(ἀνθολόγηση ἐκ τῶν 36 ἐπιστολῶν)
ἐπιστολὴ 1η
7/11/79
Ἀγαπητὲ ἀδερφέ.
Παίρνοντας τὸ γράμμα σας θέλησα νὰ σᾶς ἀπαντήσω. Εἴμαστε δύο ὧρες τὴν ἑβδομάδα μαζὶ μὰ δὲν εἶναι ἀρκετό, θὰ ἤθελα νὰ εἴμαστε ὅλη τὴν ἑβδομάδα μαζί. Ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε μοῦ φάνηκε ὅτι τὸ Γυμνάσιο γέμισε ὅλο χαρὰ καὶ εὐτυχία. Δὲν ἔχω ξανὰ συναντήσει σὰν καὶ ἐσᾶς ἄλλο καθηγητή, ποὺ νὰ μᾶς μιλάει μὲ τέτοια καλὰ λόγια γιὰ τὸν Χριστό.
Νιώθω μέσα στὴν καρδιά μου νὰ κάθεται ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Μὲ τοὺς ὕμνους καὶ τὰ τραγούδια ποὺ μᾶς μάθατε, ὅταν εἶμαι στεναχωρημένη καὶ τραγουδήσω ἕνα τραγούδι, φεύγει ἡ στενοχώρια μου. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μᾶς ἔστειλε ἕνα θεολόγο σὰν καὶ ἐσᾶς γιὰ νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας καὶ νὰ μᾶς φέρει σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸν πρῶτο μας ἀδερφό, τὸν Θεό.
Θέλω καὶ ἐγὼ νὰ γίνω σὰν καὶ ἐσᾶς, μιὰ καλὴ δασκάλα, γιὰ νὰ μάθω στὰ μικρὰ παιδιὰ νὰ ἀγαπήσουν τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ νὰ τοὺς ὁδηγήσω στὸ δρόμο τῆς χαρᾶς.
Ἡ ἀδερφούλα σας, μαθήτρια τῆς Β΄ τάξεως Γυμνασίου.
ἐπιστολὴ 4η
[εἰκόνα 27η: «ἐπιστολή 4η»]
ἐπιστολὴ 5η
Ἀδελφέ.
Ἀπ’ ὅταν ἤρθατε στὸ σχολεῖο μας καὶ μᾶς διδάξατε νὰ πιστεύουμε στὸν Κύριο, νιώσαμε τὴ χαρὰ καὶ τὴν ἀγαλλίαση. Ὅπου πηγαίνω δὲν παύω νὰ θυμᾶμαι τὰ λόγια ποὺ μᾶς λέτε γιὰ νὰ μᾶς φέρετε πιὸ κοντὰ στὸν Κύριό μας.
Δυστυχῶς, εἶναι λίγες οἱ ὧρες τῆς ἑβδομάδας ποὺ μᾶς κάνετε τὸ μάθημα, τὰ Θρησκευτικά, καὶ δὲν μποροῦμε νὰ βρεθοῦμε ὅλοι μαζὶ νὰ ψάλλουμε διάφορες μελωδίες, προσευχές κ.ἄ. Ἀλλὰ καὶ μόνοι θὰ βρεθοῦμε κάποια στιγμὴ νὰ θυμηθοῦμε τὸν Κύριο. Καθημερινὰ βλέπω τὸν Κύριο νὰ εἶναι πάντα μαζί μου: στὸ σπίτι, στὸν δρόμο, στὸ σχολεῖο. Ὅπου πηγαίνω τὸν αἰσθάνομαι νὰ εἶναι δίπλα καὶ νὰ μοῦ συμπαραστέκεται στὶς δύσκολες περιστάσεις μου.
Εὔχομαι ὅλα τὰ παιδιὰ νὰ δοξολογοῦν τὸν Κύριό μας.
Σᾶς χαιρετῶ, ὁ μαθητὴς τῆς Β΄ τάξης. Γειά σας.
ἐπιστολὴ 6η
Ἀδελφέ μου.
Θὰ ἤθελα νὰ μὴν ἤμασταν δύο μέρες μόνο τῆς ἑβδομάδας ἀλλά περισσότερες μαζὶ μὲ σᾶς, ποὺ μᾶς ἀγαπᾶτε καὶ προσπαθεῖτε νὰ μᾶς βοηθήσετε νὰ ἔρθουμε σὲ ἐπαφή, πιὸ κοντὰ στὸν Χριστό. Κοντά σας νιώθω πιὸ εὐτυχισμένη. Μὲ πλημμυρίζει ἀγάπη ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἐκφράσω. Κοντά σας νιώθω πὼς, κάθε φορὰ ποὺ κάνουμε μάθημα, κάνω ἕνα βῆμα πρὸς τὸ μέρος τοῦ Χριστοῦ, διώχνοντας τὴν ἁμαρτία ἀπὸ ἐπάνω μου.
Ἔχετε δίκαιο πὼς κοντὰ στὸν Χριστό μας αἰσθανόμαστε εὐτυχισμένοι. Μπαίνοντας μέσα στὴν τάξη νομίζω πὼς βρίσκομαι μέσα σὲ μία ἐκκλησία τριγυρισμένη ἀπὸ ἀγγέλους μὲ τὴν παρουσία σας. Ἀνυπομονῶ πότε νὰ ἀρχίσετε καὶ νὰ μᾶς λέτε γιὰ τὸν λατρευτό μας Χριστὸ καὶ γιὰ τὴν ἐσταυρωμένη ἀγὰπη ποὺ μᾶς χάραξε ὁ Πατέρας μας.
Δὲν σᾶς αἰσθάνομαι σὰν καθηγητὴ ὅπως τοὺς ἄλλους. Μόλις μπαίνετε στὴν τάξη, νομίζω πὼς ἔρχεται ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος, ὅπως ἐμεῖς. Δὲν βγάζετε τὸν κατάλογο γιὰ νὰ μᾶς ἐξετάσετε καὶ νὰ πάρετε τὸ ἄγριο ὕφος, ἀλλὰ ἀρχίζετε νὰ γελᾶτε μαζί μας, χωρὶς νὰ ξέρετε τί θὰ πεῖ κατάλογος. Δὲν σᾶς αἰσθάνομαι σὰν καθηγητὴ, ἀλλὰ σὰν ἁπλὸ ἄνθρωπο.
Μὲ ἀγάπη καὶ εὐγνωμοσύνη, μία μαθήτρια τῆς Τάξεως Β΄ τοῦ Γυμνασίου Ἀσκοῦ.
ἐπιστολὴ 7η
Ἐν Ἀσκῷ τῇ 9/11/79
Ἀγαπητέ μας κύριε Καθηγητά, οἱ καρδιὲς ὅλων μας ἑνώθηκαν γιὰ νὰ εὐχαριστήσουν τὸν Θεό, ποὺ σᾶς ἔφερε κοντά μας. Ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε στὸ σχολεῖο μας, κάτι ἄλλαξε μέσα μου, ἔγινα πιὸ καλὸς ἄνθρωπος ἀπὸ ὅλες τὶς πλευρές. Καὶ αὐτὴν τὴν ὡραῖα ἀλλαγὴ τὴν χρωστάω σὲ ’σᾶς.
Μὲ τὰ τραγούδια, μὲ τὴν ἀπεριόριστη καλωσύνη σας μᾶς δώσατε νὰ καταλάβουμε πολλὰ πράγματα. Σᾶς εὐχαριστῶ. Κανένας καθηγητὴς ἢ καὶ ἄνθρωπος ἀκόμα δὲν μᾶς μίλησε τόσο ἥμερα, ὄμορφα, γλυκά, ποὺ τὰ λόγια του νὰ ἔχουν τόσο βαθειὰ ἔννοια. Τὰ σοφὰ λόγια σας μοῦ μείνανε στὸ μυαλὸ καὶ πολλὲς φορὲς τὰ σκέφτομαι καὶ γίνομαι ἄλλος ἄνθρωπος. Ἀπόκτησα περισσότερη καλωσύνη καὶ ἀγάπη γιὰ τοὺς συνανθρώπους μου. Ἔνιωσα τὸν Χριστὸ πιὸ κοντά μου. Ὅταν ἀπελπίζωμαι ἢ στενοχωριέμαι γιὰ κάτι, ἀνοίγω μὲ ’κεῖνον κουβέντα καὶ νιώθω πὼς μὲ καταλαβαίνει.
Ἐσεῖς μᾶς δώσατε φτερά, ποὺ πρὶν ἦταν κομμένα καὶ ματωμένα. Καὶ σὰν καλὸς γιατρός, μᾶς μαλακώσατε τὶς πληγές, τὰ φτερά μας ἔγιναν, καὶ ξαναπετάξαμε ὅπως τὰ πουλιά ψηλὰ στὸν οὐρανό, μὲ εὐτυχία, χαρὰ καὶ εὐγνωμοσύνη στὸν καλὸ γιατρό μας, ποὺ γιατρεύει δύσκολες παθήσεις.
Σᾶς εὐχαριστῶ θερμά, μὲ ἀγάπη καὶ σεβασμό, μιὰ ἀνώνυμη μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 8η
Πάτερ, ἔλαβα τὸ γράμμα σας. Μὲ συγκίνησε βαθύτατα ὅταν τὸ διάβασα, καὶ τὸ διαβάζω συνεχῶς, ὥσπου νὰ τὸ μάθω ἀπ’ ἔξω. Τὸ γράμμα σας εἶναι στὴν πρώτη σελίδα τοῦ τετραδίου μου.
Εἶναι στιγμὲς ποὺ νιώθω μοναξιὰ καὶ δὲν ἔχω τίποτα νὰ κάνω. Τότε παίρνω στὰ χέρια μου τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν διαβάζω. Μὲ τὸ διάβασμα μιὰ γαλήνη ἔρχεται στὴν ψυχή μου, ποὺ δὲν τὴν νιώθω ποτὲ ἄλλοτε.
Κρίμα, ὅμως, ποὺ εἶστε τόσο λίγο μαζί μας. Θὰ μπορούσαμε, ὅμως, νὰ κάνουμε περισσότερες ὧρες Θρησκευτικά; Αὐτὸ θὰ μᾶς χαροποιοῦσε. Ἔρχεστε ἐσεῖς καὶ ἡ τάξη παίρνει ἀλλιώτικη λάμψη. Μὲ σᾶς ξεχνιέται ὁ κατάλογος. Μᾶς κάνετε τὸ μάθημα εὐκολοκατανόητο περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον.
Δικός σας, μαθητής.
ἐπιστολὴ 10η
Ἀγαπημένε μου Ἀδελφέ.
Τὸ γράμμα σας μὲ συγκίνησε πάρα πολὺ καὶ κατάλαβα πὼς προσπαθεῖτε νὰ μᾶς βάλετε στὴν ψυχή μας, ὅσο πιὸ βαθιά, τὸν Χριστό.
Ἐσεῖς, μὲ τὰ φλογερὰ λόγια σας, μᾶς κάνετε νὰ νιώθουμε τὸν Χριστὸ σὲ κάθε βῆμα μας, σὲ κάθε πνοή μας. Ὁμολογῶ πὼς ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἤρθατε στὸ γυμνάσιό μας καὶ μὲ τὴν καλή σας καρδιά, κάτι ἄλλαξε μέσα μου. Σᾶς τὸ εἶχα καὶ στὴν ὥρα τοῦ μαθήματος ὅτι εἶσθε κάτι τὸ ξεχωριστὸ ἀπὸ τοὺς ἄλλους καθηγητές.
Μὲ τὸ νὰ σᾶς φωνάζουμε «ἀδελφέ», μᾶς δίνετε κουράγιο γιὰ νὰ συνεχίσουμε στὴ ζωή μας καὶ πάντοτε νὰ ἔχουμε δίπλα μας τὸν Χριστό. Νομίζω πὼς σᾶς δίνουμε καὶ μεῖς κουράγιο μὲ τὴν τυφλὴ ὑπακοή μας. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς ἔστειλε κοντά μας, ἔστω καὶ γιὰ δύο ὧρες, ἀλλὰ οἱ δύο ὧρες εἶναι λίγος χρόνος. Αὐτὰ εἶχα να σᾶς γράψω.
Μιὰ μαθήτρια τῆς Β΄ τάξεως.
ἐπιστολὴ 11η
Ἀγαπητὲ ἀδελφέ.
Διαβάζοντας τὸ γράμμα σας ἔνιωσα τὴν ἀνάγκη, καὶ μιὰ ποὺ τὸ ζητήσατε καὶ σεῖς, νὰ καθήσω νὰ σᾶς γράψω. Σᾶς τὸ εἶχα πῇ καὶ σ’ ἕνα μάθημα τῆς ἡμέρας, ὅτι ἐσᾶς δὲν σᾶς νιώθουμε σὰν τοὺς ἄλλους καθηγητές, ἀλλὰ σὰν ἀδελφό μας ποὺ μᾶς συμπαραστέκεται, μᾶς ὁδηγεῖ μὲ τὰ λόγια του ὅλο καὶ πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ.
Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς γράψω πῶς νιώθω ἐγὼ τὴν πίστη, ἰδιαίτερα ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ πρωτοεμφανιστήκατε στὸ Γυμνάσιό μας καὶ ἀκούσαμε τοὺς πρώτους ὕμνους, τὰ πρώτα λόγια καὶ τὶς πρῶτες προσευχές σας.
Ὑπάρχουν πολλῶν εἰδῶν πίστεις, ἡ πίστη στὸν Θεό, στὰ ἰδανικά, στὸν ἑαυτό μας, ἡ ἐπαγγελματικὴ πίστη, ἡ πίστη στὴν πατρίδα καὶ ἄλλες. Ἐγὼ θὰ ἤθελα νὰ πῶ γιὰ τὴν πίστη στὸν Θεό. Ἡ πίστη ἀποτελεῖ τὴ μεγαλύτερη ψυχικὴ δύναμη. Εἶναι ἀπαραίτητη σὲ ὅλες τὶς ἐκδηλώσεις τοῦ ἀνθρώπου. Δίνει νόημα στὴ ζωή. Πολλαπλασιάζει τὶς δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου. Μὲ τὴν πίστη ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ μετακινήσει καὶ βουνά. Τὸν βοηθεῖ νὰ ἀντιμετωπίσει τὶς ἀντιξοότητες τῆς ζωῆς. Γιὰ νὰ πιστέψουμε μὲ βεβαιότητα, πρέπει νὰ ἀρχίσουμε ἀμφιβάλλοντας.
Σήμερα ἔχει κλονιστεῖ ἡ πίστη στὸν ἄνθρωπο, τὶς ἀξίες, τὸν Θεό. Ἔχουμε χρέος ὅλοι σὰν καὶ ἐσᾶς ἀδελφὲ νὰ βοηθήσουμε, ὥστε ἡ διάλυση νὰ γίνει σύνθεση. Ὁ εἰκοστός αἰώνας δὲν πρέπει νὰ ’ναι μόνο χαλαστὴς ἀλλὰ καὶ πλάστης.
Διαβάζοντας τὸ γράμμα μου θὰ ἤθελα νὰ μοῦ ἀπαντήσετε ἂν νιώθω πραγματικὰ μ’ αὐτὰ ποὺ γράφω, ἂν εἶναι ἔτσι ἡ πίστη, ὅπως τὴ νιώθετε καὶ ἐσεῖς. Κρίμα ποὺ οἱ ὥρες τῆς διδασκαλίας σας στὴν τάξη μας εἶναι πολὺ λίγες. Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς ἔστειλε, ἔστω γιὰ τόσο λίγο κοντά μας.
Μὲ ἀγάπη μιὰ μαθήτρια τῆς Β΄ τάξεως.
ἐπιστολὴ 12η
Ἀγαπητὲ καθηγητά.
Νιώθω ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ γνωριστήκαμε. Κοντά σας νιώθω τὸν Χριστὸ σὰν πατέρα μου καὶ μέσα μου νὰ μὲ κυριεύῃ ἡ γαλήνη.
Διαβάζοντας, ἀδελφέ, τὸ δικό σας γράμμα, ἔνιωσα τὴν ἀνάγκη νὰ σᾶς ἀπαντήσω, ἀφοῦ μάλιστα τὸ ζητήσατε κι ἐσεῖς. Ὅταν μέσα στὸ γράμμα σας διάβασα τόσες ὄμορφες λεξούλες, καὶ ἰδίως τὴ λέξη «παιδάκι μου», σᾶς αἰσθάνθηκα σὰν ἀδελφούλη μου ποὺ εἶστε μία καὶ δύο δεκαετίες μεγαλύτερος ἀπὸ ἐμένα. Ὅταν μιλάω μὲ τὸν Χριστὸ, μοῦ φαίνεται σὰν νὰ μὲ ἀκούει, νὰ χαμογελάει βλέποντάς με, καὶ, ἀκούγοντας τὶς προσευχές μου, νὰ μοῦ ἀπαντάει.
Κάνουμε δυὸ φορὲς μάθημα τὴν ἑβδομάδα μαζί. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἀρκεῖ γιὰ μένα. Τί καλὰ θὰ ἦταν νὰ εἴχαμε κάθε μέρα μαζὶ μάθημα γιὰ νὰ μποροῦσα νὰ μάθαινα πιὸ πολλά πράγματα γιὰ τὸν Χριστό μας, τὸν Σωτῆρα μας. Τὰ λόγια σας πάντοτε τὰ ἀκούω προσεχτικά, γιατὶ ξέρω πόσο πολύτιμα εἶναι. Τοὺς ὕμνους ποὺ μᾶς μάθατε, αὐτὰ τὰ ὡραῖα τραγουδάκια, ὅταν αἰσθάνομαι μελαγχολία, ἂν πῶ ἔστω καὶ ἕναν, φεύγει αὐτὴ ἡ μελαγχολία ἀπὸ μέσα μου καὶ νιώθω εὐχάριστα.
Ἡ παρουσία σας μὲ γεμίζει χαρά. Ἔχω τρελάνει τοὺς γονεῖς μου, τὰ ἀδέρφια, ὅλους τοὺς γνωστούς μου μιλώντας για σᾶς. Δὲν πρόκειται νὰ συναντήσω τέτοιο καθηγητὴ σὰν καὶ σᾶς. Θὰ ἤθελα πάρα πολὺ νὰ σᾶς μιμηθῶ, δηλαδή νὰ γίνω κι ἐγὼ μιὰ δασκάλα καὶ νὰ μαθαίνω στὰ παιδιὰ τόσο ὡραῖα πράγματα γιὰ τὸν Χριστό μας.
Μία μαθήτριά σας, τάξεως Β΄ Γυμνασίου.
ἐπιστολὴ 13η
Τάξη Β΄, 10-11-79
Ἀγαπητὲ ἀδελφέ.
Ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε στὸ γυμνάσιό μας ἔνιωσα τὸν ἐπουράνιο πατέρα μέσα στὴν ψυχή μου. Τὰ σεβαστά σας λόγια γιὰ τὸν Χριστό μας συγκίνησαν τὴν ψυχὴ καὶ τὴν ψυχὴ τῶν ἄλλων ἀδελφῶν μου.
Πρὶν ἔρθεις στὸ γυμνάσιό μας ἤμασταν μὲ δυὸ παιδιὰ μαλωμένοι. Μὲ τὰ λόγια σου πεισθήκαμε καὶ εἴμαστε σὰν δυὸ πραγματικὰ ἀδέλφια. Καθημερινῶς προσεύχομαι στὸν μεγαλύτερό μας ἀδελφό, τὸν Θεό, καὶ ζητῶ τὶς εὐλογίες καὶ τὰ ἀγαθά του. Ἡ καρδιά μου εἶναι γεμάτη χαρὰ, διότι μᾶς λὲς τόσο καλὰ λόγια καὶ νιώσαμε τὸν Θεὸ πιὸ κοντά μας.
Διάβασα καὶ μὲ συγκίνησε πολὺ τὸ γράμμα σας. Κάνουμε μάθημα μόνο δυὸ μέρες τὴν ἑβδομάδα, ἀλλὰ δὲν φτάνουν. Ἔχω παρατηρήσει σ’ ἕνα ἄλλο μάθημα ἡ ὥρα δὲν περνάει εὔκολα, ἐνῶ ὅταν ἔχουμε μαζὶ ἡ ὥρα περνάει γρήγορα. Τὰ λόγια σας μᾶς βοήθησαν νὰ γίνουμε ἀδέλφια μεταξύ μας καὶ προσευχόμαστε στὸν Θεὸ γιὰ τὰ ἀγαθὰ ποὺ μᾶς δίνει. Προσεύχομαι ἐγὼ καὶ οἱ ἄλλοι συμμαθητές μου γιὰ σένα καὶ γιὰ τοὺς συναδέλφους σου.
Μὲ ἀγάπη ὁ ἀδελφός καὶ μαθητής σου.
ἐπιστολὴ 15η
Γυμνάσιο Ἀσκοῦ, 9.11.79, Γ΄ τάξη
Κύριε Καθηγητά.
Ὅπως ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἔτσι κι ἐσεῖς ἔχετε μιὰ πάρα πολὺ σπουδαία ἀποστολή. Εἶστε ἕνας σπουδαῖος ἱερέας, συγχρόνως ὅμως καὶ καλὸς δάσκαλος. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ ποὺ ἤρθατε στὸ Γυμνάσιό μας, μᾶς ἀνοίξατε τὴν καρδιά σας. Μᾶς μιλήσατε γιὰ τὴν ἁπλὴ παιδική σας ζωὴ καὶ προπάντων γιὰ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ ποὺ ποτὲ δὲ σᾶς ξέχασε καὶ δὲ θὰ σᾶς ξεχάσει, γιατὶ ὁδηγεῖτε τὰ βήματά του.
Θέλω μὲ τὸ γράμμα μου αὐτὸ νὰ σᾶς δώσω νὰ καταλάβετε ὅ,τι ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἤρθατε σ’ αὐτὸ τὸ μικρὸ καὶ ἥσυχο σχολεῖο μας, ἔνιωσα περισσότερο ζωντανὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ μέσα μου. Ξέρω πὼς, ἂν συνεχίσετε ὡς τὸ τέλος τῆς χρονιᾶς νὰ μᾶς μιλᾶτε ἔτσι, καὶ τὸ ξέρω ὅτι θὰ συνεχίσετε, θὰ φέρετε ξανὰ στὸ δρόμο τοῦ Θεοῦ παιδάκια ποὺ παρασύρθηκαν.
Μὴν ταράζεστε ποὺ σᾶς μιλῶ καὶ λέω αὐτὰ τὰ λόγια, γιατὶ εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν ξεφύγει ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Εἶστε ἕνας θαυμάσιος καὶ ἐπιτυχημένος ἀπὸ τὸν Θεό. Αὐτὰ ποὺ μᾶς λέτε δύο φορὲς τὴ βδομάδα στὸ σχολεῖο εἶναι πολὺ σπουδαῖα καὶ πάντοτε θὰ τὰ τηρῶ μὲ μεγάλη μου χαρὰ.
Μιὰ ἄγνωστη μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 16η
Πρὸς τὸν ἀγαπημένο μας... Ἀγαπητέ μας καθηγητά.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ ἤρθατε στὸ νέο σχολεῖο μας, ἔχουν ἀλλάξει ὅλα μέσα μας. Ἀπὸ ὅσα λέτε, ὅλα τὰ αἰσθάνεστε καὶ τὰ λέτε. Σᾶς ἔχουμε ἀγαπήσει πάρα πολὺ καὶ δὲν θέλουμε νὰ φύγετε ποτὲ ἀπὸ δῶ. Εἶστε πάρα πολὺ καλὸς καὶ δὲν ἔρχεστε ἐδῶ μόνο ἀπὸ ὑποχρέωση, ἀλλὰ γιὰ νὰ διδάξετε σὲ ἐμᾶς τὴν ἀλήθεια τοῦ Κυρίου. Κοντά σας μὲ πλημμυρίζει ἡ ἀγάπη ποὺ δὲν μπορῶ νὰ τὴν ἐκφράσω.
Ἔχετε δίκιο γιὰ τὸν Ἐσταυρωμένο Χριστὸ καὶ τὴν Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη. Πλησιάζοντας κάθε φορά κοντά μας, νομίζω πὼς κάνω ἕνα βῆμα στὸν Ἀγαπημένο μας Κύριο. Μπαίνοντας κάθε φορά στὴν τάξη μας δὲν σᾶς αἰσθανόμαστε σὰν καθηγητή, ἀλλὰ σὰν ἕναν ἄνθρωπο ὅπως ἐμᾶς. Δὲν ξέρετε τί θὰ πεῖ κατάλογος οὔτε μᾶς μαλώνετε, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ ἂν κάνουμε κάποια ἀταξία δὲν ἀρχίζετε νὰ μᾶς φωνάζετε ὅπως τοὺς ἄλλους καθηγητές.
Μὲ ἀγὰπη καὶ εὐγνωμοσύνη στὸν ἀδελφό μας. Ἕνας μαθητὴς τῆς Γ΄ Γυμνασίου Ἀσκοῦ. Χαράλαμπος Χ...
ἐπιστολὴ 17η
Ἀγαπητέ μου ἀδελφέ.
Μὲ μεγάλη εὐλάβεια καὶ συγκίνηση διάβασα τὸ γράμμα σου καὶ σοῦ ὑπόσχομαι ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς μου πὼς τὰ τόσα θεϊκά καὶ βαθιά του λόγια θὰ τὰ ἔχω πάντα ὁρόσημο σὲ ὅλη μου τὴ ζωή, γιὰ νὰ φωτίζουν μὲ τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας τὸν δρόμο τῆς αἰωνιότητας.
Σὲ κάθε ἐνέργειά μου, σὲ κάθε μου βῆμα, ἡ πρώτη μου δουλειὰ θὰ εἶναι νὰ ἔχω στραμμένο ὅλο μου τὸ εἶναι στὸν Παντοδύναμο, ὅλη μου τὴν ψυχὴ νὰ ἐπικοινωνῶ πάντα μαζί του καὶ ὕστερα νὰ πράττω. Πράξεις ἀρεστὲς πρὸς τὸν Ὕψιστο, ἀρεστές καὶ ὠφέλιμες στὸν κάθε μου ἀδελφὸ καὶ στὸν ἑαυτό μου. Τότε μόνο, ἀφοῦ ἡ συνείδησή μου θὰ εἶναι καθάρια, θὰ παίρνω δύναμη καὶ κουράγιο, ποὺ κανεὶς ἄλλος δὲν μπορεῖ νὰ σοῦ δώσει, γιὰ νὰ ἀντιμετωπίζω τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς, τὰ ἐμπόδια, τὰ χαστούκια τῆς κοινωνίας.
Βλέπω γύρω μου τὶ σαπίλα ὑπάρχει κι ἀναρωτιέμαι. Γιατί; Ἀφοῦ πλαστήκαμε γιὰ νὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ποῦ εἶναι ἡ ἀγάπη; Ποῦ εἶναι ἡ ἀνθρωπιά; Ὁ Χριστὸς εἶπε πὼς ἅμα σὲ χαστουκίσουν ἀπὸ τὸ ἕνα μάγουλο νὰ γυρίσεις κι ἀπὸ τὸ ἄλλο. Συμβαίνει ἄραγε αὐτό; ΟΧΙ. Ὅταν μᾶς δίνουν ἕνα χαστούκι τὸ ἀνταποδίδουμε μὲ δύο.
Προσευχήσου καὶ σὺ ἀδελφέ μου, καὶ σύ, καὶ σύ, καὶ ὁ ἄλλος, ὅλοι μαζὶ νὰ γίνουμε ἀδέλφια, μιὰ οἰκογένεια, πνευματικὰ παιδιὰ τοῦ μεγάλου Πατέρα μας, καὶ τότε ὅλα θὰ ἀλλάξουν ριζικά. Ὅλοι μαζὶ θὰ σηκώσουμε τὸν Γολγοθᾶ καὶ θὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνια ζωή.
Ἐμπρὸς, λοιπόν, ἂς δώσουμε τὰ χέρια κι ἂς ξεκινήσουμε. Ἀμήν.
ἐπιστολὴ 18η
Παρασκευὴ 9 Νοεμβρίου 1979
Ἀδερφέ μου.
Εἶμαι καὶ ἐγὼ μιὰ μαθήτριά σου σὰν τὶς τόσες ἄλλες ποὺ τὰ λόγια σου συγκίνησαν τὴν ψυχή μου. Ὅταν πρωτοῆρθες καὶ μᾶς μίλησες γιὰ τὴ ζωή σου καὶ μᾶς ὀνόμασες παιδιὰ μιᾶς οἰκογενείας, ἔνιωσα τὸ καρδιοκτύπι τῆς καρδιᾶς σου γιὰ τὴν πνευματική μας πρόοδο.
Πόσοι ἀλήθεια κίνδυνοι ὑπάρχουν γύρω μας; Ὅλους τοὺς ξεπέρασα ὅταν ἄκουσα νὰ λές: «Ὁπλίσου πνευματικὰ γιὰ νὰ μπορέσεις ν’ ἀντιμετωπίσεις τοὺς ἐχθρούς σου». Καὶ πραγματικά, ἀπὸ τότε δὲ νιώθω φόβο. Τὸ γέλιο δὲ λείπει ἀπὸ τὸ στόμα, μὰ οὔτε καὶ ἀπὸ τὴν καρδιά μου.
Νιώθω τοὺς συμμαθητές μου ἀδέλφια. Θέλω κι ἐκεῖνοι νὰ νιώθουν τὸ ἴδιο. Θέλω ὅλοι μαζὶ νὰ βοηθήσουμε νὰ ξεπεράσει ἡ θρησκεία τοῦ Πατέρα μας τὴν κρίση τῆς ἀπιστίας. Καὶ ἔπειτα, τὶ πιὸ ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο ἀπὸ τὸ νὰ τραγουδᾶς Τὸν Κύριο! Νὰ ζητᾶς ἀπὸ Κεῖνον ὅ,τι θέλεις! Νὰ μιλᾶς μαζί Του! Νὰ Τοῦ λὲς τὰ προβλήματά σου! Καὶ τότε ἡ καρδιά σου θὰ ξαλαφρώσει. Τὸ πνευματικὸ οξυγόνο τοῦ Χριστοῦ μας θὰ σοῦ δώσει ζωή.
Ἀδερφέ μου, ἀπὸ τότε ποὺ ἦρθες στὸ γυμνάσιό μας καὶ ἄκουσα νὰ μιλᾶς, ἄλλαξε ὁ ἑαυτός μου. Τὸ νιώθω σὲ κάθε μου βῆμα. Πόσες φορὲς ἀλήθεια μάλωνα τὴν ἡμέρα μὲ τὸν ἀδερφό μου γιὰ μικροπράγματα; Τώρα ζητῶ ἀπὸ τὸν Κύριό μας νὰ μᾶς συγχωρέσει καὶ αὐτό ἦταν ὅλο.
Τὰ λόγια σου, σὰν σπόροι ἑνός γεωργοῦ, βρῆκαν χωράφι τὴν καρ-διά μου, ἂς φυτρώσουν κι ἂς δώσουν ζωὴ σὲ μένα, καὶ ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου νὰ δώσω τὴν ἀγάπη μου στοὺς ἄλλους. Μὲ τὰ λόγια αὐτά νομίζω πὼς σοῦ ἔδωσα ἀπάντηση στὸ γράμμα σου. Θὰ προσεύχομαι γιὰ σένα καὶ τὰ ἀδέρφια μου.
Τώρα νιώθω τῆς καρδιᾶς τὸ δάκρυ νὰ
κυλᾶ γιὰ Σένα,
καὶ θαρρῶ πὼς αναβλύζει τ’ Ἅγιό
του αἷμα.
Μὲ ἀγάπη, ἡ ἀδερφή σου Μαρία.
ἐπιστολὴ 19η
Κύριε καθηγητά.
Ζητήσατε νὰ σᾶς γράψουμε λίγα πράγματα γιὰ νὰ μᾶς θυμᾶστε. Εἶναι λίγες οἱ ὧρες ποὺ εἴμαστε κοντά σας. Ὅμως σ’ αὐτὲς τὶς λίγες ὧρες κατάλαβα πόσο καλὸς εἶστε. Ἀπὸ ἐσᾶς κατάλαβα πόσο νόημα ἔχει ἡ ζωὴ μὲ τὸ νὰ ἀγαποῦμε τὸν πλησίον μας. Ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε καὶ μᾶς διδάξατε, ἔνιωσα πόσο κοντά μου εἶναι ὁ Θεός. Ἔνιωσα πὼς ἡ ζωὴ εἶναι γλυκιὰ μὲ τὸν Θεὸ καὶ τοὺς συνανθρώπους μας.
Οἱ λίγες στιγμὲς ποὺ μᾶς εἴπατε γιὰ τὸν ἑαυτό σας θὰ μοῦ μείνουν ἀξέχαστες. Μᾶς εἴπατε γιὰ τὴν παιδική σας ἡλικία, γιὰ τὶς εὐτυχισμένες καὶ δυσάρεστες μέρες τῆς ζωῆς σας καὶ τὸ πὼς δὲν ξεφύγατε ποτὲ ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο ἐπιχειρεῖτε νὰ κάμετε καὶ σὲ ἐμᾶς.
Ὅλα αὐτὰ καὶ τόσα ἄλλα εἶναι πολὺ ὡραῖα καὶ σᾶς εὐχαριστῶ πολὺ ποὺ μὲ ὁδηγεῖτε στὸν καλό δρόμο, στὸν σωστό. Τελειώνω μ’ αὐτὰ τὰ λίγα λόγια.
Μιὰ μαθήτριά σας.
ἐπιστολὴ 20ή
Ἀγαπητέ μας ἀδελφέ.
Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ ἤρθατε στὸ Γυμνάσιό μας γιὰ νὰ μᾶς μιλήσετε γιὰ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγάπη του. Καταλαβαίνω τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὐτυχία ποὺ νιώθετε γιὰ μᾶς. Πιστέψτε με, σᾶς ζηλεύω λίγο, γιατὶ μπορεῖτε καὶ νιώθετε τόσο χαρούμενα καὶ εὐτυχισμένα.
Μᾶς εἴπατε πὼς ὁ ἄνθρωπος βρίσκει τὴ χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία ἀκο-λουθώντας τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Θὰ προσπαθήσω κι ἐγὼ νὰ ἀκολουθήσω τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ πιστεύω πώς, μὲ τὴν ἀγάπη του, θὰ τὸ πετύχω. Θέλω πολὺ νὰ ἑνωθοῦν οἱ καρδιὲς ὅλων μας μὲ τὴν καρδιὰ τοῦ Θεοῦ. Θὰ προσέχω πολὺ ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς ποὺ προσπαθοῦν μὲ κάθε τρόπο νὰ μὲ κάνουν νὰ παραστρατήσω ἀπὸ τὸν δρόμο του.
Θὰ προσεύχομαι πάντα στὸν Θεὸ νὰ δίνει δύναμη σὲ μένα καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους γιὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀντιμετωπίσουν τὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Σᾶς ὑπόσχομαι ὅτι θὰ ἔχω πάντα σὰν ὁδηγό μου τὸ γράμμα σας καὶ τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ. Σᾶς εὐχαριστῶ καὶ πάλι γιὰ τὸ γράμμα σας καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ δείχνετε γιὰ μᾶς.
Μὲ ἀγάπη, ἕνας ἀδελφός σου.
ἐπιστολὴ 21η
[εἰκόνα 28η: «ἐπιστολή 21η»]
ἐπιστολὴ 22α
Ἀδερφέ μου.
Ἀπὸ τότε ποὺ ἦρθες στὸ Γυμνάσιό μας, ἔνιωσα τὸν Πατέρα μας πιὸ κοντά μας, πιὸ κοντὰ μὲς στὴν ψυχή μου. Τὰ ὡραῖα σου λόγια γιὰ τὸν Χριστό μας, συγκίνησαν τὶς ψυχές τῶν ἀδερφῶν μου καὶ μὲ βοήθησαν νὰ ἔρθω σὲ ἐπικοινωνία μ’ αὐτοὺς.
Οἱ κίνδυνοι ποὺ παραμονεύουν σὲ κάθε μας βῆμα ἐχάθησαν, γιατὶ ὁπλίστηκα πνευματικά. Ἡ καρδιά μου εἶναι γεμάτη ἀγάπη καὶ χαρὰ καὶ τὸ γέλιο δὲν λείπει ποτὲ ἀπὸ τὰ χείλη μου. Προσκυνῶ τὸν Θεὸ καὶ προσεύχομαι γιὰ σένα καὶ γιὰ ὅλους τοὺς συναδέλφους σου.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτριά σου.
ἐπιστολὴ 23η
Ἀσκὸς 10/10/79
Ἀγαπητέ μου καθηγητή, σᾶς γράφω αὐτὸ τὸ γράμμα γιατὶ θέλω νὰ σᾶς πῶ πὼς, ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ πρωτομπήκατε στὴν αἴθουσά μας, κάτι ἄλλαξε μέσα μου. Μᾶς φερθήκατε μὲ τὸν καλύτερο τρόπο καὶ μάλιστα πολὺ καλύτερα ἀπ’ τοὺς ἄλλους καθηγητὲς. Μὲ τὰ λόγια ποὺ μᾶς εἴπατε μᾶς κάνατε νὰ ἑνωθοῦμε περισσότερο μὲ τὸν Θεό.
Ὅταν ἔχουμε στενοχώριες ἀπὸ τὰ μαθήματα ἤ κάτι ἄλλο, μόλις μπαίνετε ἐσεῖς μέσα στὴν αἴθουσα, τὰ ξεχνοῦμε ὅλα. Ἂν εἶναι δυνατὸν νὰ ἔρχεστε περισσότερες ἀπὸ δύο ὧρες τὴν ἑβδομάδα, νὰ μᾶς κάνετε νὰ ἑνωθοῦμε ἀκόμα περισσότερο μὲ τὸν Θεὸ καὶ νὰ μὴν ἔχουμε στενοχώριες και προβλήματα.
Αὐτὰ ποὺ νιώθω ἐγὼ γιὰ ἐσᾶς εὔχομαι νὰ τὰ νιώθουν τ’ ἄλλα τὰ παιδιά. Πιστεύω πὼς αὐτὸ ἔγινε γιατὶ ὅλα τὰ παιδιὰ, ἀπὸ τότε ποὺ ἤρθατε ἐσεῖς, εἶναι διαφορετικά.
Αὐτὰ εἶχα νὰ σᾶς γράψω καὶ εὔχομαι ὅλα τὰ παιδιὰ ποὺ σᾶς ξέρουν νὰ νιώθουν γιὰ σᾶς ὅ,τι νιὼθουμε κι ἐμεῖς.
ἐπιστολὴ 24η
Ἀγαπητέ μου καθηγητά.
Ἀπὸ πολὺ μικρὸ παιδάκι μὲ ἀπασχολοῦσαν προσωπικὰ ζητήματα. Πάντα μὲς στὴν ψυχή μου κυριαρχοῦσε τὸ ἄγχος καὶ ὁ φθόνος. Τὸ ἄγχος γιὰ τὸ πῶς θὰ περάσει κι αὐτὴ ἡ μαθητικὴ χρονιὰ καὶ νὰ πάρω ἕνα καλὸ βαθμό. Ἂν καμιὰ φορὰ δὲν ἤξερα καλὰ μάθημα καὶ καθὼς μὲ ρωτοῦσε ὁ καθηγητὴς δὲν ἤξερα, πολλὲς φορές, λυπᾶμαι ποὺ τὸ ὁμολογῶ, τὰ ἔβαζα ἀκόμη καὶ μὲ τὸν Θεό. Ἐπίσης μὲ τὸν Θεὸ τὰ ἔβαζα γιατὶ ῥίχνει ὅλες τὶς κακοτυχίες πάνω μου καὶ φοβόμουν μήπως κάποτε δὲν μπορέσω νὰ τὶς σηκώσω καὶ πάθω κάτι κακό.
Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ὅμως ποὺ μπήκατε στὴν τάξη μας, μπήκατε καὶ μέσα στὴν ψυχή μου. Τὰ λόγια μὲ λύτρωσαν, μοῦ ξανάδωσαν ζωή. Στὸ πρόσωπό σας βλέπω τὸν Χριστό, εἶναι σὰν νὰ μοῦ μιλάει ὁ ἴδιος. Ἡ μεταχείρισή σας ὁμολογῶ πὼς μὲ ἐκπλήττει. Μᾶς μιλᾶτε σὰν πατέρας μας καὶ ὄχι μὲ τὴν ψυχρότητα τῶν ἄλλων καθηγητῶν. Αὐτὸ τὸ προνόμιο νὰ γίνεσαι τόσο ἀγαπητὸς στοὺς μαθητὲς ὅσο ἐσεῖς εἶναι πολὺ μεγάλο.
Ἐγὼ εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ σᾶς ἔστειλε γιὰ νὰ μοῦ δώσετε τὸν λυτρωμὸ ποὺ περίμενα.
Μὲ ἀγάπη, κάποιος μαθητής σας.
ἐπιστολὴ 25η
Μεγάλε ἀδερφέ.
Σᾶς στέλνω κι ἐγὼ ἕνα γράμμα μὲ τὴν σκέψη νὰ ἐπικοινωνήσω μαζί σας. Διάβασα πολλές φορὲς τὸ γράμμα σας καὶ κάθε φορὰ μὲ συγκινοῦσε πάρα πολύ. Κοντά σας δέθηκα πιὸ πολὺ μὲ τὸν Χριστό.
Προτοῦ σᾶς γνωρίσω, νὰ πῶ τὴν ἀλήθεια, δὲν ἤμουν καὶ τόσο καλός. Πολλὲς φορὲς ξεχνοῦσα νὰ κάνω τὴν προσευχή μου ἢ τεμπέλιαζα. Ἐπίσης, ἔλεγα καὶ ψεματάκια. Ἀπὸ τότε, ὅμως, ποὺ σᾶς γνώρισα κάτι ἄλλαξε μέσα μου. Τὰ ψέματα σταμάτησαν, τὴν προσευχή μου τὴν κάνω κάθε πρωῒ καὶ κάθε βράδυ. Μαζί σας βρῆκα τὸν σωστὸ δρόμο· τὸν δρόμο τῆς πίστεως.
Πόσο ἄλλαξε ἡ ζωή μου, πόσο γλυκιὰ ἔγινε ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἑνώθηκα μαζί σας. Τώρα νιώθω διπλὴ χαρὰ ἀπὸ κάθε ἄλλη φορὰ καὶ αὐτὸ τὸ χρωστάω σὲ σᾶς. Θὰ προσπαθήσω καὶ ἐγώ, ὅσο μπορῶ, νὰ βαδίζω στὸν δρόμο τοῦ Κυρίου, στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας.
Θὰ ζωστῶ μὲ τὴ ζώνη τῆς χριστιανοσύνης καὶ δὲν θὰ ἀφήσω τὰ δαιμόνια νὰ μὲ πλησιάζουν. Θὰ παρακαλῶ τὸν Θεὸ νὰ σᾶς δίνει δύναμη νὰ μᾶς διδάσκετε γιὰ τὸν Κύριο. Πάντα θὰ εἴμαστε ἑνωμένοι μὲ ἀρχηγό μας τὸν Χριστό.
Αὐτὰ τὰ λίγα σᾶς γράφω καὶ πιστεύω νὰ μὲ νιώσετε.
[εἰκόνα 29η: «ὁ δρόμος τοῦ Κυρίου»]
ἐπιστολὴ 27η
15-12-79
Τὸ γράμμα αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ ἀπάντηση στὸ δικό σας, γιατὶ ἔτσι θὰ βρεθοῦμε πιὸ κοντὰ μαζί σας.
Εἶναι τώρα δυὸ μῆνες ποὺ γνωριζόμαστε καὶ μὲ τὰ λόγια σας μὲ κάνατε νὰ νιώθω τὸν Χριστὸ μέσα στὴν ψυχή μου πιὸ ἔντονα. Οἱ Ὕμνοι σας καὶ τὰ τραγούδια ποὺ μᾶς μάθατε τὰ τραγουδῶ καὶ διώχνω κάθε θλίψη. Σᾶς λέω ὅτι ὁ Χριστὸς ὑπάρχει μὲς στὴν ψυχή μου καὶ θὰ ὑπάρχει αἰώνια.
Τὶς λίγες ὥρες ποὺ εἴμαστε μαζί σας νιώθω εὐτυχισμένος, γιατὶ μᾶς φέρετε πιὸ κοντὰ στὸν Θεό. Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μὲ τὰ λόγια σας μὲ κάνετε νὰ νιώθω σιγουριὰ ὅτι ἔχω ἕναν πατέρα, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ μεγάλο ἀδερφὸ ἐσᾶς.
Ἕνας μαθητὴς του Α΄1.
ἐπιστολὴ 30ή
Θέλω πάρα πολὺ νὰ ἐπικοινωνήσω καὶ μὲ τὴν δική σας καρδιά. Ξέρω πὼς εἶστε κοντὰ στὴ σκέψη μου. Ξέρω ἀκόμη πὼς θέλετε νὰ μὲ δεῖτε νὰ προοδεύω καὶ νὰ ζῶ εὐτυχισμένα. Θέλω κι ἐγὼ νὰ αἰσθάνεστε πὼς σᾶς σκέπτομαι. Πολλὲς φορὲς σᾶς βάζω στὸ νοῦ μου καὶ ἀναρωτιέμαι πῶς μπορέσατε καὶ γίνατε μαθητής, πιστὸς στὸν Θεό. Θέλω μὲ ὅλη μου τὴν καρδιὰ νὰ πετύχω αὐτὸν τὸν σκοπό.
Εὐχαριστῶ τὸν Θεὸ ποὺ μοῦ δίνει δύναμη καὶ ὑγεία. Συμφωνῶ ἀπόλυτα μὲ τὸ γράμμα σας πὼς πρέπει νὰ ἀγαποῦμε τοὺς ἐχθρούς μας καὶ ἰδίως αὐτὲς τὶς εὐχάριστες καὶ ἱερὲς μέρες ποὺ ἔρχονται.
Ἡ ζωὴ κοντὰ στὸν Χριστὸ εἶναι γλυκιά καὶ εἰρηνική. Ξέρω πὼς μὲ κυκλώνουν πολλοὶ ἐχθροί, οἱ ὁποῖοι θέλουν νὰ μὲ βγάλουν ἀπὸ τὸν κύκλο τῶν πιστῶν, καὶ ἀκόμη θέλουν νὰ μοῦ βγάλουν τὴν ἰδέα νὰ πιστεύω. Ὁ τρόπος, τὸν ὁποῖο μοῦ συστήσατε γιὰ νὰ τοὺς ἀποφύγω, εἶναι ὁ μοναδικός· θὰ μελετάω τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Πιστεύω πὼς μὲ τὸ γράμμα μου θὰ μὲ καταλάβετε ἐσωτερικά.
Ὁ ἀδερφός σας...
ἐπιστολὴ 32α
Κύριε, τὸ γράμμα σας αὐτὸ ἀποτέλεσε σταθμὸ στὴ ζωή μου, αὐτὴ τῶν δεκατριῶν χρόνων.
Προτοῦ σᾶς γνωρίσω, ὁμολογῶ πὼς ἡ ζωή μου εἶχε σκαμπανεβάσματα. Δὲν μὲ διέκρινε σταθερότητα καὶ τὸ καλὸ διαδεχόταν τὸ κακό. Ἔμοιαζα μὲ ἀκυβέρνητο σκάφος, τὸ ὁποῖο ἀμφιταλαντεύεται μὲ τὴν παραμικρὴ φουρτούνα καὶ ἀλλάζει κατεύθυνση. Ἔτσι, μόλις σᾶς γνώρισα, διέκρινα στὸ πρόσωπό σας τὸν ὁδηγό, τὸν Χριστό μας θὰ ἔλεγα.
Βλέποντας τὴν καλοσύνη τοῦ προσώπου σας μαγνητίστηκα καὶ ἔταξα σκοπό μου ἡ γνωριμία μου μαζί σας νὰ γίνει γιὰ μένα ἡμέρα ἀναγέννησης. Ἀλήθεια τὸ λέω, ξαναγεννήθηκα. Ἄλλαξα τρόπους καὶ συνήθειες σὲ τέτοιο βαθμὸ ὥστε προκαλῶ τὴν ἔκπληξη τῆς οἰκογενείας μου. Ἀναρωτιοῦνται: «Μὰ τί συνέβη; Τί ἔγινε καὶ ἄλλαξε ἔτσι;». Καὶ ὁ φορέας αὐτῶν τῶν ἀλλαγῶν εἶστε ἐσεῖς.
Εὐχαριστῶ πολὺ τὸν Θεὸ ποὺ μᾶς ἔστειλε ἐσᾶς, τὸν ἄνθρωπο ποὺ μᾶς φώτισε τὸν νοῦ. Τὸν ἄνθρωπο ποὺ μᾶς γέμισε πίστη καὶ αἰσιοδοξία. Τὸν ἄνθρωπο, ποὺ μόλις τὸν ἀντικρίζω, ξεχνῶ μονομιᾶς τὰ βάσανά μου καὶ τὶς ἔννοιες μου. Τὰ λόγια σας τὰ σκέφτομαι συνέχεια καὶ σ’ αὐτὰ βρίσκω ὅλες τὶς λύσεις τῶν προβλημάτων μου.
Σὲ σχέση μ’ ἄλλους καθηγητὲς μοιάζετε μὲ ὄαση μέσα στὴν ἔρημο. Ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ ξεχνοῦμε πὼς εἶστε ὄαση γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Μὲ τὰ λόγια σας ξεδιψοῦμε ὅλοι μας, γεμίζουμε ἐλπίδες παρ’ ὅλο ποὺ περνοῦμε ἀναμφισβήτητα τοὺς πιὸ δύσκολους καιρούς.
Αὐτὰ τὰ λίγα μπόρεσα νὰ σκεφθῶ γιὰ τὸ πρόσωπό σας Μεγάλε Ἀδερφέ. Εἶναι αὐτὰ τὰ ὁποῖα νιώθω βαθιὰ χαραγμένα μέσα μου. Ναί, ἀποτελεῖτε γιὰ μένα τὸ «Φῶς τῆς ζωῆς», τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Τὸν καθοδηγητὴ μιᾶς εὐτυχισμένης καὶ ξένοιαστης ζωῆς.
Μὲ αισθήματα σεβασμοῦ καὶ ἀγάπης, ὁ ἀδερφός σας...
[εἰκόνα 30ή: «Ἰησοῦς Χριστός»]
ἐπιστολὴ 33η
ΣΕΒΑΣΤΕ πάτερ, σᾶς χαιρετῶ.
Προτοῦ σᾶς γνωρίσω ἤμουν πολὺ διαφορετική. Ἔνιωθα μέσα μου κάτι, σὰν κάποιο πονηρὸ δαιμόνιο νὰ μὲ κυνηγάει. Μερικὲς φορὲς ξεχνοῦσα νὰ κάνω τὴν προσευχή μου πρὶν καὶ μετὰ τὸ φαγητό. Ἐπίσης, μάλωνα ἄσκοπα μὲ τὶς διάφορες φίλες μου καὶ ἔλεγα πολλὰ ψέματα. Καὶ ὄχι μόνο αὐτά, ἀλλὰ καὶ ἄλλα πολλὰ περιστατικά, γεγονότα τέτοια, μοῦ συνέβησαν.
Ἀπὸ τότε, ὅμως, ποὺ ἑνώθηκα μαζί σας καὶ διάβασα τὴν ἐπιστολή, κατάλαβα πὼς σὰν κάτι νὰ ἄλλαξε μέσα μου. Καὶ πραγματικά! Ἡ ψυχή μου εἶναι πλημμυρισμένη ἀπὸ χαρούμενα θρησκευτικὰ πράγματα. Τώρα νιώθω πὼς ἔφυγε ἀπὸ μέσα ἀπ’ τὴν ψυχή μου κάποιο μεγάλο βάρος. Τὸ πρόσωπό μου λάμπει ἀπὸ χαρὰ καὶ ἡ καρδιά μου χτυπᾶ ἀσταμάτητα, ὅταν ἀναφέρω τὸν ἀγαπημένο διδάσκαλό μου, τὸν πατέρα μου (τὸν ΧΡΙΣΤΟ). Καὶ τώρα σᾶς χαιρετῶ.
Μὲ πολὺ σεβασμὸ καὶ εὐγένεια, ἡ μαθήτριά σας... Ἀνδρονίκη, τάξη Α΄.
ἐπιστολὴ 34η
Πρὸς τὸν μεγάλο ἀδερφό.
Μεγάλε μας ἀδερφὲ· εὔχομαι καὶ ἐλπίζω νὰ εἶσαι πάντα καλὰ γιὰ νὰ μπορεῖς νὰ διδάξεις παντοῦ αὐτὰ τὰ ὄμορφα καὶ σοφὰ λόγια ὥστε νὰ ριζώνονται βαθιὰ στὶς παιδικὲς καρδοῦλες. Εἶναι ἀλήθεια, προτοῦ σᾶς γνωρίσω, ξεχνοῦσα πότε-πότε τὸ βράδυ, ἢ τὸ μεσημέρι τὴν ὥρα τοῦ φαγητοῦ, νὰ κάνω τὸν σταυρό μου. Μὰ τώρα ὅλα μπῆκαν στὸν σωστὸ τους δρόμο.
Σὲ χαιρετῶ μὲ πολὺ ἀγάπη, ἡ μαθήτριά σας... Ἀρετή.
[εἰκόνα 32α: «ὁ δρόμος τῆς σωτηρίας»]
ἐπιστολὴ 35η
Κύριε καθηγητά· παίρνοντας τὸ γράμμα σας, μὲ τὰ τόσα εὐχάριστα καὶ χριστιανικά σας λόγια, ἔνιωσα τὸν Χριστὸ νὰ βρίσκεται κοντά μου.
Μέσα μου πλημμύρισε ἀγάπη γιὰ ὅλους τοὺς συνανθρώπους μου. Προσεύχομαι σὲ Ἐκεῖνον ποὺ σταυρώθηκε γιὰ μᾶς νὰ φωτίζει ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, καὶ ἰδιαίτερα αὐτοὺς ποὺ διοικοῦν τὸν κόσμο νὰ τοὺς φωτίζει γιὰ νὰ ὑπάρχει ὁμόνοια καὶ εἰρήνη. Θέλω νὰ μοῦ δίνεις δύναμη γιὰ νὰ μπορῶ νὰ συγχωρῶ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἀκόμη κι ἐκείνους ποὺ προσπαθοῦν νὰ μοῦ κάνουν κακό.
Μιὰ εὐχὴ δίνω γιὰ τὶς Ἅγιες μέρες
τῶν Χριστουγέννων· ὑγεία, χαρὰ καὶ εὐτυχία σὲ κάθε σπίτι νὰ ὑπάρχει, μαζὶ μὲ τὴν
ἀγάπη τοῦ Χριστούλη μας.
[εἰκόνα 33η: «χειμωνιάτικη νύχτα»]
Τὸ γράμμα σας αὐτό, κύριε καθηγητά, θὰ γίνει σταθμὸς στὸν δρόμο τῆς ζωῆς μου. Μὲ χαρὰ θέλω ἡ ἀλληλογραφία νὰ συνεχιστεῖ γιὰ νὰ ἐπικοινωνῶ περισσότερο μὲ τὸν Χριστό.
ἐπιστολὴ 36η
Ἀγαπητέ μου καθηγητή.
Μᾶς ζητήσατε νὰ σᾶς γράψουμε ἕνα γράμμα σὰν ἀπάντηση τοῦ δικοῦ σας. Πράγματι, ἡ ζωὴ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ στοὺς ἀδελφούς του εἶναι πιὸ γλυκιά. Κι αὐτὸ τὸ λέω παίρνοντας παράδειγμα τὸν ἑαυτό μου. Κι ἐγὼ σὰν πολλοὺς ἀνθρώπους παραστράτησα. Μετά γνώρισα ὡς καθηγητή μου ἐσᾶς.
Μὲ τὶς τόσες συμβουλὲς ποὺ μᾶς δώσατε καὶ συνεχίζετε νὰ δίνετε, ἔνιωσα τὸν ἑαυτό μου νὰ καλυτερεύει, νὰ ἀνεβαίνει ἕνα σκαλοπάτι τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας. Τὰ νεῦρα, οἱ ἔστω καὶ λίγες κακὲς κουβέντες νὰ παραμερίζονται καὶ νἄρχεται ὁ σεβασμὸς καὶ ἡ ἀγάπη πρὸς τοὺς συνανθρώπους μας. Μὲ τὴ συμπεριφορά μου ἔκανα τοὺς κακοὺς ἐχθροὺς ποὺ μὲ κύκλωναν νὰ φεύγουν ἕνας-ἕνας.
Εἶστε ὁ μόνος καθηγητὴς ποὺ θὰ μποροῦσε ἕνας μαθητὴς νὰ ἀνοίξει τὴν καρδιά του καὶ νὰ σᾶς πεῖ ὅλα τὰ προβλήματά του. Πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου ἔνιωσα τὸν ἑαυτό μου νὰ δένεται μ’ ἕναν καθηγητὴ καὶ νὰ μὴν τὸν νιώθει σὰν ἕναν ἄνθρωπο μεγαλύτερο ἀπ’ αὐτόν. Κι αὐτός, γιὰ νὰ εἴμαστε εἰλικρινεῖς, εἶστε ἐσεῖς.
Στὴν ἀρχὴ νόμισα πὼς, ὅσα λέγατε, τὰ λέγατε ὄχι γιατὶ σᾶς εἶχαν συμβεῖ, ἀλλὰ γιὰ νὰ πείσετε ἐμᾶς νὰ δεθοῦμε περισσότερο μαζί σας καὶ νὰ πραγματοποιηθοῦν ὅλα αὐτά. Ἀργότερα, ὅμως, κατάλαβα τὸ λάθος μου.
Ἐπίσης, τὸ μάθημά σας πρῶτα δὲν γινόταν τόσο κατανοητὸ σὲ μᾶς, γιατὶ δὲν μᾶς λέγατε τίποτε, οὔτε ποὺ τὸ διαβάζαμε. Ἔλεγα μὲ τὸν νοῦ μου πώς, ἂν θὰ συνεχιζόταν κάπως ἔτσι, δὲ θὰ καταλάβαινα τίποτε ἀπ’ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Τώρα, δόξᾳ τῷ Θεῷ, ὅλα πᾶνε μέλι γάλα. Εὔχομαι νὰ πᾶνε καλύτερα.
Μὲ ἀγάπη, μιὰ μαθήτριά σας.
[εἰκόνα 34η: «δάσκαλος παιδιῶν Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ»]
← 1. Ὁ Δάσκαλός σας, Διάκονος-Ὑπηρέτης Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ παιδιῶν Του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου