(ἀνθολόγηση ἐκ τῶν 61 ἐπιστολῶν)
ἐπιστολὴ 1η
Πάτερ, τὸ γράμμα σας αὐτὸ μὲ ὡφέλησε πνευματικὰ καὶ ψυχολογικά. Χάρη σ’ αὐτὸ τὸ γράμμα κατάφερα νὰ ψυχολογήσω τὸν ἑαυτό μου. Μ’ αὐτὸ τὸ γράμμα νιώθω ἀκόμα πιὸ κοντά μου τὸν Θεό, τὸν Πατέρα ὅλων μας.
Εὐχαριστῶ μὲ τὴ σειρά μου τὸν Θεό, γιατὶ μοῦ δίνει δύναμη καὶ ὑγεία νὰ εἶμαι κοντά σας ἔστω καὶ τὰ τριάντα αὐτὰ λεπτὰ ποὺ ἐπιτρέπει ἡ ὥρα καὶ ποὺ ἀφιερώνετε γιὰ μᾶς. Ὅταν βρίσκομαι μαζί σας αἰσθάνομαι νὰ μὲ πλημμυρίζουν αἰσθήματα χαρᾶς κι εὐτυχίας. Τώρα καταλαβαίνω πόσο ὄμορφη εἶναι ἡ ζωὴ κοντὰ στὸν ΧΡΙΣΤΟ.
Θ’ ἀκούσω τὶς συμβουλές σας καὶ θὰ προσπαθήσω νὰ γίνω καλύτερη καὶ νὰ ὁπλιστῶ πνευματικὰ καὶ ψυχικὰ γιὰ ν’ ἀντιμετωπίσω τοὺς ἐχθρούς μου. Θὰ προσπαθήσω νὰ γελῶ σ’ ὅλη μου τὴ ζωή, ἀφοῦ θὰ εἶναι κοντά μου ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ποὺ κάνει εὐτυχισμένο κάθε ἄνθρωπο. Θὰ ὑμνῶ πάντοτε Ἐκεῖνον ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μένα. Σᾶς ὑπόσχομαι πὼς δὲ θὰ ξεχάσω τὰ σοφὰ γιὰ μένα λόγια τοῦ γράμματός σας. Μιὰ μαθήτριά σας.
[εἰκόνα 8η: «ἐπιστολὴ 1η»]
ἐπιστολὴ 2α
Ἀγαπητὲ μου κύριε καθηγητά.
Σᾶς γράφω αὐτὸ τὸ γράμμα σὰν ἀπάντηση πρὸς τὸ δικό σας. Θέλω οἱ καρδιές μας νὰ ἑνωθοῦν καὶ νὰ ἔχουν τὸ ἴδιο χτὺπημα. Πολλὲς φορές, ὅταν σκέφτομαι μόνη μου, τριγυρνᾶτε στὸ μυαλό μου. Λυπᾶμαι πάρα πολὺ ποὺ δὲν μποροῦμε νὰ συναντιόμαστε πάνω ἀπὸ μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα.
Τὸ γράμμα σας αὐτὸ μὲ ἐκπλήσσει. Πρώτη φορὰ ἔχω λάβει ἕνα τέτοιο γράμμα. Κανείς, μὰ κανείς, δὲν μοῦ ἔχει ξαναστείλει. Οὔτε καθηγητὴς οὔτε δάσκαλος οὔτε φίλος οὔτε γονέας. Πιστεύω νὰ εἶστε καλὸς ψυχολόγος καὶ νὰ ξέρετε τί κρύβω ἐγὼ ἢ οἱ συμμαθητές μου μέσα μας. Κάθε φορὰ ποὺ βλέπω τὸ πρόγραμμα λέω: «Τί καλὰ ποὺ θὰ ἤτανε ἂν εἶχα θρησκευτικά!». Μέσα στὴν καρδιά μου τὴν ὥρα τοῦ μαθήματος νιώθω μιὰ γαλήνη. Τὶς λίγες φορὲς ποὺ ἐπικοινωνοῦμε, ὁ Θεὸς μὲ πλησιάζει ὅλο καὶ περισσότερο.
Τὰ συναισθήματα ποὺ νιώθω εἶναι τόσα ποὺ δὲν ξέρω ποιὸ νὰ πρωτοεκφράσω. Σωστὰ λέτε: «Ἔτσι πλαστήκαμε, ν’ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὁπότε ἔχει νόημα ἡ ζωή μας». Σᾶς καταλαβαίνω ἀπόλυτα, κύριε καθηγητά. Τὸ νιώθω ὅτι πάρα πολλοὶ θέλουν νὰ μὲ βλάψουν, νὰ μὲ διαφθείρουν.
Θὰ προσπαθήσω πάντως νὰ διαφύγω ἀπὸ ὅλους τοὺς κινδύνους, ἔχοντας πάντα στὴ σκέψη μου ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι βοηθός μου. Εὐγνωμονῶ τὸν Θεὸ ποὺ λύτρωσε ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ὅσο γιὰ τὰ συγγράμματα ποὺ λέτε, θὰ κάνω τὸ καθετὶ νὰ βρῶ βιβλία, περιοδικὰ σοβαρῶν ἐπιστημόνων καὶ νὰ τὰ διαβάζω γιὰ ψυχαγωγία. Ἡ ζωή, ὅπως ξέρω, εἶναι πολὺ δύσκολη. Ἔχει καὶ χαρὲς καὶ λύπες. Τὸ γράμμα σας μοῦ ἔδωσε νὰ καταλάβω ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι σὰν ἕνα τρακτὲρ ποὺ τὸ πᾶμε ὅπου θέλουμε, ὅταν εἴμαστε καλοὶ ὁδηγοί. Τώρα νομίζω πὼς ἡ ἐπικοινωνία μαζί Του θὰ μὲ σώσει!
Ἡ ἐπιθυμία σας ἐκτελέστηκε. Ἡ ἐπιστολή σας εἶναι στὴν πρώτη σελίδα τοῦ τετραδίου μου. Ποτὲ δὲ θὰ χάσω αὐτὸ τὸ τετράδιο καὶ θὰ τὸ διαβάζω (τὸ γράμμα) ὥσπου νὰ τὸ μάθω ἀπ’ ἔξω. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μοῦ διδάξατε τόσα πράγματα! Θὰ προσπαθήσω νὰ τὰ ἐφαρμόσω.
Μὲ ἀγάπη καὶ εὐγνωμοσύνη, μιά σας μαθήτρια τῆς Β΄ τάξης.
ἐπιστολὴ 3η
Πάτερ..., διάβασα τὸ γράμμα σου καὶ μὲ ἐπηρέασε πολύ. Κατάλαβα τὴν πραγματικὴ σημασία τῆς πίστης. Νιώθω πὼς ἔχω ἕναν ἄνθρωπο δίπλα μου ποὺ μὲ καταλαβαίνει καὶ μὲ σκέπτεται. Δὲν τὸν φοβᾶμαι σὰν καθηγητή. Νιώθω κάτι νὰ μὲ συνδέει μ’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ποὺ θέλει τὸ καλό μου.
Γνωρίζω ὅτι ὁ κόσμος εἶναι κακός. Στὰ λιγοστά μου χρόνια κατάλαβα πὼς οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι κακοί, ὑποκριτές, ἐγωιστές, δόλιοι, πονηροί. Λίγες εἶναι οἱ ἀληθινὲς ψυχές, οἱ ἀληθινοὶ ἄνθρωποι, οἱ καλοί, οἱ ταπεινοί. Ὅλους τοὺς ἔχει διαφθείρει ἡ κακὴ χρήση τοῦ πολιτισμοῦ. Δὲν θέλω νὰ παρασυρθῶ καὶ προσπαθῶ νὰ μὴν παρασυρθῶ.
Πιστεύω στὸν Θεὸ ὅσο μπορῶ καὶ τὸν παρακαλῶ νὰ μὲ εὐλογεῖ καὶ νὰ μοῦ δίνει εὐτυχία, εἰρήνη καὶ ὁμόνοια. Τὸν παρακαλῶ νὰ χαρίσει εἰρήνη σ’ ὅλο τὸν κόσμο, ἀπ’ τὸν πιὸ μικρὸ καὶ ἀσήμαντο ἄνθρωπο μέχρι τὸν πιὸ μεγάλο. Θέλω νὰ πιστεύω πὼς οἱ προσπάθειές μου θ’ ἀνταμειφθοῦν. Γι’ αὐτὸ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ μὲ φωτίζει γιὰ νὰ γίνω ἕνας σωστός, χρήσιμος καὶ καλὸς ἄνθρωπος στὴν κοινωνία.
Μὲ σεβασμὸ καὶ ἐκτίμηση, ἡ ἀνώνυμη μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 4η
Κύριε καθηγητά.
Θέλω μὲ τὸ γράμμα μου κι ἐγὼ νὰ σοῦ ἀποδείξω ὅτι δέχομαι μὲ εὐχαρίστηση τὰ λόγια σου, ποὺ τὰ ἀκούω μιὰ φορὰ τὴν ἑβδομάδα μέσα σὲ πολὺ λίγο χρόνο. Δέχομαι τὰ λόγια σου μὲ εὐχαρίστηση, γιατὶ μ’ αὐτὰ προσπαθεῖς νὰ μὲ φέρεις κοντὰ στὸν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη ἀστείρευτη πηγὴ ἀγάπης. Κοντά Του ἡ ζωή μας ἀποκτᾶ νόημα, καὶ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς συνανθρώπους μας.
Ἐπίσης θέλω νὰ σὲ εὐχαριστήσω γιὰ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνεις γιὰ μένα. Προσπαθεῖς νὰ μὲ προστατέψεις ἀπὸ τοὺς πολλούς μου ἐχθρούς, ποὺ προσπαθοῦν νὰ διώξουν ὅ,τι καλὸ καὶ ἀνθρώπινο ὑπάρχει στὴν καρδιά μου. Καταλαβαίνω ὅτι γιὰ νὰ τὰ ἀποφύγω ὅλα αὐτὰ θὰ πρέπει νὰ πιστέψω εἰλικρινὰ καὶ μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ στὸν Κύριο. Νὰ Τὸν ὑμνῶ σὲ ὅλη μου τὴ ζωή. Νὰ δέχομαι μὲ εὐχαρίστηση ὅ,τι καλὸ καὶ κακὸ μοῦ δίνει. Νὰ τὸν δοξολογῶ καὶ νὰ κρατῶ μέσα μου ἄσβηστη τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πίστεώς μου γι’ Αὐτόν. Θὰ πρέπει ἀκόμα νὰ διαβάζω τὸν Λόγο Του, ὁ ὁποῖος θὰ μὲ ὁδηγήσει στὴν αἰώνια ζωὴ μαζί Του.
Διαβάζοντας τὸν Λόγο Του νιώθω μέσα μου πιὸ ἔντονο τὸ συναίσθημα τῆς ἀγάπης γιὰ ὅλο τὸν κόσμο, γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη καὶ γιὰ τοὺς ἐχθρούς μου. Εὐχαριστῶ τὸν Κύριο ποὺ μὲ ἀξίωσε νὰ ζῶ μέσα σ’ αὐτὸν τὸν ἁμαρτωλὸ κόσμο, ἀπ’ τὸν ὁποῖο προσπάθησε νὰ μᾶς ἀπαλάξει, ἀφοῦ δέχτηκε νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ θυσιαστῇ πάνω στὸν Σταυρὸ καὶ νὰ μᾶς φέρει στὸν σωστὸ κόσμο τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ἀλήθειας.
Ἐδῶ τελειώνω τὸ γράμμα μου γιὰ σένα. Ἐλπίζω μὲ τὰ λιγοστά μου λόγια νὰ σοῦ ἔδειξα ὅτι δὲν χάνεις τὰ λόγια σου καὶ τὸν καιρό σου μαζί μου καὶ δὲν προσπαθεῖς ἄδικα νὰ μὲ ὁδηγήσεις κοντὰ στὸν Οὐράνιο Πατέρα μας.
Σὲ χαιρετῶ μὲ ἀγάπη, ὁ ἀδελφός σου.
ἐπιστολὴ 5η
Κύριε καθηγητά.
Κάνουμε μαζὶ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν μόνο μία ὥρα τὴν ἑβδομάδα. Αὐτὴ ἡ ὥρα, ὅμως, εἶναι ἀρκετὴ γιὰ νὰ καταλάβουμε τί πραγματικὰ θέλετε νὰ πάρουμε ἀπὸ σᾶς. Ἀπὸ τὰ λόγια σας, τὰ γεμάτα πίστη πρὸς τὸν Χριστό, καταλαβαίνουμε ὅτι εἶστε ἄνθρωπός Του καὶ σᾶς παρακαλοῦμε αὐτὴ τὴν πίστη νὰ τὴ σπείρετε καὶ στὴν δική μας καρδιά.
Κοντά σας ἔχουμε ξεπεράσει τὸν φόβο τοῦ καταλόγου καὶ τὸ μάλωμα τῶν καθηγητῶν, γιατὶ δὲν ἤρθαμε διαβασμένοι. Ἐσεῖς ὅμως διαφέρετε ἀπὸ τοὺς ἄλλους καθηγητές. Μᾶς δίνετε τὴν καρδιά σας καὶ μᾶς ἀγαπᾶτε ὅλους σὰν πραγματικά σας παιδιά. Κι ὅταν κανένας ἔρχεται ἀδιάβαστος, τοῦ δίνετε μὲ τρόπο καὶ μὲ καλωσύνη νὰ καταλάβει τὸ σφάλμα του καὶ (αὐτὸ δὲν ξαναγίνεται) δὲν ξανάρχεται ἀδιάβαστος πιά.
Τὴν μία ὥρα αὐτὴ τῆς ἑβδομάδας τὴν περνᾶμε εὐχάριστα μαζί σας καὶ εἶναι σὰν νὰ ἐπικοινωνοῦμε μὲ τὸν Θεό. Μᾶς φωνάζετε μὲ τὰ μικρά μας ὀνόματα καὶ εἶναι σὰν νὰ μᾶς γνωρίζετε ἀπὸ καιρό.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὴν καρδιὰ ποὺ μᾶς δώσατε.
ἐπιστολὴ 6η
Πάτερ, ὅλα αὐτὰ ποὺ λέτε εἶναι πολὺ ὡραῖα καὶ μ’ ἀρέσει νὰ τ’ ἀκούω. Μιλᾶτε γιὰ τὸν Χριστὸ ποὺ τὸν αἰσθάνεστε μέσα σας καὶ θέλετε νὰ τὸν αἰσθανθοῦμε κι ἐμεῖς. Τὰ ὄμορφα τραγούδια καὶ οἱ ὕμνοι εἶναι ὡραῖα.
Ὅμως, νὰ πῶ καὶ μιά μου ἐπιθυμία. Νὰ ἀφιερώνετε πέντε μὲ δέκα λεπτὰ γιὰ νὰ μᾶς παραδίδετε τὸ μάθημα. Τὸ βιβλίο τὸ ἀποδίδει ξερὰ καὶ δὲν τὸ καταλαβαίνουμε. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ ἤρθατε στὸ σχολεῖο μας, γιατὶ κανένας ἄλλος καθηγητὴς δὲν μᾶς φέρεται ὅπως ἐσεῖς. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἀρχίσατε νὰ μᾶς λέτε γιὰ τὸν Χριστὸ, ποὺ σᾶς πλημμυρίζει, χάρηκα καὶ τὸ ἴδιο πιστεύω νὰ γίνει καὶ μὲ μᾶς.
Μὲ σεβασμό.
Υ.Γ. Στὴν ἀρχὴ μᾶς φανήκατε, μ’ αὐτὰ ποὺ λέγατε, ὅτι δὲν τὰ πιστεύατε. Τώρα ἀλλάζω γνώμη.
[εἰκόνα 9η: «ἐπιστολὴ 6η»]
ἐπιστολὴ 7η
Ἀγαπητὲ κυρίῳ ἀδελφέ. Χαίρε ἐν Κυρίῳ καὶ Πατέρα ἡμῶν.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ἡ κοινωνία μας παρουσιάζει πολλοὺς σκοπέλους εἰς τὴν ζωή μας. Ὁ διάβολος, ποὺ κύριο ἔργο του ἔχει νὰ διαβάλλει καὶ νὰ συκοφαντεῖ τὸ ἔργο τοῦ Πατέρα καὶ Θεοῦ μας, ὡς λύκος ὠρύεται καὶ καιροφυλαχτεῖ νὰ μᾶς ἔβρει κοιμώμενους γιὰ νὰ μᾶς κατασπαράξει. Οἱ κίνδυνοι γύρω μας παρουσιάζονται μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ μορφές. Αἰσθανόμαστε ἀνήμποροι νὰ παρουσιαστοῦμε νικητές, ἐὰν βρεθοῦμε μακριὰ ἀπ’ τὸ βλέμμα καὶ τὴν προστασία τοῦ Ἐσταυρωμένου μας Ἰησοῦ.
Ὁ πατέρας καὶ Θεός μας ἀπὸ τὰ οὐράνια σκηνώματά του δὲν ἄντεχε νὰ βλέπει τὸ δημιούργημά του – τὸν ἄνθρωπο – νὰ τυραννιέται ἀπὸ τὸν μισόκαλον διάβολο, κατεδέχθη νὰ μᾶς στείλει τὸν μονάκριβο γιό Του μὲ μορφὴ ἀσφαλῶς ἀνθρώπου, κατεδέχθη νὰ ἀφήσει τὴ δόξα ποὺ εἶχε, πρὶν δημιουργηθῇ ὁ κόσμος πλησίον στὸν Πατέρα, καὶ νὰ ἔλθει γιὰ νὰ ἐλευθερώσῃ τὸ ἀνθρώπινο γένος ποὺ τυραννιόταν ἀπὸ τὸν ἄρχοντα τοῦ αἰῶνος τούτου.
Καὶ ἦρθε καὶ μᾶς ἔσωσε ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ μᾶς ἔδωσε ὅπλο κατὰ τοῦ ἄσπονδου ἐχθροῦ μας τὸν Σταυρό του, ὥστε νὰ ἀπομακρύνουμε κάθε κακό. Ἀλλά, ἀδύνατη καθὼς εἶμαι, νιώθω τὴν ἀνάγκη καὶ νὰ δυναμωθῶ γιὰ νὰ ἀποφύγω κάθε κακό. Θαρρήσασα στὴν ἀγαθὴ προαίρεσή σας θέλω νὰ μὲ βοηθήσετε στὶς δύσκολες στιγμὲς τῆς ἡλικίας ποὺ περνῶ.
Ἐλπίζω ὅτι μὲ τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν θὰ βρῶ ἀπάντηση στὰ πολλὰ ἐρωτήματα καὶ ἀνησυχίες ποὺ γεννιῶνται μέσα μου. Θὰ ἔχετε τὴν καλωσύνη, κατὰ τὴν διάρκεια τῶν μαθημάτων, νὰ βρίσκετε τὴν εὐκαιρία νὰ μᾶς ἀπαντᾶτε στὰ διάφορα προβλήματά μας, ποὺ εἶναι σὲ σᾶς γνωστὰ ἀπὸ τὴν ψυχολογία τῆς ἡλικίας μας. Ἔτσι, νὰ εἶστε βέβαιος πὼς οἰκοδομεῖτε σταθερὰ στὰ θεμέλια τῆς νεότητος γιὰ μιὰ εὐγενικὴ καὶ θρησκεύουσα κοινωνία καὶ αὐτὸ θὰ ὀφείλεται στὶς δικές σας καλὲς διαθέσεις πρὸς δόξα τοῦ Οὐρανίου Πατέρα.
Σᾶς εὐχαριστοῦμε πάρα πολύ. Ἡ μαθήτρια Παναγιώτα Γ...
ἐπιστολὴ 9η
[εἰκόνα 10η: «ἐπιστολὴ 9η»]
ἐπιστολὴ 10η
ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ μου ἀδερφὲ καθηγητή, φίλε, σὲ εὐχαριστῶ ποὺ μὲ τόση ἀγάπη ἔσκυψες ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς χρονιᾶς ἐπάνω μου νὰ μὲ βοηθήσεις νὰ ξεπεράσω τοὺς κινδύνους καὶ τὰ προβλήματα ποὺ ἔχω. Συμφωνῶ μαζί σου μὲ αὐτὰ ποὺ διδάσκεις καὶ πιστεύεις. Πραγματικά, ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος φίλος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσει ὅσο κανεὶς ἄλλος. Πολλοὶ ἐχθροὶ μὲ κυκλώνουν ὅπως λές, ἀλλὰ μὲ τὴν πίστη στὸν Θεὸ τοὺς κάνω κάθε μέρα νὰ φεύγουν καὶ νὰ φοβοῦνται νὰ ξανάρθουν. Τὴν θέση τους παίρνουν ἡ ἀγάπη, ἡ φιλία, ἡ εὐτυχία.
Προσπαθῶ νὰ τηρῶ τὶς συμβουλές σου ὅλο καὶ περισσότερο καὶ κάθε μέρα λίγο-λίγο τὶς κάνω κανόνα στὴ ζωή μου. Θὰ σὲ θυμᾶμαι πάντοτε σὰν τὸν μεγάλο μου ἀδερφό, ποὺ τόσα πολλὰ μὲ δίδαξε γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ γιὰ ἄλλα θέματα στὴ ζωή μου, ὥστε νὰ τὴν κάνει πολὺ καλύτερη.
Σὲ χαιρετῶ μὲ ἀγάπη, ὁ μαθητής σου, φίλος σου καὶ ἀδερφός σου.
ἐπιστολὴ 11η
Σεβαστὲ κ. Καθηγητά.
Τὸ γράμμα σας αὐτὸ πλησίασε τὴν καρδιά μου καὶ τὴν ἔκανε νὰ πλημμυρίσει ἀπὸ λύπη, γιατὶ τόσον καιρὸ δὲν βρεθήκατε στὸν δρόμο μου νὰ μὲ κάνετε νὰ νιώσω τὸν Χριστὸ μέσα μου. Μὰ πάλι εἶμαι εὐχαριστημένη ποὺ βρεθήκατε τώρα μπροστά μου (γιατὶ κάλλιο ἀργὰ παρὰ ποτέ).
Μὲ τὸ γράμμα σας αὐτὸ αἰσθάνθηκα πιὸ δυνατὴ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα μου. Ἀπὸ τὴν πρώτη κιόλας μέρα ποὺ μᾶς τὸ δώσατε, ἄρχισα νὰ βελτιώνομαι. Ἔφυγαν στὴν ἀρχὴ τὰ νευράκια ποὺ εἶχα. Καὶ ὅσο περνᾶν οἱ μέρες, φεύγει καὶ τὸ πεῖσμα, ὁ ἐγωισμὸς ἀπὸ μέσα μου. Κάθε μέρα αἰσθάνομαι τὴν ἀνάγκη νὰ προσευχηθῶ στὸν Παντοδύναμο Θεὸ καὶ δημιουργό μου (καὶ τὸ κάνω).
Ὅσο γιὰ τοὺς ἐχθροὺς ποὺ ἀναφέρετε στὴν ἐπιστολή σας, ἔχω πιὰ ξεπεράσει τὸν φόβο ποὺ εἶχα πρὸς αὐτούς. Καὶ αὐτὸ γιατὶ ἔχω τὸν Χριστὸ μέσα μου, αὐτὸν ποὺ γιὰ τὸ καλό μας δέχτηκε νὰ ταπεινωθῇ καὶ νὰ σταυρωθῇ. Καθημερινά, ὅταν βρίσκομαι σὲ δύσκολη θέση καὶ ἔχω κουραστεῖ (πνευματικὰ βέβαια) ἀπὸ τὰ μαθήματα τοῦ σχολείου, ἀπευθύνομαι πρὸς Αὐτόν μὲ τοὺς ὕμνους ποὺ ἐσεῖς μᾶς μαθαίνετε. Καὶ ξεκουράζομαι κάνοντας αὐτὸ τὸ πράγμα καὶ ἔχω πάλι ὄρεξη γιὰ διάβασμα ἢ γιὰ ὁποιαδήποτε ἄλλη δουλειά.
Μὲ πολὺ σέβας πρὸς ἐσᾶς, μιὰ ταπεινὴ μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 12η
14/11/79
Εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὰ καλά σας λόγια καὶ γιὰ τὶς συμβουλὲς ποὺ δίνετε σὲ ὅλα τὰ παιδιά.
Ὅπως ἀκριβῶς αἰσθάνεστε καὶ ἐσεῖς κοντά μας τὸν Χριστὸ πιὸ ζωντανό, ἔτσι καὶ ἐγώ, ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα τοῦ δικοῦ σας μαθήματος, αἰσθάνομαι ἐντελῶς διαφορετικὰ τὸν ἑαυτό μου ἀπὸ ὅτι ἦταν τὶς ἄλλες ὥρες. Νιώθω τὸν Χριστὸ πιὸ κοντά μου καὶ ἡ ψυχή μου ἀγαλλιάζει. Τώρα πιὰ εἶμαι σίγουρη πὼς θὰ μπορέσω νὰ ἀντιμετωπίσω τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς κινδύνους ποὺ θὰ ὑπάρξουν ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα. Αὐτὸ τὸ χρωστάω σὲ σᾶς, γιατὶ χάρις σ’ αὐτὰ ποὺ μᾶς λέτε ζωντάνεψε πιὸ πολὺ μέσα μου ὁ Χριστὸς καὶ νιώθω πὼς εἶναι δίπλα μου τὴν κάθε στιγμή.
Δὲν σᾶς κρύβω πὼς ζητῶ πολλὰ πράγματα ἀπὸ τὸν Πατέρα μας κάθε βράδυ στὴν προσευχή μου. Αὐτὰ ὅμως ποὺ ζητῶ δὲν ἀφοροῦν μόνο ἐμένα, ἀλλὰ τὴν οἰκογένειά μου καὶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Ἀλλὰ θὰ κάνω ὅτι θὰ μοῦ συμβουλεύετε, δηλαδὴ δὲν θὰ πάψω νὰ τὰ ζητῶ αὐτὰ ποὺ θέλω, ἂν καὶ δὲν ἔχω παράπονο ἀπὸ τὸν ΠΑΤΕΡΑ μας. Ὅ,τι τοῦ ἔχω ζητήσει ὡς τώρα, ὅλα μοῦ τὰ ἔχει δώσει· καὶ τὸν εὐχαριστῶ πολύ. Ἀλλὰ τὸν παρακαλῶ νὰ ἀκούσει καὶ τὰ ἄλλα μου προβλήματα καὶ νὰ μὲ βοηθήσει.
Χωρὶς νὰ θέλω νὰ σᾶς κολακέψω (δὲν εἶμαι καθόλου κόλαξ ξέρετε, δὲν κολακεύω τοὺς ἄλλους) θὰ ’θελα νὰ σᾶς πῶ πὼς εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ ἔστειλε ἐσᾶς γιὰ θεολόγο μας καὶ ἤδη μᾶς ἔχετε ἀλλάξει πολύ. Εὔχομαι νὰ μείνετε ἐδῶ γιὰ πολλὰ χρόνια γιὰ νὰ μάθουν καὶ ἄλλα παιδιὰ αὐτὰ τὰ χαρίσματα ποὺ ἔχετε καὶ μπορεῖτε νὰ τὰ δώσετε καὶ στοὺς ἄλλους. Νὰ τοὺς μάθετε πολλὰ πράγματα γιὰ τὸν Χριστό, ὅπως μᾶς ἔχετε μάθει πολλὰ ἐμᾶς.
Σᾶς εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὸ γράμμα καὶ γι’ αὐτὰ τὰ πράγματα, τὶς συμβουλὲς ποὺ μᾶς δίνετε. Νὰ εἶστε σίγουρος πὼς ἀπὸ δῶ καὶ πέρα ὅλα θὰ πᾶνε καλύτερα, γιατὶ θἄχουμε τὸν ΧΡΙΣΤΟ μαζί μας.
Μὲ ἀγάπη, κάποια μαθήτριά σας τῆς Β΄ τάξεως Γυμνασίου, τμῆμα 2ο.
ἐπιστολὴ 13η
Ἀγαπημένε μας καθηγητή.
Διαβάζοντας τὸ γράμμα σας διέκρινα σ’ αὐτὸ ὅλα ὅσα θὰ μποροῦσε νὰ μάθῃ καὶ νὰ πραγματοποιήσῃ κανεὶς σὲ πολὺ μικρὸ ἢ σὲ πολὺ μεγάλο χρονικὸ διάστημα. Διαβάζοντάς το νιὼθει κανεὶς μιὰ πραγματικὴ ἀγαλλίαση νὰ πλημμυρίζῃ τὴν καρδιά του, καὶ νὰ τὸν διαπερνοῦν ρίγη χαρᾶς καὶ εὐτυχίας. Ἔνιωσα μὲ τὸ γράμμα σας νὰ ξεπηδάει μέσα μου ἕνας καινούριος ἑαυτὸς, ποὺ ἔρχεται πιὸ κοντὰ στὸν Θεὸ καὶ τὸν αἰσθάνεται πιὸ ἔντονα ἀπὸ ποτὲ μέσα του.
Μέσ’ ἀπὸ αὐτὸ τὸ γράμμα σας ξεπηδάει ὅλη ἡ ἀγάπη, ἡ πίστη ποὺ πρέπει νὰ ἔχουμε γιὰ τὸν Θεό· ἡ ἀγάπη γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας, ἡ προφύλαξή μας ἀπὸ μερικοὺς ἀνθρώπους ποὺ ζητοῦν τὸ κακό μας, καὶ ὅλος ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ μας. Διαβάζοντας κανεὶς μόνο μιὰ φορὰ τὶς μαγικὲς αὐτὲς σειρὲς ξεπηδάει ἕνας ὁλόκληρος κόσμος μπροστά του. Αὐτὸ τὸ γράμμα εἶναι πάντα γιὰ μένα μιὰ πηγὴ ἀντλήσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ τὸν κρατῶ πάντα σὰν ἕνα ἀπὸ τὰ πολυτιμότερα καὶ ἀκριβότερα πράγματα ποὺ ἔχω.
Μὲ τὴ λίγη ἀγάπη, ποὺ μοῦ χάρισε ὁ Κύριος, μιὰ ἀπὸ τὶς μαθήτριές σας τῆς τάξεως Β΄2 Γυμνασίου.
ἐπιστολὴ 14η
Κύριε καθηγητά.
Μὲ τὴν ἀπάντηση αὐτὴ στὸ γράμμα σας θέλω νὰ σᾶς δώσω νὰ καταλάβετε τὰ συναισθήματά μου ἀπέναντι στὸν Χριστό. Πράγματι, σὲ κάθε στιγμὴ τῆς ζωῆς μας μᾶς συντροφεύει ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ. Περισσότερο ἀπ’ ὅλους νοιάζεται γιὰ μᾶς, ὅπως π.χ. γιὰ τὴν πρόοδό μας. Ἀλήθεια εἶναι ὅτι πλαστήκαμε γιὰ νὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ὁ Θεούλης περισσότερο μᾶς ἔπλασε γιὰ νὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Ὅσοι ἔχουν μέσα στὴ ζεστὴ ἀτμόσφαιρα τῆς ψυχῆς τὸν Χριστό, καταλαβαίνουν φυσικὰ ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι πιὸ γλυκιὰ μὲ τὴ συντροφιά του.
Τοῦ ἀνθρὼπου οἱ ἐχθροὶ συμφωνῶ ὅτι εἶναι πολλοὶ καὶ συμπληρώνω ὅτι σοῦ ’ρχονται ἀπὸ ’κεῖ ποὺ δὲν τοὺς περιμένεις. Πρέπει, λοιπόν, γιὰ νὰ ἀποκτήσουμε τὴν γλυκιὰ παρουσία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη καὶ προστασία, νὰ ἑνωθοῦμε μὲ τὸν αἰώνιο Βράχο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς ποὺ μᾶς δίνει τὴν πραγματικὴ χαρὰ τῆς ζωῆς εἶναι ἕνας καὶ μοναδικός, ὁ Ἰησοῦς. Μὲ αὐτὲς τὶς φράσεις τελειώνω τὴν ἀπάντησή μου.
Μὲ πολλὴ ἀγὰπη καὶ χαρὰ ποὺ μοὔδωσες μὲ τὰ λόγια σου. Μιὰ ἀπὸ τὶς πολλὲς μαθήτριές σου.
ἐπιστολὴ 16η
Ἀπάντηση στὸ γράμμα τοῦ θεολόγου Καθηγητῆ μου.
Πάτερ, εὐχαριστῶ γιὰ τὶς τόσο πολύτιμες συμβουλὲς ποὺ μοῦ δίνετε. Εἶμαι σίγουρη ὅτι οἱ συμβουλὲς θ’ ἀνθίσουν σὲ λίγο, ἂν καὶ μέσα μου νιώθω πὼς ὁ σπόρος ποὺ σπείρατε μὲ τὰ λόγια σας βγάζει βλαστό.
Οἱ συμβουλές σας γιὰ ἕνα παιδὶ δεκατεσσάρων χρονῶν, ποὺ εἶναι στὴν ἀρχὴ τῆς καριέρας του ἂς ποῦμε, εἶναι ἡ καταπάτηση τοῦ φόβου. Πόσο μ’ ἀρέσει νὰ σᾶς ἀκοὺω νὰ μᾶς μιλᾶτε γιὰ τὸν Χριστό. Ὁ τρόπος ποὺ χρησιμοποιεῖτε γιὰ νὰ μᾶς μεταφυτέψετε τὶς γνώσεις σας καὶ τὴν εὐλογία τοῦ Κυρίου, μὲ κάνῃ νὰ αἰσθάνομαι κάπως διαφορετικά.
Τὶς ἡμέρες ποὺ ἔχουμε μαζὶ μάθημα ἀνυπομονῶ νὰ ’ρθῇ ἡ ὥρα σας νὰ μπῆτε στὴν τάξη, νὰ μᾶς μιλήσετε γιὰ τὸν Χριστό, νὰ τραγουδήσουμε καὶ νὰ ψάλουμε γιὰ νὰ Τὸν εὐχαριστήσουμε. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς ἔστειλε γιὰ θεολόγο στὸ Γυμνάσιο Βασιλικῶν.
Μὲ σεβασμό, μιὰ μαθήτρια τῆς Β΄ τάξεως Γυμνασίου, τμῆμα 2ο.
ἐπιστολὴ 17η
Κύριε Καθηγητά.
Θέλω μὲ τὸ γράμμα μου νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας. Τὶς ὥρες ποὺ συναντιόμαστε τὶς βρίσκω κι ἐγὼ πολὺ λίγες. Γι’ αὐτὸ παρακαλῶ τὸν Θεό νὰ μᾶς βοηθήσει νὰ συναντιόμαστε περισσότερες φορὲς καὶ νὰ προσευχόμαστε μαζὶ γιὰ ἐμᾶς καὶ ὅλο τὸν κόσμο. Δέχομαι καὶ ἐγὼ μὲ εὐχαρίστηση τὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ καὶ προσεύχομαι σ’ Αὐτόν. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ ἐνδιαφέρεστε γιὰ μένα καὶ μοῦ λέτε νὰ προσέχω τοὺς κακοὺς ποὺ θέλουν νὰ μὲ πὰρουν ἀπὸ τὸν σωστὸ δρόμο καὶ νὰ μὲ πᾶνε στὸν δρόμο τοῦ κακοῦ.
Διαβάζω τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ νιώθω νὰ μὲ πλημμυρίζει τὸ οὐράνιο φῶς. Σᾶς εὐχαριστῶ, ἐπίσης, ποὺ ἐνδιαφέρεστε γιὰ τὴν πρόοδό μου καὶ σᾶς διαβεβαιῶ ὅτι θὰ προσπαθήσω περισσότερο γιὰ νὰ μὴν πᾶνε χαμένες οἱ ἐλπίδες σας γιὰ μένα.
Καὶ κλίνω τὸ γράμμα μου ἐλπίζοντας ὅτι θὰ σᾶς εὐχαρίστησε ἡ προσπάθειά μου νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας καὶ μαζὶ μὲ τὸν Χριστό μας.
Ὁ ἀδελφός σου.
ἐπιστολὴ 18η
[εἰκόνα 11η: «ἐπιστολὴ 18η»]
ἐπιστολὴ 20ή
[εἰκόνα 12η: «ἐπιστολὴ 20ή»]
ἐπιστολὴ 22α
Ἀγαπητὲ ΑΔΕΡΦΕ.
Διαβάζοντας τὸ γράμμα σου ἔνιωσα νὰ ἀνεβαίνω ψηλά-ψηλά, τόσο ὥστε νόμισα πὼς ἔφτασα στὰ οὐράνια, δίπλα στὸν Πανάγαθο Πατέρα μας. Ἐκείνη τὴ στιγμὴ ξέχασα ὅλα τὰ προβλήματά μου καὶ ἄφησα τὸν ἑαυτό μου νὰ σκέφτεται Ἐκεῖνον.
Ἐνῶ ἤμουνα θυμωμένη μὲ μιὰ συμμαθήτριά μου, τὸ ξέχασα ἀμέσως καὶ σκέφτηκα πὼς ἦταν ἀπερισκεψία μου νὰ τὴ στεναχωρήσω, καὶ τὴν ἄλλη μέρα τῆς ζήτησα ἀμέσως συγγνώμη. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ στιγμὴ μὲ μιὰ προσευχὴ ζήτησα συγγνώμη ἀπὸ τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος δὲ ντράπηκε νὰ γίνει ἄνθρωπος καὶ νὰ σταυρωθῇ γιὰ τὴ σωτηρία μας.
Ἀπὸ τότε καὶ κάθε βράδυ ἄρχισα νὰ προσεύχομαι καὶ νὰ συνομιλῶ μὲ τὸν Θεό. Ἔτσι κάθε μέρα μοῦ φεύγει ἕνα μεγάλο βάρος ἀπὸ τὴν καρδιά μου. Ὅσα βιβλία ἔχω, τὰ ὁποῖα μιλᾶνε γιὰ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ἄρχισα καὶ τὰ διαβάζω μὲ πολὺ μεγάλο ἐνδιαφέρον.
Ἀπὸ τότε εἶμαι πολὺ χαρούμενη καὶ οἱ γονεῖς μου εὐχαριστήθηκαν πολὺ μ’ αὐτὴ τὴν ἀλλαγή. Μάλιστα τοὺς εἶπα τὸν τρόπο τὸν ὁποῖο ἐφάρμοσα· εὐχαριστήθηκαν ἀκόμα πιὸ πολὺ καὶ μοῦ εἶπαν πὼς θὰ τὸν ἀκολουθήσουν κι αὐτοί. Πολὺ συχνὰ τραγουδῶ τραγούδια ποὺ μᾶς ἔμαθες «ἐσὺ» γιὰ τὸν Πανάγαθο Θεὸ καὶ προσεύχομαι γιὰ σένα ποὺ τόσο μᾶς ἀγαπᾶς ὅλους μας σὰν νὰ εἴμαστε πραγματικὰ μικρὰ ἀδερφάκια σου.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μικρή σου ἀνώνυμη ἀδερφή.
[εἰκόνα 13η: «ἐπιστολὴ 22α»]
ἐπιστολὴ 24η
Ἐν Ἁγίᾳ Παρασκευῇ τῇ 26-12-79
Μεγάλε μας ἀδελφέ.
Χαίρομαι πραγματικὰ ποὺ ὁ μεγάλος Πατέρας μας, ποὺ βρίσκεται στοὺς οὐρανούς, μᾶς χάρισε ἐσᾶς, ἕναν πνευματικὸ ἀδελφό, ποὺ βρίσκεται ἐδῶ στὴ γῆ καὶ μᾶς καθοδηγεῖ μὲ ἀγάπη.
Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μᾶς ἀγαπᾶτε ὅλους ἀληθινὰ σὰν Ἐκεῖνον καὶ νοιάζεστε γιὰ τὴν πρόοδό μας καὶ τὴν εὐτυχία μας. Σᾶς εὐχαριστῶ γιατὶ προσπαθεῖτε νὰ μᾶς φέρετε κοντὰ στὸν Χριστό, γιὰ νὰ τὸν νιώσουμε, γιὰ νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ χνάρια τῆς ἐσταυρωμένης του ἀγάπης καὶ νὰ γίνουμε πραγματικοὶ χριστιανοί.
Διαβάζοντας τὸ γράμμα σας βλέπω πόσο μεγάλη εἶναι ἡ πίστη σας καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὸν Χριστό, πόσο προσπαθεῖτε νὰ τοῦ μοιάσετε καὶ νὰ μᾶς φέρετε καὶ μᾶς κοντά του. Πράγματι, ἔχετε δίκιο ποὺ μᾶς προειδοποιεῖτε γιὰ τοὺς ἔχθροὺς ποὺ ὑπάρχουν γύρω μας καὶ ὕπουλα προσπαθοῦν νὰ μᾶς καταστρέψουν. Εἶναι ἀλήθεια τόσοι πολλοί, καὶ μοῦ φαίνονται τόσο ἀθῶοι καὶ καλοὶ ποὺ οὔτε κἄν μποροῦμε νὰ τοὺς φανταστοῦμε.
Καὶ πραγματικὰ ἐπιθυμοῦν πολὺ νὰ μᾶς δοῦν νὰ μένουμε ἄδειοι πνευματικά. Σᾶς ὑπόσχομαι ὅμως, ὅπως νομίζω καὶ ὅλα τὰ παιδιά, πὼς θὰ φυλαχτῶ ἀπ’ αὐτοὺς καὶ πιστεύω ὁ Κύριος νὰ μὲ βοηθήσει.
Στὴ ζωὴ πραγματικά, μεγάλε μου ἀδελφέ, ὑπάρχει μόνο ἕνας μοναδικὸς καὶ παντοτινὸς τρόπος γιὰ νὰ μπορεῖ νὰ εἶναι κανένας πάντα εὐτυχισμένος, χαρούμενος, καὶ νὰ μπορεῖ νὰ ἀγαπᾶ τοὺς πάντες. Εἶναι ὁ δρόμος αὐτὸς ποὺ χάραξε ὁ Χριστὸς πάνω στὴ γῆ καὶ μᾶς εἶπε νὰ τὸν ἀκολουθήσουμε. Κι ὅμως, πόσες φορὲς ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ξεφεύγουμε ἀπ’ αὐτὸν τὸν δρόμο. Βέβαια, ὕστερα πάντα τὸ μετανιώνουμε, ὅμως συχνά ξεφεύγουμε καὶ πάλι.
Κι ἐγὼ πολλὲς φορὲς κάνω ἄσχημα πράγματα, ὕστερα ὅμως μετανιώνω. Κι ἀλήθεια, πόση ἀνακούφιση νιώθω! Εἶναι πραγματικὰ μεγάλη ἀνακούφιση, γιὰ μένα τουλάχιστον, νὰ τραγουδῶ κάποιον ἀπὸ τοὺς χριστιανικοὺς ὕμνους ποὺ ἔμαθα. Φεύγουν ἀπὸ πάνω μου ὅλες μου οἱ ἔγνοιες καὶ οἱ στενοχώριες! Τώρα πιὰ πιστεύω πὼς θὰ μπορέσω νὰ γίνω καλύτερος ἄνθρωπος ἔχοντας ἐσᾶς καὶ τὸν Χριστό.
Τελειώνοντας, ἀγαπητὲ μεγάλε μου ἀδελφέ, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς εὐχαριστήσω καὶ γιὰ τὴν συμβουλὴ ποὺ μᾶς δίνετε, τὴν ἀνάγνωση συγγραμμάτων σοβαρῶν καὶ πραγματικῶν ἐπιστημόνων. Πράγματι, μέσα ἀπὸ τέτοια συγγράμματα, πηγάζουν πολλὰ καλὰ ποὺ διαμορφώνουν τὸν χαρακτήρα μας. Σᾶς ἀποχαιρετῶ, λοιπόν, καὶ εὔχομαι πάντα νὰ χαρίζετε ἀγάπη σὲ ὅλους.
Ἀγγελικὴ Κ..., τάξη Α΄, τμήμα Α΄1
ἐπιστολὴ 25η
Ἀγαπητέ μου Ἀδερφέ.
Πολλὰ πράγματα ἔμαθα ἀπὸ τότε ποὺ εἴμαστε μαζὶ μιὰ ὥρα τὴν ἑβδομάδα καὶ κάνουμε αὐτὸ τὸ τόσο εὐχάριστο μάθημα. Ἀπ’ αὐτὰ ποὺ μοῦ εἶπες, ἀλλὰ πιὸ πολὺ ἀπ’ αὐτά ποὺ μοῦ ἔγραψες στὴν ἐπιστολή σου, πολλὰ διδάχτηκα καὶ ἔβαλα πολλοὺς σκοποὺς στὴ ζωή μου.
Κατάλαβα πὼς ἡ ζωὴ ἔχει νόημα μόνο ὅταν ζοῦμε ἀγαπημένοι καὶ εὐτυχισμένοι μὲ τοὺς συνανθρώπους μας, ἀφοσιωμένοι στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου. Κατάλαβα πὼς ἡ εὐτυχία βρίσκεται μόνο κοντὰ στὸν Θεό· πὼς ὅταν εἴμαστε δυστυχισμένοι μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ μᾶς παρηγορήσει, γιατὶ ὁ Θεὸς θέλει νὰ εἴμαστε χαρούμενοι καὶ νὰ τὸν δοξολογοῦμε.
Κατάλαβα ἀκόμα πόσοι ἐχθροὶ ὑπάρχουν γύρω μου ποὺ θέλουν τὸ κακό μου. Θὰ προσπαθήσω νὰ τοὺς ἀποφύγω μὲ πνευματικὸ ὁπλισμό, ὅπως μοῦ γράφεις κι ἐσὺ στὸ γράμμα σου. Σκέφτομαι τὸν Χριστὸ ποὺ θυσιάστηκε γιὰ νὰ μᾶς σώσει. Καὶ τὸν αἰσθάνομαι κοντά μου νὰ μοῦ παραστέκει καὶ νὰ χαράσσει τὴν ἀγάπη στὴν καρδιά μου. Σοῦ ὑπόσχομαι πὼς θὰ προσπαθήσω νὰ προοδεύσω καὶ νὰ ζήσω εὐτυχισμένη κοντὰ στὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.
Εὔχομαι, μέχρι νὰ βγάλω τὸ Γυμνάσιο, νὰ εἶσαι ἐσὺ ὁ καθηγητὴς θεολογίας ποὺ θὰ κάνει μάθημα στὸ τμῆμα μου καὶ νὰ μοῦ διδάσκει τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Καὶ εἶμαι σίγουρη πὼς δὲ θὰ σὲ ξεχάσω ποτέ.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτριά σου τῆς Α΄ τάξης τοῦ Γυμνασίου Βασιλικῶν.
ἐπιστολὴ 26η
[εἰκόνα 14η: «ἐπιστολὴ 26η»]
ἐπιστολὴ 27η
1/1/80
Ἀγαπητέ μου ΑΔΕΛΦΕ.
Θέλω τὸ γράμμα μου αὐτὸ νὰ εἶναι μία ἀπάντηση πρὸς τὸ δικό σου. Πρὶν ἀποφασίσω νὰ σοῦ γράψω, διάβασα πολλὲς φορές τὸ γράμμα σου ποὺ μὲ συγκίνησε βαθύτατα. Μελέτησα καὶ ἀκολούθησα προσεχτικὰ τὶς συμβουλές σου. Τώρα νιώθω περισσότερο τὸν Θεὸ κοντά μου. Ἔδιωξα ἀπὸ μέσα μου τὸν διάβολο.
Ἄρχισα νὰ Τοῦ φορτώνω τὰ προβλήματά μου καὶ νιώθω πιὸ χαρούμενη. Τώρα νιώθω πὼς πάντα ὁ Θεὸς εἶναι κοντά μου καὶ δίπλα μου. Ἡ ζωή μου γεμίζει ἀπὸ χαρά. Ἐπίσης, ἐκτέλεσα τὴν ἐπιθυμία σου. Τὸ γράμμα σου βρίσκεται στὴν πρώτη σελίδα τοῦ τετραδίου μου. Τώρα θὰ κλείσω μὲ τὴν ἀγάπη μου πρὸς αὐτόν.
Τελειώνοντας δὲν σ’ ἀποχαιρετῶ, γιατὶ ξέρω πὼς τὸ γράμμα μου αὐτὸ θὰ εἶναι πάντοτε στὰ χέρια σου.
Κατερίνα..., Σχολεῖο Βασιλικῶν, Γυμνάσιο, τάξις Α΄, τμῆμα Α΄3.
[εἰκόνα 15η: «ἐπιστολὴ 27η»]
ἐπιστολὴ 28η
Εἶμαι κι ἐγὼ ἄνθρωπος, καὶ σὰν ἄνθρωπος ἔχω κι ἐγὼ τὰ ἐλαττώματά μου. Τὸ μεγαλύτερο ἀπ’ ὅλα εἶναι πὼς πρὶν δὲν ἔδινα σημασία στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.
Φέτος ὅμως... Φέτος ἔγινε κάτι ξεχωριστὸ μέσα μου. Σὰν νὰ εἶχα χαθεῖ πρὶν μέσα στὸ πλῆθος καὶ τώρα νὰ ξαναβρίσκω τὸν δρόμο. Δὲν ξέρω, ἴσως ἀπὸ τὴν παράδοση στὴν τάξη, ἄρχισα νὰ μ’ ἀρέσουν τα Θρησκευτικά. Τώρα τὸ ξέρω, βρίσκομαι κοντὰ στὸν Θεὸ κι αὐτὸς μὲ προστατεύει.
Αὐτὸ τὸ ἔχω καταλάβει ἀπὸ διάφορα περιστατικά. Ἀρχίζω νὰ νιώθω τὸν Θεὸ δίπλα μου καὶ νὰ συνομιλᾶμε μαζί. Ὄχι πὼς πρὶν δὲν πίστευα στὸν Θεό! Ὄχι, ποτέ, ἀλλὰ δὲν τὸν ἔνιωθα τόσο μέσα μου. Ἔχοντας τὸν Θεὸ μέσα σου, τί ἄλλο θέλεις; Αὐτὸς σὲ ζωογονεῖ, σὲ πλουτίζει μὲ γνώσεις κι ἕνα σωρὸ ἄλλα πράγματα ποὺ τὰ δημιουργεῖ ὁ Θεὸς γιὰ μένα, γιὰ τὸ δημιούργημά του.
Τὸν αἰσθάνομαι σὰν μητέρα, πατέρα κι ἀδερφό. Ἀλλὰ ὄχι μόνον Αὐτόν. Ὅλους τοὺς συνανθρώπους μου· καὶ τώρα καταλαβαίνω τὸ βαθὺ νόημα ἀγάπης καὶ στοργῆς τῶν συνανθρώπων, ποὺ τόσα χρόνια δίδασκε ὁ Χριστός κι οἱ προφῆτες καὶ τόσοι ἄλλοι Ἅγιοι. Κι ὅλοι μαζὶ ἀδελφωμένοι προχωρᾶμε τὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ἀγάπης. Ἀλλὰ στὸ θέμα αὐτό – τῆς ἀγάπης τῶν συνανθρώπων – ἀκόμη δὲν ἔχω γίνει τέλεια, ὅπως ἔπρεπε. Γιατὶ ὑπάρχουν στιγμὲς ποὺ θυμώνω καὶ νευριάζω μαζί τους, ἀλλὰ γρήγορα ξεθυμώνω καὶ μετανοῶ.
Κι ἂς ξανάρθουμε στὸν Πατέρα μας Χριστό, ποὺ ὅλα σ’ Αὐτὸν τὰ χρωστᾶμε (λύτρωση). Αὐτὸς ἦρθε στὴ γῆ καὶ σταυρώθηκε γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ λύτρωσή του. Εἶναι δυνατὸν ὅλοι μας νὰ τοῦ δείξουμε τὴν ἀγάπη μας καὶ νὰ βρεθῇς ἑνωμένος μαζί του. Αὐτὸς τὸ θέλει καὶ τὸ χαίρεται. Ἀκόμη, διαβάζοντας τὰ συγγράμματά του, Αὐτὸς εὐχαριστιέται βλέποντάς μας νὰ μελετᾶμε γιὰ νὰ μάθουμε περισσότερα πράγματα γι’ Αὐτόν.
Κι ἐδῶ, λοιπόν, ἤμουν πίσω. Ἐνῶ τώρα μὲ εὐχαρίστηση διαβάζω διάφορα συγγράμματά του. Ὅλα αὐτὰ τὰ χρωστάω στὸν καλό μας καθηγητὴ θεολόγο ποὺ κάνει πολὺ σκληρὴ προσπάθεια γιὰ νὰ μᾶς διδάξει τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Αὐτὸν θὰ εὐλογῶ σ’ ὅλη μου τὴ ζωή. Αὐτὸς μᾶς ἔδωσε τὸ πρῶτο γράμμα ποὺ μὲ ὠφέλησε πάρα πολὺ καὶ μὲ ὠφελεῖ. Καὶ νὰ πῶς. Μερικὲς φορές, ὅταν εἶμαι ἀπογοητευμένη ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους, διαβάζω ἐκεῖνο καὶ ξαφνικὰ μοῦ φεύγει ἕνα βάρος ἀπὸ τὴν ψυχή μου κι ἠρεμῶ.
Τελειώνοντας, θἄθελα νὰ εὐχηθῶ νὰ γίνω πιὸ τέλεια κι εὐχαριστῶ πολὺ τὸν καλό μας καθηγητὴ θεολόγο ποὺ μοῦ δίδαξε τὸν σωστὸ δρόμο.
ἐπιστολὴ 29η
Γράμμα πρὸς τὸν ἀγαπημένο μου ἀδερφό.
Χαίρομαι πολὺ ποὺ μοῦ δίνεται ἡ εὐκαιρία νὰ συνδεθῶ ψυχικῶς μαζί σου. Ἀπὸ τὴν πρώτη φορὰ ποὺ σ’ ἀντίκρισα, κατάλαβα πόσο πολὺ ἀγαπᾶτε τὰ παιδιὰ καὶ θὰ θέλατε νὰ τὰ βλέπετε κοντὰ στὸν οὐράνιο «Πατέρα».
Προτοῦ νὰ σᾶς γνωρίσω ἤμουν νευρικὸς καὶ ἄτακτος. Ὅταν ὅμως διάβασα τὸ γράμμα σας, ἀμέσως ἦρθα σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν Θεό μου, κι ὅλα αὐτὰ τὰ χρωστῶ σὲ σένα μεγάλε μου ἀδερφέ. Ἀπὸ σένα ἄκουσα πράγματα ποὺ δὲν τὰ εἶχα κἄν φανταστῇ καὶ πολλὰ πράγματα ποὺ μοῦ εἶχαν κάνει ἐντύπωση. Τὸ παράδειγμα ποὺ μᾶς δώσατε μὲ τὸ κλῆμα τὸ σκέφτηκα πολύ, μέχρι ποὺ κατάλαβα τὴ μεγάλη δόξα τοῦ Κυρίου.
Μὲ ἀγάπη, ὁ μικρός σου ἀδερφὸς Ἀχιλλέας Κ.
[εἰκόνα 16η: «τὸ κλῆμα»]
ἐπιστολὴ 30ή
Μὲ τὸ γράμμα σας ποὺ διάβασα, στὸ λεπτὸ ἐπικοινώνησα μαζί σας.
Ψυχολογοῦμαι μὲ τὴ σκέψη ποὺ κάνω πρὸς τὸν Θεό. Πόση ἀνάπαυση αἰσθάνομαι ὅταν εἶμαι κοντὰ στὸν Παντοδύναμο Πατέρα! ὅταν συνεννοοῦμαι μὲ τὸν Θεὸ εἶναι σὰν νὰ μοῦ λέει: «Γεμίζει ἡ καρδιά μου ὅταν σὲ βλέπω νὰ εἶσαι χαρούμενη. Ἔτσι πλαστήκαμε, παιδί μου, νὰ ἀγαποῦμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὁπότε ἔχει νόημα ἡ ζωή μας. Εἶναι γλυκιὰ ἡ ζωὴ μὲ τὸν Χριστὸ καὶ τοὺς ἀδερφούς μας, τοὺς συνανθρώπους». Αὐτὰ μοῦ λέει ὅταν ἐπικοινωνῶ μαζί του.
Προσέχω, ὅμως, πολύ. Ἐπειδὴ μὲ κυκλώνουν πολλοὶ ἐχθροὶ, ἐπιχειροῦν νὰ μοῦ ἀφαιρέσουν ὅ,τι καλὸ ἔχω μέσα μου, ὥστε στὸ τέλος νὰ μείνω ἄδεια πνευματικά, σὰν κουρέλι πραγματικό. Φυλάγομαι, ὅσο μπορῶ, καὶ ὁπλίζομαι πνευματικὰ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἀντιμετωπίσω τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἑνώνομαι μὲ τὸν αἰώνιο Πατέρα, ποὺ δὲν φοβᾶμαι τίποτε. Συζητῶ τὰ προβλήματά μου μαζί του καὶ νιώθω μιὰ ἀγαλλίαση. Τοῦ ὑπόσχομαι ὅτι θὰ εἶμαι γιὰ πάντα μαζί του γελαστὴ καὶ χαρούμενη.
Αὐτὰ εἶχα νὰ πῶ στὸ γράμμα μου καὶ τὸ κλείνω μὲ ἀγάπη πρὸς τὸν πάτερ καὶ τὸν ἴδιο τὸν Θεό.
Ἡ ἄγνωστή σας ἀδερφή.
[εἰκόνα 17η: «ὁ σταυρός»]
ἐπιστολὴ 32α
Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Ἀδερφό μου, τὸν Θεολόγο.
Διάβασα τὸ γράμμα σας καὶ μὲ συγκίνησε ἀρκετά. Μπήκατε βαθιὰ μὲς στὸ νοῦ μου καὶ παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ σᾶς ἔχει γερὸν νὰ ἔρχεστε κάθε Πέμπτη στὸ σχολεῖο νὰ μᾶς ἀνοίγετε τὴν καρδιά μας. Μοῦ ἄρεσε πολὺ νὰ ἀκούω τὰ ὡραῖα σας λόγια γιὰ τὸν Θεό. Μοῦ ἄρεσε πολὺ τὸ παράδειγμά σας, ποὺ φέρατε προχθὲς μὲ τὸ κλῆμα, γιατὶ πραγματικὰ μοιάζουμε μὲ κλῆμα.
Ὅταν σᾶς ἀκούω νὰ μιλᾶτε αἰσθάνομαι μέσα μου μιὰ σιγουριά. Νομίζω πὼς βρίσκομαι «ἀντιμέτωπος» μὲ τὸν Θεό. Γιατὶ νομίζω πὼς ὁ Θεὸς εἶναι τόσο ἁγνὸς καὶ γλυκομίλητος. Τὸ ἴδιο νομίζω καὶ γιὰ τὸν Χριστό.
Νομίζω πὼς συγκέντρωσα ὅλες μου τὶς ἰδέες για σᾶς.
ἐπιστολὴ 33η
Α΄2 Γυμνασίου Βασιλικῶν
Εἰς τὸν Ἀγαπημένο μου Θεολόγο. Καλέ μου ἀδελφὲ, Θεολόγε.
Ἦρθε ἡ σειρά μου νὰ σοῦ ἀπαντήσω καὶ ἐγὼ στὸ γράμμα ποὺ πῆρα. Νὰ ξέρῃς μὲ πόση λαχτάρα περιμένουμε τὴν ὥρα τῶν Θρησκευτικῶν, ὄχι μόνο ἐγὼ ἀλλὰ ὅλα τὰ παιδιά, νὰ καθήσουμε ἥσυχα καὶ νὰ γεμίσουμε τὴν ἄδεια ψυχή μας ἀπὸ τὴν τροφὴ ποὺ μόνο ὁ καλὸς Θεὸς ξέρη νὰ δίνῃ στὰ παιδιά του.
Ὁλόκληρη τὴν ἑβδομάδα, σὰν ἀδύναμα καὶ ἁμαρτωλὰ πλάσματα ποὺ εἴμαστε, πέφτωμε σὲ χίλια παραπτώματα. Ἀλλὰ εὐτυχεῖς, ποὺ τὰ δικά σας καλὰ λόγια καὶ οἱ συμβουλὲς ποὺ μᾶς δίνετε μᾶς κάνουν νὰ κρατιόμαστε σταθερὰ στὴν πίστη καὶ στὴν ἀγάπη τοῦ καλοῦ μας Θεοῦ. Ἐκεῖνα γιὰ τὰ ὁποῖα, μεγαλύτερος ὅλων, ταπεινώθηκε καὶ κατέβηκε στὴ γῆ γιὰ νὰ σώσῃ ὅλους τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀπὸ τὴν ἁμαρτία. Ὁπωσδήποτε θὰ ὑπάρχει ἄφεσις ἁμαρτιῶν καὶ γιὰ ἐμᾶς τὰ ἁμαρτωλὰ πλάσματα, ἀρκεῖ νὰ τὸ θελήσωμε πραγματικὰ, καὶ κάτι ποὺ τὸ κάνουμε νὰ μὴν τὸ ξανακάνουμε καὶ νὰ μετανοήσουμε.
Θέλω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ νὰ μὲ κάνῃς, μιὰ καὶ εἶμαι μικρὸς ἀκόμα, νὰ γίνω καλὸς ἄνθρωπος καὶ καλὸς χριστιανός. Ἐγὼ μὲ τὴν προσευχή μου καὶ ἐσὺ μὲ τὰ καλά σου λόγια, καλέ μου καθηγητά, θὰ εὔχομαι νὰ σᾶς ἔχει ὅλους τοὺς καθηγητές μας γεροὺς γιὰ νὰ κάνετε τὸ ἔργο σας σωστὰ καὶ μὲ πολλὴ ἀγάπη.
Ἔτσι κλείνω τὸ γράμμα, σεβαστέ μου Θεολόγε.
ἐπιστολὴ 34η
Καλέ μου δάσκαλε καὶ πατέρα.
Τὸ πόση δύναμη καὶ χαρὰ μοῦ ἔδωσε τὸ γεμάτο ἀγάπη καὶ καλωσύνη γράμμα σου, δὲν μπορῶ νὰ τὸ ἐκφράσω σ’ αὐτὲς τὶς λίγες γραμμὲς τοῦ ἀσήμαντου γράμματός μου.
Τὸ διάβασα, τὸ ξαναδιάβασα καὶ δὲν χόρταινα νὰ τὸ διαβάζω. Τί ὄμορφα λόγια, τί ὑψηλὰ νοήματα· ἡ μικρὴ παιδική μου ψυχὴ πλημμύρισε ἀπὸ αἰσθήματα ἀγάπης, καλωσύνης, εὐγνωμοσύνης. Σκέφτηκα! Πόσο καλὸς εἶσαι Θεέ μου, ποὺ ἔδωσες στοὺς ἀνθρώπους τέτοιους πατέρες γιὰ νὰ μᾶς διδάξουν τὴ Δύναμή Σου, τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ μας, τοῦ Μεγάλου μας Πατέρα καὶ Προστάτη, τοῦ Μεγάλου Ὁδηγοῦ τῆς ζωῆς μας, ποὺ σὰν φάρος μᾶς φωτίζει τὸν δρόμο.
Καί, καλέ μου δάσκαλε, ὑπάρχουν στὴ ζούγκλα αὐτὴ ποὺ ζοῦμε σήμερα, ποὺ λέγεται κοινωνία, ἄνθρωποι μικροί, τιποτένιοι, ἀσήμαντοι, ποὺ ἡ μόνη τους σκέψη καὶ ἐπιθυμία εἶναι πῶς νὰ ζήσουν εἰς βάρος τῶν ἄλλων, καὶ πῶς νὰ μπορέσουν νὰ βλάψουν τοὺς συνανθρώπους τους.
Ἄνθρωποι χωρὶς ἰδανικά, ἄδειοι, κούφιοι. Ὄχι, δὲν πρέπει αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους οὔτε νὰ τοὺς ἀγνοήσουμε οὔτε νὰ τοὺς περιφρονήσουμε. Πρέπει μὲ τὸ καλὸ παράδειγμά μας, μὲ τὰ σωστὰ ἔργα μας νὰ τοὺς δώσουμε νὰ καταλάβουν ὅτι στὴ ζωὴ ὑπάρχουν μεγάλες ἀξίες, ποὺ γι’ αὐτὲς πρέπει νὰ ζοῦμε καὶ νὰ ἀγωνιζόμαστε. Νὰ προσπαθήσουμε νὰ τοὺς φέρουμε στὸν σωστὸ δρόμο τοῦ Μεγάλου μας Θεοῦ καὶ Εὐεργέτη ὅλου τοῦ Κόσμου.
Ναί, καλέ μου δάσκαλε, προσεύχομαι μὲ δύναμη καὶ ἀγάπη, ὑγεία, καλωσύνη γιὰ νὰ γίνω ἕνας καλὸς καὶ χρήσιμος ἄνθρωπος στὴν κοινωνία. Προσεύχομαι γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, γιατὶ κοινωνία χωρὶς καλοὺς ἀνθρώπους εἶναι χάος, εἶναι ζούγκλα. Προσπαθῶ μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ, μὲ τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν δασκάλων μου νὰ γίνω ἄνθρωπος ὠφέλιμος στὴν κοινωνία.
Τέλος, ἐγώ ὁ μικρός σου μαθητής, σ’ εὐχαριστῶ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς ψυχῆς μου, καλέ μου δάσκαλε καὶ πατέρα, ποὺ μοῦ ἔδωσες τὴν εὐκαιρία νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ τὸ ὡραῖο σου γράμμα βαθύτερα καὶ καλύτερα μὲ τὸν Μεγάλο μας Πατέρα. Σ’ εὐχαριστῶ.
Ὁ μικρός σου μαθητὴς Μόσχος Λ...
ἐπιστολὴ 35η
Ἐπιστολὴ πρὸς τὸν ἀδερφό.
Ἀγαπητὲ ἀδερφέ, ἡ καρδιά μου γεμίζει ἀπὸ χαρὰ ὅταν σᾶς βλέπω καὶ σᾶς ἀκούω μέσα στὴν τάξη. Τέτοιοι ἄνθρωποι σὰν κι ἐσᾶς δὲν ὑπάρχουν πολλοί, γιατὶ οἱ περισσότεροι παρασύρονται καὶ κάνουν τὸ θέλημα τοῦ διαβόλου.
Ἐσεῖς εἶστε γιὰ μᾶς σὰν ἥλιος γιατί, ὅπως ὁ ἥλιος φωτίζοντας τὴ γῆ μεγαλώνει τὰ λουλούδια, τὰ δέντρα καὶ ἄλλα πράγματα, ἔτσι κι ἐσεῖς, μιλώντας σὲ μᾶς κάθε Πέμπτη γιὰ τὸν Χριστὸ ἢ τὸν Θεό, ὁ ὁποῖος εἶναι Πατέρας μας, κάνετε τὴν καρδιά μου νὰ πλουταίνει ἀπὸ αἰσθήματα γιὰ τοὺς συνανθρώπους μου.
Παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς ἔχει καλά, γιατὶ μόνο ἐσεῖς μπορεῖτε νὰ μᾶς ὁδηγήσετε στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ εἴμαστε ἐμεῖς παιδιά του κι αὐτὸς Πατέρας μας. Προτοῦ συναντηθῶ μὲ σᾶς ἔκανα πολλὰ ἄπρεπα πράγματα, π.χ. μάλωνα, κορόϊδευα τοὺς φίλους μου, δὲν διάβαζα εὐαγγέλιο, ἀλλὰ ἀπὸ τότε ποὺ συναντήθηκα μὲ σᾶς καὶ σᾶς ἄκουσα νὰ μιλᾶτε, σὰν νὰ εἶδα τὸν ἴδιο τὸν Θεὸ μέσα σας. Καὶ γι’ αὐτὸ ἀποφάσισα νὰ τὰ κόψω αὐτὰ καὶ νὰ γίνω ἕνα καλὸ καὶ ἀγαθὸ παιδὶ τοῦ Πατέρα ὅλου τοῦ κόσμου, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ συνομιλῶ μαζί του καὶ θὰ τοῦ λέω τὰ προβλήματά μου.
Τώρα ποὺ ἔχω ἐσᾶς κοντά μου δὲν φοβᾶμαι τίποτε καὶ οὔτε πρόκειται νὰ φοβηθῶ, γιατὶ ξέρω πὼς, ἂν χρειαστεῖ, ἐσεῖς θὰ μὲ βοηθήσετε. Καλύτερα θὰ ’ταν ἂν σᾶς εἴχαμε δυὸ καὶ τρεῖς φορὲς τὴν ἑβδομάδα, ἀλλὰ, τί νὰ κάνουμε, ὑπάρχουν κι ἄλλα παιδιὰ ποὺ περιμένουν νὰ σᾶς δοῦν καὶ νὰ σᾶς ἀκούσουν.
Ὁ μικρὸς ἀδερφός σας..., ἕνας μαθητὴς τοῦ τμήματος Α΄2, ποὺ σᾶς ἀγαπᾶ καὶ σᾶς σκέφτεται κάθε στιγμή.
[εἰκόνα 18η: «Ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω»]
ἐπιστολὴ 36η
Πρὸς τὸν διδάσκαλό μου.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὂν ποὺ κυβερνᾶ μεγαθήρια μὲ τὴ γνώση του, ἕνα ὂν ἀνώτερο ἀπὸ τὰ ζῶα. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλασμένος ἀπὸ τὸν Θεὸ γιὰ νὰ ζῇ μαζί του καὶ νὰ ἀκολουθῇ τὸν δρόμο τῆς ἀγάπης, ἕνας δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν πραγματικὴ εὐτυχία, ὁ δρόμος τοῦ Θεοῦ.
Μά, σὰν ἄνθρωπος ποὺ εἶναι, ξεφεύγει μερικὲς φορὲς ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ καὶ κάνει λάθη τρομερά. Ὅμως Ἐκείνου ἡ ἀγάπη δὲν τελείωσε ποτέ. Δέχεται ὅλους ὅσους ἔρχονται σ’ Αὐτὸν καὶ συγχωρεῖ, χτυπάει πάντα τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς καὶ περιμένει νὰ Τοῦ ἀνοίξουμε, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι θὰ ἀκολουθήσουμε τὸν δρόμο Του. Καὶ ἐγὼ εἶμαι ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ εἶναι στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Καὶ ἐγὼ πότε-πότε ἔφευγα ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Κυρίου μά, ἀπὸ τότε ποὺ μοῦ δίδαξες τὴν διδασκαλία τοῦ Κυρίου, εἶμαι πάντοτε στὸν σωστὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Τὸν Κύριο πρέπει νὰ τὸν δοξάζουμε, γιατὶ Αὐτὸς μᾶς ἔδωσε τὴ ζωή, καὶ νὰ τὸν ἀγαπᾶμε. Ἔτσι, Αὐτὸς θὰ μᾶς προστατεύει στὶς δύσκολες στιγμές, ὅπως ἐσᾶς διδάσκαλε, ποὺ τὸν πιστεύετε, καὶ γι’ αὐτὸ σᾶς ἔσωσε τὴ ζωή σας μὲ ἐκεῖνο τὸ περιστατικὸ ποὺ σᾶς συνέβη ἔξω ἀπὸ τὸ χωριὸ Ἅγιος Ἀντώνιος. Σ’ εὐχαριστῶ, καλέ μου δάσκαλε, ποὺ μὲ τὴ διδασκαλία σου μπῆκα στὸν σωστὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ.
Σὲ χαιρετῶ, ὁ ἀνώνυμος μαθητής Σου.
ἐπιστολὴ 37η
Ἀγαπημένε μου καθηγητὴ καὶ θεολόγε.
Ἀκόμα οὔτε τὸ ὄνομά σας δὲν ξέρω, κι ὅμως σᾶς ἀγάπησα ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμή. Τὴ λίγη ὥρα ποὺ περνᾶμε μαζί, τὴν περνᾶμε τόσο εὐχάριστα διαβάζοντας τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ μαθαίνοντας πολλὰ τραγούδια Του.
Θὰ ἤθελα νὰ ἦταν περισσότερες οἱ ὧρες ποὺ περνᾶμε μαζὶ, ἀλλὰ μιὰ ποὺ δὲν γίνεται ἂς κάνουμε μιὰ προσπάθεια γιὰ νὰ περνάει, ὅσο πιὸ πολὺ μποροῦμε, εὐχάριστα ὁ λίγος χρόνος ποὺ εἴμαστε μαζί. Μὲ μεγάλη ἀνυπομονησία περιμένω κάθε Τρίτη ποὺ ἔχουμε μαζὶ μάθημα. Ἀλλά, γιατὶ λέω μάθημα, ἀφοῦ εἶναι σωστὴ διασκέδαση. Προτοῦ σᾶς γνωρίσω ἔκανα πολλὲς ἀταξίες, θύμωνα μὲ τὸ παραμικρό, ἔλεγα ψέμματα. Τώρα ὅμως ὅλα τελείωσαν. Καὶ ἡ αἰτία ποὺ τελείωσαν ὅλα αὐτὰ εἶστε ἐσεῖς πάτερ, ποὺ μὲ τὰ λόγια σας, καὶ προπαντὸς μὲ τὸ γράμμα σας, μὲ κάνατε νὰ συμμορφωθῶ.
Ὅποτε ἔχω ἐλεύθερο χρόνο, παίρνω καὶ διαβάζω τὸ γράμμα σας κι ὅσο πιὸ πολλὲς φορὲς τὸ διαβάζω τόσο πιὸ κοντὰ ἔρχομαι στὸν Χριστό. Νιώθω τὴν ψυχή μου νὰ πλημμυρίζει ἀπὸ ἀγάπη, χαρά, ἐλπίδα. Ἄλλες φορὲς σκέφτομαι τοὺς ἀνθρὼπους ποὺ εἶναι ἐγωιστὲς καὶ δὲν πιστεύουν στὸν ἀληθινὸ Θεό. Πόση ἀσέβεια, Θεέ μου! Γιὰ χάρη μας ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε, κι ἐμεῖς γιὰ τὸ εὐχαριστῶ κάνουμε τόσες ἄπρεπες πράξεις ἐναντίον του. Σᾶς ὑπόσχομαι, πάτερ, νὰ εἶμαι ἀπὸ δῶ καὶ στὸ ἐξῆς καλή, δὲν θὰ καυγαδίζω πιὰ οὔτε θὰ λέω ψέμματα.
Διαβάζοντας τὴν Καινὴ Διαθήκη, μαθαίνω τόσα πράγματα γιὰ τὸν Χριστό μας. Μὰ καὶ μὲ σᾶς δὲν τὰ περνᾶμε ἄσχημα. Ἀντίθετα, μάλιστα, περιμένουμε κάθε Τρίτη μὲ μεγάλη ἀνυπομονησία γιὰ νὰ μάθουμε κάτι καινούριο ποὺ θὰ μᾶς πεῖτε.
Σᾶς χαιρετῶ, μὲ μεγάλη ἀνυπομονησία, μιὰ μαθήτριά σου τοῦ Α΄3 Γυμνασίου Βασιλικῶν.
[εἰκόνα 19η: «ἐπιστολὴ 37η»]
ἐπιστολὴ 38η
Γράμμα στὸν Χριστό.
Πατέρα μου, ὅταν ἡ ψυχή μου βαραίνει ἀπὸ διάφορες αἰτίες, μοναδικὴ ξαλάφρωση ποὺ βρίσκω εἶναι τὸ νὰ ψάλλω ὅ,τι ὕμνους ξέρω. Καὶ εἶμαι βέβαιη ὅτι θὰ βρεθῶ κοντά σου γιὰ νὰ σὲ εὐχαριστήσω, Σωτήρα μου.
Ἐπειδὴ πολλοὶ ἐχθροί μου προσπαθοῦν νὰ πάρουν ὅ,τι καλὸ ἔχω μέσα μου γιὰ σένα, φυλάγομαι ὅσο μπορῶ καὶ παλεύω δυνατὰ γιὰ νὰ μὴ μείνω ἄδεια πνευματικά. Ἐσὺ γιὰ μένα, Παντοδύναμε, σταυρώθηκες γιὰ νὰ σωθῶ. Δὲν εἶναι δύσκολο, λοιπόν, κι ἐγὼ νὰ ἀφιερώνω μερικὲς ὥρες ἀπὸ τὸ ἐλεύθερο χρονικό μου διάστημα καὶ νὰ διαβάζω τὸν λόγο σου. Αὐτὰ εἶναι τὰ λίγα λόγια ποὺ μπόρεσα νὰ συντάξω γιὰ σένα, Χριστέ μου.
Ἐδὼ κλείνω τὸ γράμμα μου. Ἕνα ἀπὸ τὰ ΑΡΝΑΚΙΑ σου.
ἐπιστολὴ 39η
Σεβαστέ μου δάσκαλε.
Θέλω μὲ τὴν ἀπάντησή μου στὸ γράμμα σας νὰ σᾶς πῶ πόσο μὲ βοηθήσατε, ἀκόμα περισσότερο, νὰ ἐπικοινωνήσω μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν ἀγαπητό του Υἱό. Πιστεύω πὼς πρέπει νὰ εἴμαστε πάντοτε πιστοὶ στὸν Θεό. Σ’ αὐτὸν ποὺ τόσο πολὺ μᾶς ἀγάπησε, σ’ αὐτὸν ποὺ θυσίασε τὸν ἴδιο του τὸν Υἱὸ γιὰ μᾶς. Γιὰ μᾶς ποὺ δὲν τὸν πιστέψαμε. Μὲ τὸν Θεὸ μὲς στὴν ψυχὴ ἡ ζωὴ εἶναι πιὸ ὄμορφη, πιὸ ὡραία, πιὸ γλυκιά, γεμάτη ὑγεία καὶ χαρά.
Μὲ τὸ γράμμα αὐτὸ κατάλαβα ὅτι δὲν πρέπει νὰ λέμε ψέμματα, γιατὶ μ’ αὐτὰ δὲν κοροϊδεύουμε τοὺς ἄλλους ἀλλὰ τοὺς ἴδιους μας τοὺς ἑαυτούς. Ἀκόμα κατάλαβα πόσο χρήσιμος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ στὴ σημερινὴ ζωή, μιὰ ζωὴ γεμάτη κινδύνους ποὺ μᾶς περικυκλώνουν κάθε μέρα.
Ὅμως ὁ Θεὸς βρίσκεται πάντοτε δίπλα μας, μαζί μας, μᾶς βοηθάει πάντοτε σὲ κάθε δύσκολη στιγμή. Δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ παίρνουμε τὸν στραβὸ δρόμο οὔτε νὰ ἔχουμε μέσα μας, βαθιὰ μὲς στὴν ψυχή μας, σχέδια δόλια ποὺ νὰ κάνουν κακὸ στὸν συνάνθρωπό μας. Ἀλλά, πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε ὄχι μόνο τὴν ψυχή μας ἀλλὰ καὶ τοὺς συνανθρώπους μας. Νὰ τοὺς βοηθᾶμε νὰ βρίσκουν τὸν σωστὸ δρόμο, νὰ βοηθᾶμε, ὅσους εἶναι χαμένοι, νὰ πιστέψουν στὸν πραγματικὸ Θεό, τὸν ἕνα καὶ μοναδικό. Μόνο μὲ τὴν ἀγάπη μας πρὸς τὸν Θεὸ τὸν ἀγγίζουμε, τὸν ζοῦμε, γιατὶ βρίσκεται πάντοτε μέσα στὴν ψυχή μας.
Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μὲ βοηθήσατε νὰ βρῶ τὸν σωστὸ δρόμο, νὰ ἔρθω πιὸ κοντὰ στὸν αἰώνιο Πατέρα μας, σ’ αὐτὸν ποὺ ἔδωσε τὸν ἴδιο Του τὸν ἑαυτὸ γιὰ μᾶς, γιὰ νὰ εἴμαστε πάντα εὐτυχισμένοι καὶ χαρούμενοι.
Μὲ σεβασμό, μιὰ μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 40ή
Καλέ μας πάτερ...
Πέρσι, ὅταν κάναμε Θρησκευτικά, δὲν διάβαζα καὶ πολύ, γι’ αὐτὸ καὶ δὲν εἶχα καὶ καλὸ βαθμό. Φέτος ὅμως, ποὺ ἤρθατε ἐσεῖς, ὅλα ἄλλαξαν μὲ τὸν λόγο σας. Τὰ τόσο πειστικά λόγια σας μὲ κάνανε καὶ ἄλλαξα. Τώρα διαβάζω καὶ πάω πιὸ συχνὰ στὴν ἐκκλησία, ἐνῶ πρῶτα δὲν πήγαινα πολύ.
Ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα ποὺ θὰ κάνουμε μάθημα, χαίρομαι πάρα πολὺ καί, ὅταν ἀρχίζετε νὰ μιλᾶτε, ἡ καρδιά μου πετᾶ μακριά, ψηλὰ στὸν καλό μας Θεούλη. Ὅταν πάλι λέτε τὶς τόσο ὡραῖες ἱστορίες μὲ τοὺς ἀγγέλους, ὁ καημένος ὁ Χριστὸς πόσο χαίρεται καὶ πόσο μᾶς ἀγαπᾶ πολύ.
Πόσο θὰ ’θελα νὰ μὴν ὑπάρχουν κακίες στὸν κόσμο, νὰ μὴ μαλώνουμε καὶ νὰ εἴμαστε ὅλοι μαζὶ μιὰ οἰκογένεια. Ὅλοι μας πρέπει νὰ τρεφόμαστε μὲ «Λίγο μάννα κάθε μέρα ἀπ’ τὸν Λόγο τοῦ Πατέρα».
[εἰκόνα 20ή: «Λίγο μάννα κάθε μέρα...»]
Καὶ ὅλοι πρέπει νὰ πηγαίνουμε κάπου-κάπου στὸν οἶκο τοῦ Χριστοῦ νὰ τὸν εὐχαριστοῦμε, ὅπως ἐκεῖνος, ποὺ πάντα στὶς δύσκολές μας ὧρες, μπαίνει στὸν δικό μας οἶκο, στὴν καρδιά μας, καὶ μᾶς ξεκουράζει ἀπὸ τὶς στεναχώριες μας.
Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ ἀγαποῦμε καὶ νὰ σκεφτόμαστε τὸν Χριστό μας, γιατὶ αὐτὸς θυσιάστηκε γιὰ μᾶς, καὶ ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νὰ κάνουμε μιὰ μικρὴ θυσία. Γι’ αὐτὸ, ὅπως εἶπε καὶ Ἐκεῖνος «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», ἔτσι κι ἐμεῖς πρέπει νὰ ἀγαπᾶμε.
ἐπιστολὴ 41η
12-3-80
Ἀγαπημένε μου ἀδελφέ.
Μέρες τώρα θέλω νὰ σᾶς ἀπαντήσω στὸ ἐξαίσιο αὐτὸ γράμμα σας, ἀλλὰ ὑπάρχουν πολλὰ ἐμπόδια μπροστά μου κι ἔτσι μὲ κάνουν νὰ μὴ μπορῶ νὰ σᾶς γράψω. Ὅμως θέλω νὰ σᾶς πῶ τὴν ἀλήθεια. Ὅλη τὴν ἀλήθεια, αὐτὴν τὴν ὄμορφη ἀλήθεια. Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἤρθατε στὰ Βασιλικὰ γιὰ νὰ διδάξετε τὴν ἀληθινὴ κι ὄχι τὴν κουκουλωμένη μὲ καταχνιὰ ἀλήθεια, νιώθω πιὸ ἔντονο μέσα μου τὸν Θεό. Ἄλλαξα ριζικά. Δὲν μπορῶ νὰ πῶ πὼς δὲ μάλωνα μὲ πολλὰ ἀγαπητά μου πρόσωπα, ἀλλὰ, μόλις διδάξατε τὴν ἀλήθεια ποὺ πρέπει, σᾶς θαύμασα. Εἶστε ἕνας πολὺ καλὸς ἄνθρωπος.
Ὅλοι πιστεύω νὰ σᾶς ἔχουν ἀγαπήσει. Μιλᾶτε τόσο ὄμορφα, ὥστε νομίζω πὼς μοῦ μιλάει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ζῶ πολύ, μὰ πάρα πολὺ κοντὰ στὸν Χριστό: «Ὁπλίζομαι πνευματικὰ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἀντιμετωπίσω τοὺς ἐχθρούς μου». Κάνω τὴν προσευχή μου κάθε βράδυ. Μὲ δύο λόγια νιώθω γαλήνια. Ὅταν μιλᾶτε, ἔτσι ποὺ σᾶς βλέπω, νομίζω πὼς ἐμεῖς πρέπει μόνο νὰ σᾶς ἀκοῦμε· μόνο ἐσεῖς πρέπει νὰ μιλᾶτε.
Ὅλα γελοῦν στὴ ζωή μου, ἡ καρδιά μου, τὸ πρόσωπό μου καὶ ἀκόμα καὶ ὁ ἴδιος μου ὁ ἑαυτός. Ἑνὼθηκα πολὺ μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μου. Ἡ ζωή μου εἶναι γλυκιὰ μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα Λυτρωτὴ Θεό. Μὲ τὰ λόγια σας αὐτὰ τὰ ἅγια θὰ μπορέσω νὰ προχωρήσω καὶ νὰ προκόψω στὴ ζωή, σὲ μιὰ ζωὴ ποὺ εἶναι βουτηγμένη ἀπὸ τὰ νύχια ὡς τὴν κορφὴ στὸν βοῦρκο. Στὸν βοῦρκο ποὺ δὲν ξεπλένεται οὔτε θὰ ξεπλυθῇ ποτέ, γιατὶ ὅλοι μας πρὸς ἐκεῖ πᾶμε. Δὲν ἀκολουθοῦμε τὴν τακτικὴ ποὺ πρέπει νὰ ἔχει κάθε ἄνθρωπος: «Νὰ ἀγαπᾷ, νὰ ἐκτιμᾷ καὶ προπάντων νὰ σέβεται τὸν Πλαστουργὸ Παντοκράτορα Θεό».
Αὐτὰ τὰ λόγια εἶναι πολὺ λίγα γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἐκφράσω ἕναν ἀπέραντο θαυμασμὸ ποὺ δὲν γράφεται οὔτε σὲ μυριάδες φύλλα. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ καθίσατε καὶ διαβάσατε αὐτὸ τὸ μικρὸ χειρόγραφο ἀπὸ ἕνα μικρὸ πλάσμα ποὺ σᾶς σέβεται καὶ σᾶς ἐκτιμᾶ πολύ ἀπὸ τὸ Γυμνάσιο Βασιλικῶν.
Προσευχὴ πρὸς τὸν Παντοκράτορα Θεό
«Παντοκράτορα, ἄραγε πρέπει νὰ μᾶς
ἀγαπᾷς τόσο
ὅσο ἀγαποῦσες τὴν Παναγία, τοὺς Ἀγγέλους;
Ἐσὺ ποὺ εἶσαι τόσο δυνατὸς μπορεῖς
νὰ τὸ κρίνεις.
Ἐσὺ εἶσαι τὸ Οὐράνιο ἀληθινὸ φῶς
ποὺ φωτίζει τὴν ἀνθρωπότητα.
Ὁδήγησέ μας ἐκεῖ ποὺ πρέπει νὰ πᾶμε,
στὸν καλὸ ἅγιο δρόμο.
Βοήθα ὅλους τοὺς ἀνθρώπους
κι ἀγάπα τους ὅλους ἐξίσου σὰν
παιδιά σου.
Ἀμήν.»
Σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ.
[εἰκόνα 21η: «Ἄδειος βρίσκεται τώρα ὁ σταυρός Σου...»]
ἐπιστολὴ 42α
6-2-80
Ἀγαπημένε μου πάτερ.
Μὲ τὸ γράμμα μου αὐτὸ θὰ ἤθελα νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας. Θά ’θελα νὰ πιστέψετε πὼς, ἂν ὄχι σωματικὰ τότε ψυχικά, βρίσκομαι κάθε μέρα, κάθε ὥρα, κάθε στιγμή κοντά σας. Ζητῶ τὴ γνώμη σας πρὶν ἀπὸ κάθε βῆμα μου σ’ ἕναν διάπλατο δρόμο ποὺ ἀνοίγεται μπροστά μου.
Πόσες σοφὲς εἶναι οἱ ἀπαντήσεις σας. Μὲ κάνουν νὰ βλέπω τὸν δρόμο ἀπὸ δύο πλευρές, τὴν καλὴ καὶ τὴν ἄσχημη. Ὅταν σᾶς ἀκούω νιώθω ἕνα δυνατὸ χέρι δίπλα μου ποὺ νὰ μοῦ δείχνει το σωστό. Τότε κάποιος μιλάει μέσα μου καὶ μοῦ λέει: «Ναί, Μαρία, αὐτὸ εἶναι τὸ σωστό. Ἀκολούθησέ το πιστά».
Ἀκολουθώντας το περνῶ ἀπὸ ἕνα λουλουδᾶτο κῆπο γεμάτο ὄμορφα καὶ γεμάτα ζωντάνια λουλούδια ποὺ σκορποῦν γύρω τὴ μυρωδιά τους. Ἀκούγεται τὸ ἁπαλὸ θρόϊσμα τῶν φύλλων καὶ τὰ γλυκὰ κελαηδήματα πουλιῶν. Ὅταν ὅμως πάω ἀντίθετα στὶς συμβουλές σας, τότε περνῶ ἀπὸ ἕνα δάσος μὲ ἀγκάθια καὶ ζῶα ποὺ εἶναι ἕτοιμα νὰ πέσουν πάνω μου γιὰ νὰ γελάσουνε μαζί μου.
Ὅμως, ἀκούγοντας τὶς γλυκές σας ψαλμωδίες, ποὺ φέρνουν κοντά μου τὸν Χριστό, βρίσκω καὶ πάλι τὸν σωστό μου δρόμο. Γαντζώνομαι γερὰ πάνω του γιὰ νὰ μὴν πέσω στὸν γκρεμό. Τότε μοῦ δίνει τὸ χέρι του καὶ μὲ τραβᾶ ψηλά. Καὶ νὰ ποὺ βρίσκομαι καὶ πάλι στὸν δρόμο μου καὶ περπατῶ δίπλα του τὸν δρόμο ποὺ δὲν ξέρω πότε θὰ τελειώσει.
Κάνουμε παρέα καὶ μοῦ διηγεῖται γιὰ τὶς διάφορες ἱστορίες τῆς ζωῆς του. Μοῦ λέει γιὰ τὰ παθήματά του. Τὸν κοιτῶ παράξενα, μ’ ἕναν τρόπο ἀνεξήγητο. Ἀπὸ τὴ μιά, μοῦ φαίνονται ἀπίστευτα γιὰ ἕναν ἄνθρωπο ἢ μᾶλλον γιὰ ἕναν Θεὸ πού, γιὰ τὴν ἀγάπη του στὰ δημιουργήματά του, ἔγινε ἄνθρωπος, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη τόσο σωστά. Μοῦ μιλάει μὲ μιὰ ἁπλότητα ποὺ σήμερα εἶναι τόσο δύσκολο νὰ τὴ βρῇς.
Ὅμως ἐγὼ τὴν βρῆκα. Ναί, τὴν βρῆκα σὲ ἕνα πρόσωπο ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ οὔτε κἄν τὸ ἤξερα. Σ’ ἐσᾶς. Καὶ θὰ ἤθελα νὰ πιστέψετε πὼς εἶμαι τόσο εὐτυχισμένη ποὺ δυὸ τόσο καλοὺς προστάτες. Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, γιατὶ κοντά σας ἔνιωσα ὅτι ὁ Χριστὸς ζεῖ στὶς καρδιὲς ὅλων μας καὶ μᾶς προστατεύει ἀπὸ κάθε κίνδυνο· γιατί, ἂν καὶ ἐμεῖς τὸ ξεχνοῦμε, δὲν παύουμε νὰ εἴμαστε δημιουργήματά του.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ἐπιστολὴ 43η
Ἀγαπημένε καθηγητά.
Μὲ μιὰ αὐθόρμητη σκέψη πῆρα τὸ θάρρος γιὰ νὰ γράψω δυὸ λόγια γιὰ σᾶς. Βέβαια, οἱ ὧρες ποὺ βρισκόμαστε κοντὰ εἶναι λίγες. Ἀπ’ αὐτὲς ὅμως μπόρεσα καὶ ἔβγαλα ἕνα συμπέρασμα, μιὰ εἰκόνα γιὰ τὸ ἄτομό σας. Κοντά σας μπόρεσα νὰ καταλάβω τὸν ἐσωτερικό μου κόσμο. Μπόρεσα νὰ μαζέψω καὶ νὰ συνδέσω τὶς σκόρπιες ἰδέες μου ποὺ τριγύριζαν γύρω μου.
Νομίζω ὅτι κατάφερα νὰ διώξω ἀπὸ μέσα μου τὸν διάβολο, ποὺ σὲ κάθε βῆμα μου μὲ παραμόνευε προκειμένου νὰ μὲ πάρῃ μαζί του. Καὶ ὅλα αὐτὰ βέβαια δὲν τὰ κατάφερα μόνος μου. Ἄλλωστε κανεὶς δὲν μπορεῖ νὰ τὸ πεῖ αὐτό, ἀλλὰ μὲ τὴ βοήθεια τοῦ πραγματικοῦ Κυρίου μας, ποὺ εἶναι ὁ Χριστός.
Φυσικά, δὲ λέω ὅτι δὲν πίστευα στὸν Χριστό. Πίστευα, ἀλλὰ δὲν μποροῦσα νὰ πῶ ὅτι ὁ Χριστὸς ρίζωσε βαθιὰ μέσα μου. Πάντα κάποιες σκέψεις στὸ ἀνθρώπινο μυαλό μου μὲ ἔκαναν νὰ ἀμφιβάλλω καὶ νὰ εἶμαι δύσπιστος καὶ μὲ τὸν ἑαυτό μου καὶ μὲ τοὺς συνανθρώπους μου ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν ἴδια τὴν πίστη μου. Καὶ ὅλα αὐτὰ μοῦ ἔφυγαν μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ποὺ θὰ μποροῦσα νὰ τὸ χαρακτηρίσω μὲ κήρυγμα γιὰ τὸν Χριστό, παρὰ συνηθισμένο μάθημα μὲ κατάλογο καὶ βαθμό.
Ὁ μαθητής σου.
ἐπιστολὴ 44η
Πρὸς τὸν ἀδελφό, φίλο καὶ
καθηγητή μου...,
τὸν ἄνθρωπο πού, κάθε Τρίτη καὶ
Πέμπτη,
μᾶς δίνει τὸ μάννα ἀπὸ τὸν Λόγο
τοῦ Πατέρα.
Ἀγαπητέ μου ἀδερφέ, καλημέρα.
Στὸ γράμμα μου αὐτὸ θὰ εἶμαι πολὺ σύντομη. Καὶ αὐτὸ γιατὶ θὰ σᾶς πῶ λίγα λόγια μέσα ἀπὸ τὴν καρδιά μου.
Ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια στὰ θρανία καὶ δὲν ἄκουσα κανέναν ζεστὸ λόγο γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀγάπη, ἕως ὅτου ἤρθατε ἐσεῖς καὶ ἀνοίξατε τὴν ἀγκαλιά σας νὰ μᾶς βάλατε ὅλους μέσα. Μᾶς μιλήσατε γιὰ τὸν Πατέρα μας, ποὺ τόσο Τὸν εἴχαμε ξεχάσει, καὶ μᾶς φουντώσατε τὴ φλόγα νὰ βρεθοῦμε κοντά Του, κοντὰ στὸν πραγματικὸ Πατέρα μας.
Μᾶς δείξατε καλωσύνη, στοργὴ καὶ ἀγάπη. Κάθε φορὰ ποὺ μπαίνετε στὴν τάξη ξανανιώνουμε. Τὶς ὧρες ποὺ ἤμασταν μαζὶ πετοῦσα στὰ οὐράνια.
Δὲν σᾶς κρύβω ὅτι εἶχα παραμελήσει τὰ θρησκευτικά μου καθήκοντα. Κοντά σας ἄρχισα νὰ τὰ ἐκτελῶ. Τώρα πλέον μ’ ἀρέσει νὰ κάθομαι καὶ νὰ προσεύχομαι ὧρες ἀτέλειωτες καὶ νὰ μιλῶ μὲ τὸν Θεό. Ἄρχισα νὰ κόβω μερικὰ ἀπὸ τὰ ἐλαττώματά μου καὶ νὰ διορθώνομαι. Μ’ ἀρέσει νὰ διαβάζω τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ ἄλλα θρησκευτικὰ βιβλία. Γενικά, ἡ διαφορὰ εἶναι πολὺ μεγάλη, κι αὐτὸ τὸ χρωστῶ σὲ σᾶς.
Σᾶς εὐχαριστῶ, ἀδελφέ μου, μὲ ὅλη μου τὴν ψυχή. Ἐλπίζω ὁ λόγος σας νὰ ἔχει τὴν ἴδια ἀπήχηση σὲ ὅλα τὰ παιδιά.
Σᾶς χαιρετῶ μὲ ἀγάπη, μία μικρὴ ἀδελφή σας.
ἐπιστολὴ 45η
Ἁγαπητὲ ἀδερφὲ καὶ καθηγητή μου, σᾶς χαιρετῶ.
Εἶμαι κι ἐγὼ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιὰ ποὺ προσπαθεῖτε νὰ τὰ βοηθήσετε νὰ βροῦν τὸν ἴσιο δρόμο, τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀδερφή μου πέρσι εἶχαν παπᾶ δάσκαλο. Δὲ φερόταν, ὅμως, ὅπως ἐσεῖς. Νόμιζα, λοιπόν, ἀπὸ τότε ποὺ σᾶς εἶδα γιὰ πρώτη φορά, ὅτι κι ἐσεῖς περίπου τέτοιος θὰ ἤσασταν. Ἔκανα, ὅμως, μεγάλο λάθος καὶ σᾶς ζητῶ συγγνώμη.
Μὲ βοηθήσατε πολὺ νὰ ἀλλάξω τὸν χαρακτήρα μου καὶ νὰ ἔρθω πιὸ κοντὰ στὸν Θεό. Τὸ νὰ γράφουμε κάθε μέρα στὸ ἡμερολόγιο λίγο ἀπὸ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, μὲ βοήθησε στὸ νὰ διαβάζω τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, ποὺ μέχρι τώρα δὲν εἶχε τύχει νὰ τὸν διαβάζω. Τὶς ἄλλες χρονιὲς στὰ Θρησκευτικὰ ἔπαιρνα 15-16 καὶ τὸ εἶχα καημό, γιατὶ πάντα, ὅταν ἔλεγα μάθημα, ἔλεγα γιὰ 18-19. Φέτος, ὅμως, μὲ σᾶς ἄλλαξαν τὰ πράγματα. Γι’ αὐτὰ τὰ λίγα ποὺ κάνατε γιὰ μένα, ποὺ ὅμως εἶναι πάρα πολλά, σᾶς εὐχαριστῶ πάρα πολύ.
Μία ἀπὸ τὶς μαθήτριες του Γ΄2.
[εἰκόνα 22α: «ὁ λύχνος»]
ἐπιστολὴ 46η
Ἀγαπημένε μου Μεγάλε Ἀδερφέ.
Θέλω μὲ τὸ γράμμα ποὺ σοῦ γράφω νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σου. Εἶμαι κοντά σου δύο ὧρες τὴν ἑβδομάδα. Περιμένω μὲ χαρὰ πότε νὰ ἔρθουν αὐτὲς οἱ λίγες οἱ ὧρες νὰ καθήσουμε νὰ ποῦμε τὸ μάθημα, ποὺ ἐσεῖς μᾶς λέτε διάφορες ὡραῖες ἱστορίες γιὰ τοὺς δαίμονες καὶ γιὰ τὸν Χριστό. Κάπου-κάπου πᾶμε μαζὶ στὴν ἐκκλησία καὶ σᾶς ἀκοῦμε νὰ ψέλνετε σὰν νὰ ψέλνουν ἄγγελοι. Εἴμαστε τόσο ὡραῖα μαζί, ποὺ δὲ θέλω νὰ τελειώσουν αὐτὲς οἱ ἡμέρες.
Ὅταν εἴμαστε μαζὶ νιώθω πολὺ κοντὰ στὸν Χριστό. Ἀπὸ τότε ποὺ ἦρθα στὸ Γυμνάσιο καὶ ἔμαθα πιὸ πολλὰ γιὰ τὸν Χριστό, νιώθω πολὺ εὐτυχισμένος. Καὶ κάθε βράδυ κάνω τὴν προσευχή μου· μιὰ φορὰ λέω τὸ Πάτερ Ἡμῶν, μιὰ ἄλλη φορὰ τὸ Οὐράνιε Πατέρα μας καὶ τὸ Βασιλεῦ Οὐράνιε, ἀπὸ τότε ποὺ κάνω τὸν σταυρό μου κάθε βράδυ.
Πῆγα δυὸ φορὲς κάτω ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο. Δὲ φοβᾶμαι πιά, δὲ μὲ βασανίζουν οἱ διάβολοι. Χαίρομαι ποὺ περνᾶμε τόσο εὐχάριστα, ποὺ ἐσεῖς ἔχετε τὴν ὑγεία σας καὶ ἐγὼ τὴν ὑγεία μου. Καὶ ἀπὸ τώρα καὶ στὸ ἐξῆς θὰ μελετῶ πιὸ πολὺ τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ θὰ εἶμαι πολὺ προσεκτικός.
Μεγάλε μου Ἀδερφέ, χαίρομαι γιὰ τὴ φροντίδα ποὺ ἔχετε σὲ μᾶς τὰ παιδιά. Καὶ ἐμεῖς ἀπὸ δῶ καὶ ἐμπρὸς θὰ εἴμαστε πιὸ κοντὰ στὸν Θεό. Καὶ θὰ ἀνοίξουμε τὴν καρδιά μας νὰ μπῇ μέσα ὁ Χριστὸς γιὰ νὰ τὴν φωτίσῃ, γιατὶ ἦταν σκοτεινή.
Δημήτριος Δ...
ἐπιστολὴ 47η
Σ. ..., μαθητὴς τῆς Β΄ τάξεως τοῦ Γυμνασίου Βασιλικῶν, τμῆμα Β΄3.
Πάτερ, ἀπαντῶ στὸ γράμμα σας μὲ τοῦτα τὰ λόγια ἀγάπης κι εὐ-γνωμοσύνης γιὰ σᾶς. Ὅσον καιρὸ εἴμαστε μαζὶ καὶ μᾶς μιλᾶτε γιὰ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μας, τὸν νιώθω ὅλο καὶ πιὸ βαθιὰ στὴν ψυχή μου. Μὲ τὰ λόγια σας τὸν ἔχω κοντά μου σὲ κάθε στιγμή.
Εἶστε ἕνας ἐξαίσιος καθηγητὴς καὶ πρεσβύτερος, ὁ πρῶτος ποὺ μᾶς μιλήσατε μὲ τόση ἀγάπη γιὰ τὸν Χριστό, τὸν Κύριό μας. Πιστεύω πὼς ὅλοι οἱ μαθητὲς ποὺ διδάξατε ὡς τώρα σᾶς ἔχουν ἀγαπήσει καὶ σᾶς ἔχουν βάλει μέσα στὴν ψυχή τους.
Οἱ μέρες καὶ οἱ ὧρες ποὺ περάσαμε μαζὶ θὰ μοῦ μείνουν ἀξέχαστες σ’ ὅλη μου τὴ ζωή, ὅπως κι ἐσεῖς. Δὲν ξέρω πῶς νὰ σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὰ ὅσα μᾶς μάθατε. Ἐγώ, προσωπικά, πιστεύω πὼς ὅλοι οἱ μαθητὲς τοῦ Γυμνασίου μας σᾶς ἔχουν ἀγαπήσει ὅπως κι ἐγώ. Δὲν θὰ σᾶς ξεχάσω ποτὲ οὔτε ἐσᾶς οὔτε τὰ λόγια σας οὔτε τὶς ὡραῖες μέρες ποὺ πέρασα μαζί σας μαθαίνοντας τὰ πάντα μὲ τὸν Κύριο.
Μὲ ἀγάπη κι εὐγνωμοσύνη, ἕνας μαθητής σας.
ἐπιστολὴ 49η
Πέμπτη, 13-12-1979
Διαβάζοντας τὸ γράμμα αὐτὸ ἔνιωσα διάφορα συναισθήματα νὰ μὲ πλημμυρίζουν, ὅπως λύπη καὶ χαρά. Λύπη, γιατὶ μοῦ ἦρθαν στὴ θύμηση διάφορα περιστατικὰ ἀπὸ τὴ ζωή μου, ὅπως εἶναι νὰ μαλώσω μὲ τὶς φίλες μου καὶ πολλὰ ἄλλα. Χαρά, γιατὶ ένιωσα τὸν Χριστὸ νὰ ἔρχεται καὶ νὰ μοῦ χτυπᾶ τὴν πόρτα τῆς καρδιᾶς μου.
Ἀπὸ τὴ στιγμή ποὺ κάναμε μαζὶ παρέα νιώθω ὁλοένα τὰ διάφορα ἐλαττώματα, ὅπως νὰ ζηλεύω τοὺς ἄλλους, νὰ τοὺς κατηγορῶ, ποὺ μὲ μιὰ λέξη λέγονται διάβολος, νὰ χάνονται σιγά-σιγά. Θὰ προσπαθῶ ὁλοένα νὰ μὴν ἀφήσω τὸν διάβολο αὐτὸν νὰ μπῇ καὶ νὰ ριζώσῃ στὴν καρδιά μου.
Σοῦ δίνω τὸν λόγο μου ὅτι θὰ φροντίσω νὰ τὸ διαβάσουν πολλοὶ αὐτὸ τὸ γράμμα γιὰ νὰ καταλάβουν καὶ αὐτοὶ τὸ λάθος ποὺ ἔκαναν τόσον καιρό. Σοῦ λέω ἀκόμα ὅτι θὰ προσπαθήσω ὅλα αὐτὰ ποὺ μοῦ γράφεις νὰ τὰ πραγματοποιήσω.
Μαρία...
ἐπιστολὴ 52a
[εἰκόνα 23η: «ἐπιστολὴ 52α»]
ἐπιστολὴ 55η
Πρὸς τὸν μεγάλο ἀδερφό. Σεβαστὲ πατέρα.
Εἶσαι τόσο καλὸς μαζί μου καὶ στοὺς ἄλλους συμμαθητές μου ποὺ μπορῶ νὰ πῶ πὼς εἶσαι ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Προσπαθεῖς νὰ ξεχάσεις τὶς στεναχώριες ποὺ σοῦ δημιουργοῦμε καὶ γελαστός, ὅπως πάντα, μᾶς μιλᾶς γιὰ τὴ χριστιανικὴ θρησκεία. Προσπαθεῖς νὰ μὴ μᾶς στεναχωρέσεις, ἀλλὰ καὶ ’μεῖς πρέπει νὰ κάνουμε τὸ ἴδιο γιὰ σένα.
Θέλω νὰ σ’ εὐχαριστήσω, γιατὶ μὲ τὰ λόγια σου μπαίνω ὅλο καὶ πιὸ πολὺ στὸν δρόμο τοῦ Χριστοῦ. Γιὰ νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, ὅταν ἤμουν στὴ Γερμανία ἕνα χρόνο, ἄλλαξα ἐντελῶς. Ἐκεῖ ποὺ ἤμουν δὲν εἶχε χριστιανικὴ ἐκκλησία μὲ Ἕλληνα παπᾶ. Ἐρχόταν ἕνας παπᾶς μία φορὰ τὸν μῆνα καὶ ἔκανε δοξολογία σὲ γερμανικὴ ἐκκλησία. Ἄρχισα νὰ μὴν πιστεύω ὅτι ὑπάρχει ὁ Χριστὸς καὶ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πρίν, ὅταν ἤμουν ἐδῶ, πήγαινα κάθε Κυριακὴ στὴν ἐκκλησία, καὶ μάλιστα βοηθοῦσα καὶ τὸν παπᾶ τοῦ χωριοῦ μας στὸ ἱερό. Ὅταν ἦρθα ἐδῶ ἀπὸ τὴ Γερμανία, σιγά-σιγὰ ἄρχισα ξανὰ νὰ πηγαίνω, καὶ ἀπὸ τότε ὡς τώρα ἔκανα καὶ κάνω τὴν προσευχή μου πρωῒ καὶ βράδυ.
Εὔχομαι μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ νὰ σοῦ δίνει ὁ Θεὸς τὴ δύναμη νὰ φέρνεις καὶ ἄλλους στὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ, ὅπως ἐμένα.
Μὲ ἀγάπη, ὁ μαθητὴς Κώστας ..., τάξη Α΄1.
ἐπιστολὴ 56η
Ἀποστολεὺς ... Κοσμᾶς, Β΄3 Γυμνασίου Βασιλικῶν.
Ἀγαπητέ μου ἀδερφὲ καὶ πατέρα μου· θέλω νὰ σοῦ ἐκφράσω τὴν ἀγάπη μου, τὸν θαυμασμό μου ποὺ ἔχω μέσα στὴν καρδιά μου γιὰ σένα, τὸν ἀδερφό μου. Εἶστε ἕνας σπανιότατος ἄνθρωπος στὴν καρδιὰ καὶ στὴν ἀγάπη ποὺ ἔχετε γιὰ τὸν ἄλλον. Ὅταν σᾶς βλέπω, νιώθω στὸ πρόσωπό σας ὅτι βλέπω τὸν ἴδιο τὸν Χριστό μας ποὺ διδάσκει τὴν ἀγάπη γιὰ τὸν ἄλλον, τὸν συνάνθρωπό μας. Ἔχετε μιὰ καλοσύνη καὶ μιὰ ἁγνότητα ὅπως τὸν ΧΡΙΣΤΟ ΜΑΣ, τοῦ ὁποίου τὰ λόγια διδάσκετε ἐσεῖς μὲ πολὺ καλοσύνη ποὺ ἔχετε μέσα σας.
Ἀπὸ τὴν πρώτη φορὰ ποὺ συναντηθήκαμε καὶ σᾶς ἄκουσα ποὺ μιλάγατε, ἔνιωσα μιὰ γαλήνη μέσα στὴν καρδιά μου. Σὰν νὰ ἦρθε καὶ νὰ ἔκατσε μέσα στὴν καρδιά μου ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΜΑΣ, ποὺ γαληνεύει ὅλες τὶς ψυχὲς καὶ τὶς πλημμυρίζει μὲ ἀγάπη. Ἔνιωσα καλοσύνη μέσα μου κοντά σας. Μὲ κάνατε νὰ ἀγαπήσω τὸν ΧΡΙΣΤΟ μας πάρα πολύ. Τὸ μίσος γιὰ τὸν πλησίον μου ἔφυγε ἀπὸ μέσα καὶ στὴ θέση της πῆγε ἡ ἀγάπη. Ἑνώθηκα μὲ τὸν ἀνίκητο βράχο, τὸν ΘΕΟ καὶ τὸν ΧΡΙΣΤΟ μας, ποὺ θυσιάστηκε γιὰ μᾶς.
Μὲ κάνατε νὰ σᾶς ἀγαπήσω πάρα πολύ. Εἶστε ὁ σωτήρας μου, μὲ κάνατε νὰ νιώσω καὶ νὰ βάλω μέσα στὴν καρδιά μου τὸν ΧΡΙΣΤΟ μας. Σᾶς ἐκτιμῶ πολὺ καὶ σᾶς εἶμαι εὐγνώμων· καὶ σᾶς εὔχομαι νὰ σᾶς βλέπουν ὅπως ἐγὼ καὶ τὰ ἄλλα ἀδέρφια μας. Μὲ πάρα, πάρα πολὺ ἀγάπη ὁ μαθητὴς ἀδερφός σου, ἄγνωστος.
Σᾶς θαυμάζω καὶ θέλω νὰ σᾶς μοιάσω.
ἐπιστολὴ 57η
Ἀπάντηση στὸ γράμμα.
Θὰ ἤθελα πραγματικὰ νὰ δώσω τὴν ἀπάντηση αὐτὴ ἔτσι ὅπως τὴν αἰσθάνομαι, ἀλλὰ μοῦ εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐκφράσω αὐτὸ ποὺ νιώθω πραγματικά. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἤρθατε κοντά μας, ἡ ζωή μου πῆρε ἕναν ἄλλο ρυθμό. Ἔφυγε ἀπὸ μέσα μου ἐκείνη ἡ πίκρα ποὺ δημιουργοῦσε ὁ πονηρός. Ἡ καρδιά μου γέμισε ἀπὸ καλοσύνη καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν πλησίον μου.
Ποτέ μου δὲν πίστευα ὅτι θὰ ἔφτανα σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο· νὰ μοῦ κάνει κακὸ κάποιος καὶ ἐγὼ νὰ τὸν συγχωρῶ· νὰ λυπᾶμαι γιὰ τὸ κατάντημά του καὶ νὰ θυμώνω γιατὶ τὸν προκάλεσα. Κι ὅλα αὐτὰ γιατὶ πιστεύω πὼς μέσα μου ἦρθε ὁ Κύριος. Ὁ Κύριος ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς. Γιὰ μᾶς ποὺ εἴμαστε τόσο σκληροὶ καὶ ἄπονοι πολλὲς φορές.
Μὲ τὸν Κύριο μέσα στὴν καρδιά μου νιώθω πραγματικὰ ὅτι ὁ κόσμος ποὺ ζῶ εἶναι μιὰ ζούγκλα. Ἀλλά, παρ’ ὅλο ποὺ εἶμαι ἀδύναμη, δὲν φοβᾶμαι. Δὲν φοβᾶμαι, γιατὶ μέσα μου κατοικεῖ Ἐκεῖνος. Ἐκεῖνος ποὺ σταυρώθηκε καὶ ταπεινώθηκε γιὰ μᾶς.
Εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα ὅσα μοῦ δώσατε νὰ καταλάβω...
[εἰκόνα 24η: «ἐπιστολὴ 57η»]
ἐπιστολὴ 58η
Σεβαστέ μου πάτερ.
Πρὶν νὰ μπῇτε στὴν τάξη μου καὶ νὰ σᾶς ἀκούσω, πρὶν διαβάσω τὴν ἐπιστολή σας ἡ ζωή μου κυλοῦσε γεμάτη σκοτεινὲς ἐλπίδες γιὰ μιὰ καλύτερη ζωή. Ἴσως νὰ μὴν ἔπρεπε νὰ μιλῶ ἔτσι σ’ αὐτὴ τὴν ἡλικία.
Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι λὲν συνέχεια πὼς στὸ στάδιο τῆς ἐφηβείας ἡ ζωὴ εἶναι πολὺ ὄμορφη. Κι ὅμως, γιὰ μένα εἶναι ἀλλιώτικα, ἢ μάλλον ἦταν. Ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πάτησα τὸ πόδι μου στὸ Δημοτικὸ Σχολεῖο, συναντοῦσα παντοῦ τὴν κακία, τὴν ζήλια καὶ τὴν ἀχαριστία. Ὅταν μεγάλωσα πιὰ καὶ μπῆκα στὸ Γυμνάσιο, ἡ ζωή μου ἔγινε πιὸ ἀφόρητη. Περισσότερη κακία, ζήλια. Οἱ ἄνθρωποι, ὅλο καὶ πιὸ πονηροί, ἐγωϊστὲς καὶ κακοί.
Ἔτσι τουλάχιστον τοὺς ἔβλεπα ἐγὼ μέχρι τώρα. Κι αὐτὸ γιατὶ ποτὲ καὶ κανεὶς δὲν μοῦ ’δειξε λίγη καλοσύνη, λίγη ἀγάπη καὶ προσοχή. Τοὺς κοίταζα σὰν ἐχθροὺς μου καὶ προσπαθοῦσα νὰ τοὺς ἀποφύγω, γιατὶ δοκίμαζα τὸν ἐγωϊσμό τους καὶ τὴν κακία τους.
Ἡ ζωή μου μέχρι τώρα δὲν εἶχε κανένα νόημα. Ἀπὸ τὴ στιγμή, ὅμως, ποὺ ἤρθατε ἐσεῖς καὶ μᾶς μιλήσατε, καὶ ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ διάβασα τὴν ἐπιστολή σας, ἡ ζωή μου ἄλλαξε. Ἄρχιζε νὰ ’χει κάποιο νόημα, κάποιο ἐνδιαφέρον. Πῆρα θάρρος καὶ δύναμη καὶ εἶμαι τώρα ἀποφασισμένη ν’ ἀκολουθήσω τὸν στενὸ καὶ δύσκολο δρόμο τοῦ Θεοῦ, προχωρώντας μπροστά, παραμερίζοντας τοὺς ἐχθρούς μου μὲ τὴ βοήθεια καὶ τὴ δύναμή του.
Ὁπλίστηκα πνευματικὰ γιὰ νὰ μπορέσω νὰ ἀντιμετωπίσω τοὺς ἐχθροὺς μου ποὺ μὲ περικυκλώνουν καὶ καραδοκοῦν νὰ μοῦ ἀφαιρέσουν ὅτι καλὸ ἔχω μέσα μου. Ἑνώθηκα μὲ τὸν παντοδύναμο Πατέρα. Τοῦ λέω τὰ προβλήματά μου καὶ ἡ καρδιά μου ξαλαφρώνει σὰν νὰ ἔφυγε κάποιο βάρος. Ζητῶ μὲ ἐπιμονὴ τὴν εὐλογία του καὶ τὰ ἀγαθά του καὶ τὰ περιμένω. Κι ἂν ποτὲ δὲ μὲ βοηθήσει, δὲν χάνω τὴν ψυχραιμία μου, γιατὶ ξέρω πὼς μὲ δοκιμάζει.
Πρίν μᾶς μιλήσετε, ἡ ζωή μου ἦταν γεμάτη σκοτεινὲς ἐλπίδες. Τώρα, ὅμως, ἔλαμψαν μὲ μιᾶς. Ἡ ζωή μου γέμισε ἀγάπη. Συγχωρῶ τὸν καθένα ποὺ κάνει λάθος, γιατὶ εἶναι ἄνθρωπος καὶ ὅλοι μας κάνουμε λάθη, ὅλοι μας. Τώρα μπορῶ να πῶ «ὅτι ζῶ». Καὶ γιὰ νὰ προφέρει κανεὶς αὐτὴ τὴ λέξη, θὰ πρέπει νὰ πλουτίζει τὴν ἁλυσίδα τῆς ζωῆς του μὲ κρίκους ἀγάπης, ὑπομονῆς, θυσίας καὶ κατανοήσεως. «Ἀγάπα γιὰ νὰ ζήσεις καὶ ζῆσε γιὰ νὰ ἀγαπᾶς».
Μιὰ ἄγνωστη μαθήτριά σας ποὺ σᾶς ἀκούει μὲ προσοχὴ καὶ ἐνδιαφέρον.
ἐπιστολὴ 59η
Ἀγαπημένε μου Πάτερ· ὅταν μοῦ ἔγραψες, καὶ μᾶς ἔγραψες στὸν πίνακα, αὐτὸ τὸ θαυμάσιο γράμμα καὶ τὸ διάβασα, μοῦ ἄρεσε τόσο πολὺ πού, ὅτι συμβουλὲς θέλετε ἀπὸ ’μένα, ἄρχισα νὰ τὶς κάνω.
Ὅταν ἤμουν μικρὴ καὶ ἄκουγα τὰ μεγαλύτερα παιδιὰ τῆς γειτονιᾶς μου νὰ μιλᾶνε ἀναμεταξύ τους καὶ ρωτοῦσε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο πόσες σελίδες διάβασε ἀπὸ τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, δὲν καταλάβαινα τίποτα. Οὔτε εἶχα καὶ τὴν περιέργεια νὰ μάθω. Ὅταν, ὅμως, σιγά-σιγά ἄκουγα καὶ περισσότερα πράγματα γι’ αὐτὸν τὸν Πανάγαθο Θεό, μοῦ γεννήθηκε μέσα μου ἡ σκέψη: «Τί εἶναι αὐτός;».
Ἡ μητέρα μοῦ ἔλεγε πὼς ἦταν αὐτὸς ποὺ βασίλευε στὰ οὐράνια, ἀγαπάει πάρα πολὺ τοὺς ἀνθρώπους καὶ αὐτός, μοῦ ἔλεγε, ἔπλασε ὅτι βρίσκεται ἐπάνω στὴ γῆ, ἀκόμη καὶ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅμως μὲ συμβούλευσε πὼς ὅταν ἀκούω ἀπὸ ἄλλα παιδιὰ τὴ λέξη «διάβολος», ποτὲ νὰ μὴν τὴν πῶ γιατὶ εἶναι ὁ ἀντίθετος δρόμος τοῦ Θεοῦ.
Μ’ αὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ μοῦ ’πε ἡ μητέρα μου, ἄρχισε περισσότερο νὰ μπαίνῃ στὴν καρδιά μου τὸ ὄνομα Θεός. Ὅταν ἦρθα στὸ Γυμνάσιο καὶ μᾶς γράψατε τὸ θαυμάσιο αὐτό γράμμα, ἄρχισα ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ νὰ σᾶς γράφω κι ἐγώ, ὅπως μᾶς εἴπατε νὰ γράψουμε ἕνα. Ὕστερα, αὐτὸ τὸ ἡμερολόγιο ποὺ μᾶς εἴπατε νὰ γράφουμε, ἦταν μιὰ εὐκαιρία γιὰ τὰ παιδιὰ ποὺ δὲν διάβαζαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, τώρα νὰ ἀρχίσουν νὰ τὸν διαβάζουν.
Σᾶς εὐχαριστῶ πολὺ γιὰ τὶς τόσες πολλὲς καὶ καλὲς εὐκαιρίες ποὺ μοῦ δώσατε.
ἐπιστολὴ 60ή
[εἰκόνα 25η: «ἐπιστολὴ 60ή»]
[εἰκόνα 26η: «δάσκαλος παιδιῶν Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»]
← 1. Ὁ Δάσκαλός σας, Διάκονος-Ὑπηρέτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ παιδιῶν Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου