
Σὲ εὐχαριστῶ ποὺ ἦρθες κοντά μου· μοῦ δίδαξες τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ποῦ βαδίζουμε καὶ τί πρέπει νὰ κάνουμε. Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ σοῦ δίνει δύναμη γιὰ νὰ λὲς ὅλα αὐτὰ τὰ καλὰ λόγια καὶ στοὺς ἄλλους μαθητές σου. Ἔτσι, ὅταν ἔρθει τὸ τέλος τῆς ζωῆς σου ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, νὰ θυμηθεῖ τί ἔκανες καὶ νὰ σὲ πάρει κοντά του.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτριά σου.
ἐπιστολὴ 7η
Σεβαστέ μου καθηγητά.
Εἶμαι πολὺ συγκινημένη ποὺ ἀπαντῶ στὸ γράμμα σας μὲ εἰλικρίνεια καὶ κατανόηση. Νιώθω τὸν ἑαυτό μου ἀλλαγμένο ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε σὰν ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ νὰ μᾶς διδάξετε τὴν ἀλήθεια, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ταπείνωση ποὺ εἶναι ὁ Χριστός.
Σὰν ἕνας ἄγγελος μᾶς ὁδηγῆτε ἀπὸ τὸ σπασμένο γεφύρι, κάθε φορὰ ποὺ σᾶς βλέπουμε, γιὰ νὰ μὴν πέσουμε μέσα στὸ βοῦρκο καὶ λερωθοῦμε. Προσπαθῆτε νὰ μᾶς φέρετε στὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς, καὶ εἰλικρινὰ σᾶς λέω ὅτι σὲ μένα τουλάχιστον τὸ πετύχατε. Νιώθω πὼς σιγά-σιγὰ ὁ λευκὸς χιτῶνας μου ἀρχίζει νὰ λευκαίνει, νὰ φεύγουν τὰ στίγματα καὶ οἱ λεκέδες καὶ νὰ παραμένει ἄσπρος καὶ ὄμορφος.
Σᾶς εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου ποὺ μοῦ κάνατε αὐτὸ τὸ καλὸ καὶ μοῦ δείξατε τὸ στενὸ μονοπάτι μὲ τὶς λακοῦβες καὶ τὶς ἀνηφοριές, τὸ μονοπάτι ποὺ θὰ μὲ βγάλει σὲ ἕναν ἀνθοστολισμένο κῆπο ποὺ νοῦς ἀνθρώπου δὲν φαντάστηκε. Θὰ μὲ βγάλει στὸν γλυκύτατο Χριστό μας ποὺ θὰ μὲ στεφανώσει καὶ θὰ μὲ ἀνταμείψει γιὰ τοὺς κόπους καὶ τοὺς μόχθους ποὺ πέρασα, ὥσπου νὰ φτάσω στὴν βασιλεία του γιὰ νὰ μὲ φιλοξενήσει.
Κάθε φορὰ ποὺ πάω νὰ κάνω κάτι ποὺ θὰ στεναχωροῦσε τὸν Χριστό, ἀμέσως σκέφτομαι καὶ φέρνω μπροστά μου τὴν μορφή σας, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν γαλήνη τοῦ προσώπου σας, καὶ ἀμέσως ἀλλάζω γνώμη καὶ στὴν θέση τῆς κακῆς πράξης τοποθετῶ τὴν καλή, γιατὶ σκέφτομαι καὶ λέω: «Ὁ καθηγητής μου καὶ προστάτης μου θὰ τὸ ἔκανε αὐτό; Ὄχι. Τότε πῶς θὰ τὸ κάνω κι ἐγώ;».
Τέλος, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πῶ πὼς δὲν θὰ σᾶς ξεχάσω ποτὲ καὶ τὰ ὄμορφα λόγια σας θὰ τὰ ριζώσω βαθιὰ μέσα στὴν καρδιά μου. Σὰν πρότυπο καλωσύνης καὶ ἀγάπης θὰ παίρνω πάντα ἐσᾶς καὶ θὰ παρακαλέσω τὸν Θεὸ νὰ σᾶς μοιάσω.
Μὲ ὅλο μου τὸ σεβασμὸ σᾶς φιλῶ τὸ χέρι· μιὰ μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 9η
Ἀγαπητὲ καθηγητά.
Πρῶτα-πρῶτα θὰ ἤθελα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὰ καλὰ λόγια ποὺ μοῦ διδάξατε. Τώρα βλέπω τὸν ἑαυτό μου πολὺ ἀλλαγμένο, ἀφοῦ ὅλοι ἀποροῦν μαζί μου καὶ δοξάζουν τὸν Θεὸ ποὺ μὲ φώτισε.
Αὐτὴν τὴν ἀλλαγή μου τὴν χρωστάω σὲ σᾶς ποὺ μὲ βοηθήσατε καὶ μοῦ διδάξατε τὸν γλυκύτατο Χριστό. Πρὶν εἶχα πολλὰ ἐλαττώματα· μάλωνα, ἔλεγα ψέματα. Τώρα, ὅμως, τὰ ἔχω κόψει χάρῃ σὲ σᾶς.
Τώρα πιὰ εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ στὴν προσευχή μου ποὺ μᾶς ἔστειλε ἕναν ἄγγελο σὰν κι ἐσᾶς γιὰ νὰ μᾶς φέρει στὸν σωστὸ δρόμο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἀγάπης. Τώρα νιώθω τὸν Χριστὸ πολὺ κοντά μου καὶ τὸν ὑμνῶ μὲ τὰ ὄμορφα τραγούδια ποὺ μᾶς μάθατε.
Κατάλαβα πὼς οἱ ντισκοτὲκ καὶ οἱ ξενομανίες θὰ μὲ φέρουν στὴν καταστροφή, ἐνῶ αὐτὰ ποὺ μοῦ διδάξατε ἐσεῖς θὰ μὲ ὁδηγήσουν στὴν ἀγάπη, στὴν καλωσύνη καὶ στὴν ἀρετή. Κατάλαβα τὸ μεγάλο ἔργο τοῦ Χριστοῦ ποὺ πέθανε γιὰ μᾶς καὶ ταπεινώθηκε γιὰ νὰ ζοῦμε τώρα ἐμεῖς εὐτυχισμένοι. Κατάλαβα πὼς μόνο μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ θὰ ὁδηγηθῶ στὴν βασιλεία του.
Ἔχω μιὰ εἰκόνα, ποὺ ὅταν τὴν κοιτάω νιώθω πολὺ ἀλλαγμένος καὶ σκέφτομαι τὸν παλιὸ ἑαυτό μου καὶ ἀνατριχιάζω.
Σᾶς εὐχαριστῶ μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ καὶ θὰ σᾶς εὐγνωμονῶ γιὰ πάντα.
ἐπιστολὴ 11η
Θεσ/νίκη 9/4/81
Μὲ τὸ γράμμα αὐτὸ μοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ σοῦ ἀνοίξω τὴν καρδιά μου, νὰ σοῦ πῶ πῶς αἰσθάνομαι καὶ νὰ ἐπικοινωνήσω καὶ ἐγὼ μαζί σου ὅπως ἐπικοινώνησες καὶ ἐσὺ μαζί μου μὲ τὸ γράμμα ποὺ μοῦ ἔδωσες.
Διαβάζοντάς το κατάλαβα πόσο γλυκιὰ καὶ ὄμορφη εἶναι ἡ ζωὴ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀδελφοὺς του. Μὲ τὶς λίγες ὧρες ποὺ εἴμαστε μαζὶ ἔνιωσα ἕνα παράξενο αἴσθημα μέσα μου· ἦταν τὸ αἴσθημα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς χαρᾶς ποὺ ἔνιωσα γιὰ ὅλο τὸν κόσμο τοῦ Χριστοῦ. Ἡ καρδιά μου γέμισε αἰσθήματα καὶ μέσα σ’ αὐτὴ μπῆκε τὸ φῶς τῆς ἀγάπης, τῆς χαρᾶς.
Μὲ αὐτὴν τὴν καρδιὰ γεμάτη φῶς ἐπικοινώνησα μὲ τὸν Χριστό, μελέτησα τὸν αἰώνιο λόγο του καὶ ὅλα τὰ συγγράμματα τῶν σοβαρῶν καὶ πραγματικῶν ἐπιστημόνων. Ἡ καρδιὰ καὶ τὸ πρόσωπό μου ἄρχισαν νὰ γελοῦν ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἐξῆς. Αὐτὸν τὸν μοναδικὸ τρόπο μοῦ τὸν χάραξε ἡ ἐσταυρωμένη ἀγάπη καὶ ὁ οὐράνιος πατέρας. Τὸν αἰσθάνομαι, τὸν ζῶ, τὸν ἀγγίζω, δὲν εἶναι μακριά μου, εἶναι δίπλα μου μὲς στὴν καρδιά μου. Μοῦ ζήτησε νὰ γίνει μέσα ἡ ἀποκάλυψή του.
Τώρα γνωρίστηκα μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μου καὶ ἑνώθηκα μαζί του. Τώρα εἶναι μέσα μου ἡ πηγὴ κάθε καλοῦ. Τώρα ὅλοι ἀδελφωμένοι καὶ ἑνωμένοι μὲ ἕνα στόμα καὶ μιὰ καρδιὰ τραγουδᾶμε αἰώνια ἐκεῖνον ποὺ τόσο μᾶς ἀγαπᾶ καὶ ἔδωσε τὸν ἑαυτό του γιὰ νὰ εἴμαστε πάντοτε εὐτυχισμένοι.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτρια του 6ου Γυμνασίου.
ἐπιστολὴ 12η
[εἰκόνα 36η: «ἐπιστολή 12η»]
ἐπιστολὴ 14η
14-5-81
Ἀγαπημένε μου παππούλη.
Θέλω πρῶτα νὰ εὐχαριστήσω τὸν παντοδύναμο πατέρα μας ποὺ σὲ ἔστειλε κοντά μας. Μετὰ θέλω νὰ εὐχαριστήσω ἐσένα, ποὺ μὲ ὅλη τὴ δύναμή σου, τὴν πίστη σου, τὴν ἀγάπη σου πρὸς τὸν Κύριο, ἦρθες νὰ μᾶς βοηθήσεις νὰ γλιτώσουμε ἀπὸ τὸ ἄγχος, τὴν στεναχώρια, τὴν λύπη καὶ ὅτι ἄλλο θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς κάνει δυστυχισμένους.
Ἐσὺ ἦρθες, πῆρες τὸ σακὶ ποὺ ἦταν γεμάτο ἄγχος ἀπὸ τὸν ὧμο μου καὶ μοῦ εἶπες νὰ μὴν τὸ ξαναπάρω, γιατὶ θὰ μὲ κουράζει πολὺ σὲ ὅλη μου τὴ ζωή.
Σ’ εὐχαριστῶ, γιατὶ μὲ ἔφερες σὲ πιὸ κοντινὴ ἐπικοινωνία μὲ τὸν Κύριο.
Σ’ εὐχαριστῶ, γιατὶ κοντά σου ἔγινα «ἴσιο» κορίτσι καὶ καλό.
Σ’ εὐχαριστῶ, γιατὶ ἄνοιξες ἕναν νέο δρόμο στὴ ζωή μου· ἕναν δρόμο γεμάτο εὐτυχία.
Σ’ εὐχαριστῶ, γιατὶ μοῦ ἔδωσες τὴ δύναμη καὶ τὸ κουράγιο νὰ λέω τὶς λύπες μου στὸν Κύριο.
Σ’ εὐχαριστῶ παππούλη, γιὰ ὅσα ἔχετε κάνει γιὰ μένα καὶ γιὰ τοὺς συμμαθητές μου καὶ συμμαθήτριές μου.
Ἂν ἕνα δεντράκι ἀπὸ μικρὸ εἶναι ἴσιο, θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ἴσιο ὥσπου νὰ μεγαλώσει. Ἂν ὅμως στραβώσει ἀπὸ μικρό, ὅσο μεγαλώνει θὰ στραβώνει ὅλο καὶ πιὸ πολύ.
Θέλω νὰ σᾶς γράψω ἀτέλειωτες σελίδες, ἀλλὰ μ’ αὐτὰ τὰ τόσα λί-γα καὶ ταπεινὰ λογάκια θὰ καταλάβετε τὴν ἀγάπη μου. Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι θέλω νὰ ξαναέρθετε πάλι τοῦ χρόνου, νὰ μᾶς ἀγκαλιάσετε ὅλα τὰ παιδάκια στὴν μεγάλη ἀγκαλιά σας καὶ νὰ ξαναρχίσουμε τὸ μάθημα, τὰ τραγουδάκια, τοὺς ὕμνους, τὶς προσευχὲς καὶ ὅ,τι ἄλλο θὰ στερηθοῦμε τὶς καλοκαιρινὲς μέρες.
Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ. Μὲ ἀγάπη, ἡ μικρὴ ἀδερφή σας...
[εἰκόνα 37η: «δάσκαλος παιδιῶν Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»]
← 1. Ὁ Δάσκαλός σας, Διάκονος-Ὑπηρέτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ παιδιῶν Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου